The Internship (2013)

Korte Inhoud
Billy en Nick zijn twee vertegenwoordigers wiens loopbaan abrupt ten einde loopt. Om te bewijzen dat ze nog altijd erbij horen, dingen ze naar een stageplaats bij Google , waar ook andere briljante jongeren aan meedoen. Maar om deze stageplaats te verkrijgen moeten ze wel een strijd aanbinden tegen uiterst intellectuele en tech-gedreven genieën.

Genre : Komedie
Land : USA

Cast :
Vince Vaughn : Billy McMahon
Owen Wilson : Nick Campbell
Rose Byrne : Dana
Aasif Mandvi : Mr Chetty

Regisseur :
Shawn Lely

Mijn mening

Can we talk about the on the line thing for a minute?

Vince Vaughn & Owen Wilson, het olijke duo , de dijenkletsers voor het Amerikaanse publiek. Ze deden het al eens samen in "The Wedding Crashers". Zelfde routine, zelfde manier van elkaar aanvullende conversaties. Nu infiltreren ze niet op een bruiloft waar ze pretenderen gerelateerde familie te zijn van het koppel, maar infiltreren ze het hightech bedrijf Google, waar ze pretenderen dat ze perfect passen in het clubje whizzkids die daar rondhangen. Wie beweert dat dit niet een uitermate slinkse manier is om je bedrijf dusdanig in de kijker te zetten om te scoren op het commerciële deel van onze maatschappij , mag zich in het rijtje scharen van mensen die serieus bij het pietje zijn genomen door het megabedrijf Google.

Als komedie vond ik het een vreselijk tegenvallend geheel. Hoe komt het dat deze film een 6.2 haalt op IMDB ? Zeer eenvoudig, het is pure Amerikaanse humor. En sorry, dat is niet bepaald de humor waar ik van hou. Grof gezegd, de meeste Europeanen vinden dat niet echt om te lachen. Het is een aaneenschakeling van (would-be) geestigheden en tricky woordspelingen. De woordspelingen en boekdelen van conversaties waren zo kolossaal dat de ondertiteling soms niet kon volgen en ik meermaals moest eventjes terugspoelen daar ik praktisch een volledig hoofdstuk in de 2 lolbroeken hun spraakwaterval ergens gemist had. En schaterlachen heb ik nu ook weer niet gedaan de gehele film. Zelfs niet eens een microminuut van de film. Verbijsterd lees ik dan reacties zoals : "The movie was great from beginning to end. I laughed harder than I have in any recent comedy I've seen in the theater." Ik vrees dat deze persoon een beperkt aantal komedies heeft gezien in zijn leven.

Kwestie van voorspelbaarheden en clichés. Dit was een aaneenrijging van voorspelbaarheden en clichés. Ik geef toe dat niet alle komedies voorzien kunnen zijn van een originele opzet en een record niveau moeten halen op de schaal van komedie. Maar dit was echt ergerniswekkend slecht en dieptreurig. Van kilometers ver kon je al zien aankomen hoe het zou aflopen. De mentor die schijnbaar vanaf het begin een bloedhekel aan de 2 heeft en elke kans grijpt om ze belachelijk te maken, en vanzelfsprekend uiteindelijk diegene was die in hun geloofde, omdat hij ook vanaf scratch moest beginnen en in hun ook die vonk zag. Owen die Dana (Rose Byrne) toevallig ontmoet, en dan weet je dat daar weer iets hartstochtelijk uit gaat voortvloeien. Het feit dat ze opgescheept blijven zitten met een bende nerds , die ze daarna wat morele waarden gaan bijbrengen , zodanig dat ze in zichzelf en elkaar gaan geloven, waardoor de eindzege een feit is. De arrogante briljante tegenstander die de hele film je te zeiken zet, en vreselijk op zijn gezicht gaat natuurlijk. Het feit dat er eentje er de brui aan geeft omdat hij beseft dat ze misschien toch niet op hun plaats daar zijn, en dan triomferend terugkeert om de buit binnen te halen. Vreselijk ....

Meest enerverende figuur uit de hele film vond ik Lyle. Een vreselijk ADHD-typetje die waarschijnlijk de meeste moeite heeft gedaan om grappig over te komen. Was ik persoonlijk daar, dan zou ik met zekerheid na 5 minuten mijn iPad tegen zijn hoofd gekeild hebben.

Inderdaad een moderne en nieuwere versie van "Revenge of the Nerds", maar oh zo slecht ...