The Iceman (2012)

Korte Inhoud
Richard Kuklinski werkt als een operator in een porno film labo tot zijn maffia bazen hem overtuigen om een carrière als huurmoordenaar te beginnen. Jarenlang heeft Kuklinski een reputatie van koelbloedige professional, zelfs nadat hij een familie sticht die hij volledig afschermt. Helaas dwingt de maffia hem uiteindelijk om in het geheim zelfstandig werken met de psychopathische Robert M. Freezy 'Pronge. Angstvallig probeert Kuklinski zijn verschillende levenswijzen gescheiden probeert te houden.

Genre : Biografie/Misdaad
Land : USA

Cast :
Michael Shannon : Richard Kuklinski
Winona Ryder : Deborah Pellicotta
Ray Liotta : Roy Demeo

Regisseur :
Ariel Vromen

Mijn mening

"You see the Iceman crying?"

Ik hou wel eens van zo’n rauwe maffiafilm a la “The Godfather”, maar op het moment dat het over effectieve realistische feiten gaat dan wordt dit natuurlijk een geval apart. Niet dat ik de ambitie heb voor een carrièrewending in mijn persoonlijk leven. Alhoewel je wel kan voorzien waar het over gaat (zeker als je al over Kuklinski hebt gehoord) en de film redelijk beperkt is qua inhoud, vond ik dit een verdomd ijzersterk gespeelde film die me tot het einde boeide en intrigeerde. Ik heb in het verleden het interview gezien van Kuklinski, maar schonk daar geen aandacht aan. Ik dacht dat het eigenlijk gewoon een huurmoordenaar was in dienst van de maffia. De film toont echter dat buiten het feit dat dit zijn dagelijkse job was, Kuklinski eigenlijk deze moorden ook uitvoerde als een persoonlijk genot en misschien ook als weerwraak. Een ijskoude moordenaar met een dodelijke kronkel in zijn ziekelijke geest.

Eigenlijk worden alleen de carrière van Kuklinski en de wijze waarop hij dit combineerde met een schijnbaar doodnormaal leven in een voor de buitenwereld modaal modelgezin, in deze film getoond. Dat is dan ook het enige punt van kritiek wat ik kan aanhalen. De acteerprestaties van Michael Shannon (General Zod in “Man of Steel”) zijn werkelijk buitengewoon en bewonderenswaardig. Hij vertolkt de koelbloedige psychopathische moordenaar met glans. Eerst die onverstoorbare “Je mon fou” blik en daarna die gezellige familievader die liefdevol naar zijn kinderen kijkt. Vreselijk beklemmend, angstaanjagend en koude rillingen bezorgend. Zijn postuur heeft hij van nature al mee en helpt natuurlijk om de imposante Pool uit te beelden. Het is overduidelijk dat dankzij Shannon de film naar een hoger niveau wordt getild. Een schitterend moment en een verduidelijking dat Kuklinski niet alleen beroepsmatig mensen ombracht, was het moment dat hij James Franco aanzette tot God te bidden om te zien of deze zou nederdalen om hem te redden. Uiteindelijk vermoorde hij hem doodeenvoudig. Voor Kuklinski was het een spelletje op dat moment en klaar en duidelijk een manier om zijn machtspositie te gebruiken ten opzichte van anderen. Een getekend gezicht dat nooit enige emotie verraad , behalve wanneer de zaken anders verlopen dan gepland. En de momenten waarop hij zich beledigd voelt of verontwaardigd is over iemand zijn handelingen kan je de razernij zo zien opkomen gepaard met een innerlijke rochelend gegrom. Het moment waarop het beest bij hem naar boven komt. Grandioos !

De bijrollen zijn ook schitterend aangevuld. Winona Ryder als Kuklinski's vrouw was onweerlegbaar perfect voor deze rol. De momenten waarop ze begint te beseffen dat er iets niet klopt en de stemmingswisseling bij haar man verontrustend worden, zijn door haar schitterend in beeld gebracht. Ze ziet er dan ook nog eens zo fragiel en engelachtig uit. Zeker als Kuklinski haar in zijn armen neemt, zie je hoe breekbaar ze wel is. Ray Liotta vond ik sterker dan in "Killing them softly". Zijn getekend gelaat met die ijskoude ogen maken van hem perfect materiaal om een maffiabaas te vertolken. Berekend en ongevoelig. Het moment waar hij Rosenthal moet liquideren, was ronduit schitterend. David Schwimmer vertolkte tot mijn verbazing de joodse Rosenthal. Ik had hem niet direct herkend met die enorme walrussnor en zijn paardenstaart. Maar spijtig genoeg doet hij me telkens denken aan Ross. De manier waarop hij zich voortbeweegt en zijn uitspraak. Telkens betrap ik me erop dat ik een depri langzame stem terug zal horen. Ondanks dat stoorde het mij niet zo erg en ik hoop dat hij ooit dat juk van zich kan afwerpen (Twijfelachtig)
John Ventimiglia paste helemaal in dit verhaal en ondanks de beperkte rol vond ik Chris Evans een verdienstelijke bijdrage leveren.

De inhoud van de film was dus eigenlijk beperkt tot de noodzakelijke dingen die het leven van Kuklinski inhielden. Zijn aanwerving bij Demeo en de vuile klusjes die hij opknapt voor hem. Zijn familieleven dat hij probeert te beschermen en af te schermen van de rest. En de uiteindelijk arrestatie. En dat vond ik dan eigenlijk een tekortkoming in deze film. Er is bijvoorbeeld maar 10 seconden gebruik gemaakt om een licht te werpen op de jeugd van Kuklinski. Hij is opgegroeid in onmenselijke omstandigheden gepaard met onuitsprekelijk veel fysiek geweld. In dat kort fragment is te zien hoe hij door zijn vader vreselijk wordt afgeranseld. Ik vind het een gemiste kans dat ze hier niet dieper op zijn ingegaan. Het feit dat Kuklinski opgroeide in een totaal asociale omgeving met ouders die eigenlijk geen barst over hun kinderen inzaten, zal ook wel gedeeltelijk ermee te maken hebben dat Kuklinski ontaarde in een gewelddadig persoon. Zowel de vader als de religieuze moeder gebruikten regelmatig fysiek geweld. Dit zou trouwens fataal zijn geworden voor één van zijn broers. Naderhand werd hij zelfs door nonnen fysiek misbruikt als misdienaar en was hij slachtoffer van pesterijen. Het is waarschijnlijk op dat moment dat hij de gedaanteverwisseling heeft ondergaan. Philip Carlo gaat in zijn biografie over Richard Kuklinski "The Ice Man: Confessions of a Mafia Contract Killer" (nooit gelezen,maar nu wel enorme zin in) hier dieper op in. Schijnbaar heeft Kuklinski één van de pesters doodgeknuppeld en opgeruimd met dodelijke efficiëntie. Kuklinski beweerde dat hij toen besefte dat hij beter de klappen kon uitdelen dan ontvangen. Blijkbaar zou het gedeelte over de jeugd van Kuklinski in dit boek indrukwekkend zijn en wordt dit spijtig genoeg volledig weggelaten in de film.
Tevens had er ook wel een ruimere toelichting mogen zijn over de ontwikkelingen bij zijn uiteindelijke arrestatie. Zaten ze hem al geruime tijd op de hielen ? Was het zijn paniekerige manier van werken op het einde dat hem de das omdeed ? Had hij een fout gemaakt in zijn paranoïde bui ? Welke informanten hadden meegewerkt ? Hoe zijn ze te werk gegaan om te infiltreren in Kuklinski's wereld ? En waarom niet eventjes een flits over de rechtszaak ?

Ondanks deze persoonlijke kritische uitingen, vond ik het een ijzersterke film dat een relaas was over het in elkaar verweven leven van zowel een doodnormale huisvader als een ijskoude huurmoordenaar annex meedogenloze seriemoordenaar met een gewetenprobleem. Dat een verfilming van een volumineus literair werk problematisch kan zijn en het nodig is om fragmenten weg te laten , is begrijpelijk. Maar toch had ik het gevoel dat er toch in een al te hoge versnelling doorheen gefietst werd. De afsluitende scene echter , is voor mij subliem en toont de meesterlijke prestatie van Shannon en de nauwkeurigheid waarmee hij het beest Kuklinski heeft bestudeerd en naderhand hierin heeft geportretteerd. Deze film laat je (toepasselijk) niet koud …