The Family (2013)

Korte Inhoud
Een topfiguur uit de Maffia en zijn familie zijn ondergebracht in een Frans dorpje beschermd door de CIA. Na het verraden van andere maffialeden zit Fred/Giovanni in een getuigebeschermingsprogramma. Ondanks de moeite die CIA agent Stansfield zich getroost om de familie op het rechte pad te houden, kunnen deze zich toch niet inhouden om telkens te hervallen in oude gewoontes en aldus hun bescherming te verliezen doordat ze telkens hun problemen op te lossen zoals ze dat deden binnen de maffia.
Genre : Misdaad/Komedie
Land : USA/Frankrijk

Cast :
Robert De Niro : Fred Blake/Giovanni Manzoni
Tommy Lee Jones : Robert Stansfield
Michelle Pfeiffer : Maggie Blake

Regisseur :
Luc Besson

Mijn mening

"Fuck”

Wat begon als een zwartgallige komedie, eindigde in een ongeloofwaardige actieprent. Afgaande op de cast verwachtte ik toch een iets degelijkere film dan dat "The Family" uiteindelijk blijkt te zijn. De film is gebaseerd op het roman "Malavita" van Benaquista dat vertaald werd naar "Badfellas" voor de Engelstalige versie en tevens de naam is van de familiehond. Van begin af aan wist ik al direct waar het naartoe zou leiden. Je kan dus wel stellen dat de film redelijk voorspelbaar was.

Bij momenten was het wel redelijk grappig. Zeker de dialogen tussen Robert De Niro en Tommy Lee Jones waren hilarisch. De humeurige CIA agent die al jarenlang de ex-mafia baas moet rondsleuren van plek naar plek om hem te beschermen tegen de op wraak zinnende maffialeden. De Niro en Jones hebben beide een zodanig afgeleefde tronie die wonderwel past bij de hun aangemeten personages. De Niro is precies weggelopen uit "Cape Fear". Die kerel heeft een tijdloze karakterkop die dadelijk geassocieerd wordt met één of andere gangsterfiguur. En Jones komt precies wel ligna recta van de "Men in Black" set. De scene waar ze samen naar een debatavond gaan, waar blijkt dat de geplande Amerikaanse film niet gearriveerd is en in de plaats de film "Goodfellas" wordt vertoond, waarbij Jones het danig op zijn heupen krijgt, is hilarisch en voor mij het grappigste in de hele film. Michelle Pfeiffer speelde een nietszeggende rol als beschermende huisvrouw die haar man uit problemen probeert te houden, de zoon te corrigeren op aanstootgevend taalgebruik en de dochter haar handje vast te houden en te wijzen op de gevaren in het liefdesleven van een opgroeiende jonge vrouw. Het enige moment waar ze laat zien dat ze getrouwd is met een beruchte gangster, is als ze een lokale kruidenier de lucht in blaast.

Belle de dochter, gespeeld door Dianna Agron, is een beeldschone verschijning en lijkt bij momenten wel weggelopen uit de film "Bilitis" met dat 70's achtig kleedje met strikjes en die wazige schijn die rond haar hangt. De romance die ontstond tussen haar en de wiskundeleraar in spe was natuurlijk verplicht materiaal voor deze komedie, maar bracht eigenlijk niks bij. Liever had ik Belle verder zien gaan op haar elan als met-GSM’s-op-andere-tienermeisjes-timmerende maffiadochter. De zoon (John D'Leo) liet er geen gras over groeien en ontpopte zich algauw als rasechte organisator om de hele school in dienst van zichzelf te zetten. Een meesteroplichter en manipulator binnen de kortste tijd. Vreselijk overdreven ! Wat mij het meeste stoorde was het gevoel dat het niet echt een familie leek. Het was precies een koppel met 2 geadopteerde kinderen.

Dat het niet helemaal goed zou komen met deze film, was het feit dat deze Amerikaanse maffia familie een onderkomen kreeg in een piepklein Frans dorpje en alle inwoners aldaar allemaal Engels praten. Sommige zelfs met een Amerikaans accent. En ik twijfel er aan of de scholen in Frankrijk ook een duplicaat zijn van de mentaliteit in Amerikaanse Highschools. Dat de door Giovanni verraden maffialeden de uitgeweken familie op het spoor zou komen, was te verwachten. De manier waarop was zelfs voor een film nogal ver gezocht.

Vanaf hier vervalt het komische volledig en slaat de toon om in een semi-brutale gangsterparodie. De totaal karikaturale gangsters verschijnen op het toneel en beginnen op een onzinnige manier het halve dorp neer te maaien beginnende bij de politie,de brandweer ,de CIA agenten en daarna de omliggende bewoners. Ze worden opgemerkt door dochter en zoonlief. De eerste zittende op een kerktoren omdat ze niet over haar liefdesverdriet heen komt (zucht), de andere al snikkend zittend op het perron onderweg naar Parijs ,omdat de school hem heeft berispt over zijn misdadige praktijken. Eigenlijk wel een softie voor de zoon van een gangster. Uiteindelijk groeien ze beide uit tot ware Rambo’s om korte metten te maken met de gearriveerde gangsters, waarvan je toch zou denken dat het professionals zijn.

Het grote probleem bij “The Family” is dat het niet echt een komedie en niet echt een misdaadfilm is. Het wil van beide walletjes eten en schiet uiteindelijk op beide vlakken tekort. Een sterrencast met De Niro en Pfeiffer kan de balans niet laten overslaan, ondanks dat ze zo'n zwaargewichten zijn in het Hollywood landschap.

Quote van Linda Barnard in Toronto Star : "While Besson knows his way around an action film, he’s not as adept at comedy. The result is an often-violent, occasionally amusing fish-out-of-eau tale that plunks a family of wise guys in the French countryside with predictable results".