The Great Gatsby (2013)
Korte Inhoud
De verfilming van de roman van F. Scott Fitzgerald, gesitueerd op Long Island, waar Nick Carraway verzeild in het luxueus leven van zijn buurman Jay Gatsby. Nick wordt in de fascinerende wereld van de superrijken gezogen en is getuige van obsessie, waanzin en tragedie.
Genre : Drama/Romantiek
Land : USA
Cast :
Leonardo DiCaprio : Jay Gatsby
Carey Mulligan : Daisy Buchanan
Tobey Maguire : Nick Carraway
Regisseur :
Bza Luhrmann
Mijn mening
"Reserving judgments is a matter of infinite hope."
In lang vervlogen tijden kon je op de Vlaamse Televisie steevast op elke zaterdagnamiddag kijken naar een film uit de (toen) oude doos. John Wayne,Danny Kaye,Charlie Chaplin,Spencer Tracey,Mickey Rooney,Clint Eastwood enz. waren wekelijks te bewonderen in zwart/wit of in die fletse jaren 60 technicolor kleuren. Met regelmaat van de klok zaten daar dan ook de oude dansfilms en musicals tussen met welbekende sterren zoals Fred Astaire,Ginger Rogers,Rita Hayworth,Gene Kelly,Samy Davis Jr. en zovele anderen. Allen gesitueerd in de jaren 20 met mannen in smokings en vrouwen die rondzweven in dure avondjurken en overladen met blitse juwelen. Een toonbeeld van de rijkdom en decadentie die voor sommigen in die tijd was weggelegd. Ik heb dus al heel wat van die filmsterren al foxtrottend zien voorbijkomen op het scherm. Mijn hekel en afschuw voor alles wat ook maar naar musical ruikt, is in die periode gekweekt. Elke musical of dansfilm laat ik links liggen puur voor het feit dat men om elk onbenullig feit in zo'n films een lied aanheft of spontaan begint te dansen. Er worden pannenkoeken gebakken en je mag je verwachten aan een serenade over dit bakproces. Of er worden doodgewone inkopen gedaan in een lokale supermarkt, en voor je het weet staat iedereen een Weense wals uit te voeren tussen de rekken. Pfffft, niks meer voor mij.
"The Great Gasby" an sich is niet bepaald een musical of echte dansfilm,
maar de decadente en grootste party's die Gatsby organiseert komen er
toch gevaarlijk dicht bij. Ik verwachtte elk moment dat er in badpak
verklede vrouwen, uiterst precies op een rijtje uitgelijnd, met
dodelijke precisie een fraaie duik in sequentiële volgorde zouden
uitvoeren in Gatsby's enorme tuinfontein. En toch vond ik de muziekkeuze
niet echt passen bij het geheel van deze film. Het begin met het nummer
van Jay Z (Ik dacht dat het deze was) vermengd met de beelden van het
bruisend New York en de vertoning van de rijkdom die sommigen bezaten,
vond ik wel geslaagd. Maar de muziek paste niet bij de wervelende
party's naderhand. Op één of andere botste dit met het beeld wat je voor
ogen kreeg. En persoonlijk vond ik "Back to Black" een regelrechte
verkrachting van het subliem nummer van Amy Whinehouse ondanks dat
Beyonce een prachtige stem heeft (waar ik echter de kraaltjespis van
krijg op momenten dat ze de toonladders versneld op en af gaat).
Van Baz Luhrmann heb ik geen eerdere films gezien. Ik ken alleen "Moulin
Rouge" en deze heb ik vanzelfsprekend niet gezien voor de welbekende
redenen die ik hierboven al beschreef. Het was wel even wennen aan die
rondzwevende camerabeelden van her naar der in het begin, maar over het
algemeen heeft zijn aanpak wel iets grotesk. Het zag er trouwens
allemaal redelijk feeëriek en sprookjesachtig uit. Meermaals had het
zo'n effect dat gebruikt werd in de oude tijd om een liefdesscène te
benadrukken of een fee in een sprookje te vertonen. Die wazige en
glinsterende schaduw rond bepaalde beelden. Deed me soms wel terugdenken
aan de eerste "Wizard of Oz" film. Het imposante en monstrueus uitziend
herenhuis van Gatsby zag er trouwens uit alsof het een directe
concurrent was van het sprookjeskasteel dat je in Disneyland kan
bewonderen. Zo overdreven. Het ziet er dus allemaal degelijk uit en is
verschrikkelijk perfect in beeld gebracht. De glamour van die dagen
spettert van het scherm, maar tegelijkertijd ziet het er ook allemaal zo
nep uit. De computeranimatie-afdeling heeft voor deze film
overduidelijk een extra inspanning moeten doen. Op vlak van aankleding
van de personages is deze film weergaloos. Idem dito voor de rekwisieten
die doorheen de film te bewonderen zijn. Van de oldsmobiles die
rondtuffen tot het meubilair. In één woord : magistraal.
Tobey Maguire vind ik dan het grootste minpunt in deze film. Het feit
dat hij een personage moet neerzetten die zijn alcoholprobleem probeert
te overwinnen en zijn verhaal over Gatsby vertelt bij een psychiater of
geneesheer, en tegelijkertijd het uitzicht heeft van een puberende
student, maakt de hele vertolking van Carraway totaal ongeloofwaardig.
Trouwens vind ik nog steeds dat zijn acteertalent beperkt is tot het
soms dom voor zich uit staren, met zo'n debiel glimlachje op zijn
gelaat. Ook Leonardo DiCaprio vind ik naar mijn gevoel er te jong uitzien voor
zijn vertolking als Gatsby. Eigenlijk mag je wel verwachten dat hij meer
doorleefde gelaatstrekken zou hebben. Maar ik vind Leo hier wel een
puike prestatie neerzetten als de mysterieuze en extravagante
miljardair. Misschien een beetje te melodramatische. En de uitdrukking
"Old sport" paste totaal niet bij hem. Trouwens begon mij dat na een
bepaalde tijd wel verschrikkelijk te enerveren en op de zenuwen te
werken. Een nadeel is dat het een hele poos duurt eer hij in beeld komt,
en tot die tijd de film gedragen moet worden door Maguire. Wat dan ook
jammerlijk mislukt.
Voor mij was Joel Edgerton,die Tom Buchanan speelde, de uitblinker in deze film. De bravoure en arrogantie dat hij uitstraalde was schitterend om te bekijken.
Ik denk niet dat ik Fitzgerald's boek ooit gelezen heb. Inhoudelijk is
het een doodsimpel liefdesverhaal. De aanloop naar de ontmoeting met
Gatsby vond ik het sterkste in deze film. Maguire die zijn intrek neemt
in het armtierig klein huisje langs dat immens kasteel van de
mysterieuze Gatsby. Eens dit voorbij is, is het eigenlijk maar een saai
en doorsnee liefdesverhaal en wordt Maguire gedegradeerd naar een
zielige toeschouwer die het flirten tussen Gatsby en Daisy moet
aanschouwen.
Eigenlijk had ik van TGG wel wat meer verwacht. Naderhand bekeken is het een verrekt lange,saaie en trieste bedoening. Ik had problemen met mijn ogen open te houden. Er gebeurd eigenlijk bijna niks in deze film. En je moet je zeker niet verwachten aan een vrolijke film.
Het verdict 5 /10
Links : IMDB , Moviemeter
De verfilming van de roman van F. Scott Fitzgerald, gesitueerd op Long Island, waar Nick Carraway verzeild in het luxueus leven van zijn buurman Jay Gatsby. Nick wordt in de fascinerende wereld van de superrijken gezogen en is getuige van obsessie, waanzin en tragedie.
Genre : Drama/Romantiek
Land : USA
Cast :
Leonardo DiCaprio : Jay Gatsby
Carey Mulligan : Daisy Buchanan
Tobey Maguire : Nick Carraway
Regisseur :
Bza Luhrmann
Mijn mening
"Reserving judgments is a matter of infinite hope."
In lang vervlogen tijden kon je op de Vlaamse Televisie steevast op elke zaterdagnamiddag kijken naar een film uit de (toen) oude doos. John Wayne,Danny Kaye,Charlie Chaplin,Spencer Tracey,Mickey Rooney,Clint Eastwood enz. waren wekelijks te bewonderen in zwart/wit of in die fletse jaren 60 technicolor kleuren. Met regelmaat van de klok zaten daar dan ook de oude dansfilms en musicals tussen met welbekende sterren zoals Fred Astaire,Ginger Rogers,Rita Hayworth,Gene Kelly,Samy Davis Jr. en zovele anderen. Allen gesitueerd in de jaren 20 met mannen in smokings en vrouwen die rondzweven in dure avondjurken en overladen met blitse juwelen. Een toonbeeld van de rijkdom en decadentie die voor sommigen in die tijd was weggelegd. Ik heb dus al heel wat van die filmsterren al foxtrottend zien voorbijkomen op het scherm. Mijn hekel en afschuw voor alles wat ook maar naar musical ruikt, is in die periode gekweekt. Elke musical of dansfilm laat ik links liggen puur voor het feit dat men om elk onbenullig feit in zo'n films een lied aanheft of spontaan begint te dansen. Er worden pannenkoeken gebakken en je mag je verwachten aan een serenade over dit bakproces. Of er worden doodgewone inkopen gedaan in een lokale supermarkt, en voor je het weet staat iedereen een Weense wals uit te voeren tussen de rekken. Pfffft, niks meer voor mij.
Voor mij was Joel Edgerton,die Tom Buchanan speelde, de uitblinker in deze film. De bravoure en arrogantie dat hij uitstraalde was schitterend om te bekijken.
Eigenlijk had ik van TGG wel wat meer verwacht. Naderhand bekeken is het een verrekt lange,saaie en trieste bedoening. Ik had problemen met mijn ogen open te houden. Er gebeurd eigenlijk bijna niks in deze film. En je moet je zeker niet verwachten aan een vrolijke film.
Het verdict 5 /10
Links : IMDB , Moviemeter
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen