Oldboy (2013)

Korte Inhoud
Een man wordt ontvoerd en gegijzeld en vervolgens 20 jaar lang eenzaam opgesloten. Wanneer hij op onverklaarbare wijze weer wordt losgelaten begint zijn missie om te ontdekken wie hem al die tijd heeft opgesloten. Langzamerhand raakt hij verstrikt in een web van samenzwering en kwelling.

Genre : Actie/Mysterie
Land : USA

Cast :
Josh Brolin : Joe Doucett
Samuel L. Jackson : Chaney
Sharlto Copley : Adrian
Elizabeth Olson : Marie Sebastian

Regisseur :
Spike Lee

Mijn mening

"I've been thinking about it for the last 20 years."

Ik wist helemaal niet dat dit een remake/revision/restyling was van een Koreaanse cult-film uit 2003. Als ik zo snel hier en daar meningen lees , schreeuwt heel het kunstminnend filmpubliek moord en brand en zegt dat dit een nutteloze, redelijk mislukte en vreselijk slechte versie is van de originele film. Kan best zijn maar ik heb dan weer het voordeel dat ik die Koreaanse versie nooit gezien heb, en waarschijnlijk ook nooit zal kijken. Ik heb het niet zo voor Aziatische films. Meestal zijn het technisch abominabel uitziende creaties met vreselijk zenuwachtig rondlopende Aziaatjes. En daarlangs is er de onoverkomelijk taalkloof waardoor ik verplicht ben om telkens naar de ondertiteling te kijken. Ik heb het al eens geprobeerd om zo’n Aziatische film te kijken en merk dat ik er telkens een pijnlijke duim aan overhoud doordat ik de hele tijd de terugspoelknop moet indrukken.

Trouwens, de originele film van Chan-Wook Park is eigenlijk ook maar een verfilming van een befaamde Japanse manga . In feite is Spike Lee’s zijn versie dan uiteindelijk ook maar een herinterpretatie van dezelfde strip. Uiteindelijk blijkt deze “Old boy” een regelrechte duplicaat van de Koreaanse versie te zijn. Er zijn wat expliciete scènes overgeslagen en blijkbaar kreeg de ontknoping een iets andere interpretatie. Ik begrijp trouwens niet waarom je deze remake zou kijken als je het origineel zo goddelijk en weergaloos indrukwekkend vind. Ik heb hetzelfde met de Zweedse film “Män som hatar kvinnor” die ik dus subliem vind. Ik denk er niet aan om de Amerikaanse versie “The girl with the Dragon Tattoo” te kijken, omdat ik al voorzie dat ik deze niet goed zal vinden. Zou het echter niet kunnen zijn dat indien je de Amerikaanse “Old Boy” eerst zou kijken voordat je het zogezegd meesterwerk van Park kijkt, dat het resultaat is dat je ze misschien wel allebei zou kunnen appreciëren ? Mij lijkt het weer een vooraf uitgemaakte zaak te zijn dat deze film afbreuk zou doen aan Park’s versie. Wat indien deze Amerikaanse versie door Steven Spielberg zou geregisseerd worden, met Will Smith in de hoofdrol (daar was sprake van) ? Zou het dan meer goedkeuring krijgen ?

Scheiss Egal ! Onwetend,onbevooroordeeld en zo neutraal als een Zwitser ben ik deze beginnen kijken. Josh Brolin is Joe Doucett, een gescheiden alcoholist die op een zelfdestructieve manier leeft. Hij is een vertegenwoordiger die een deal succesvol moet afsluiten. Maar door zijn onaangenaam, dronken gedrag mislukt dit en beland hij in de goot. Uiteindelijk ontwaakt hij, gevangen in een cel die het uitzicht heeft van een hotelkamer en ontdekt hij via een nieuwsuitzending dat hij in staat van beschuldiging is gesteld voor de moord op zijn ex-vrouw. Hij wordt uiteindelijk voor een enorm lange periode hier opgesloten zonder besef van enige reden. Naarmate de tijd verstrijkt, overwint hij zijn alcoholverslaving en traint hij zijn geest en lichaam om te ontsnappen. Twintig jaar later wordt hij plots vrijgelaten en is hij van plan om wraak te nemen op de kwelgeest die hem dit heeft aangedaan.

Ik geef toe dat de aanloop redelijk verwarrend was en ik meermaals de neiging had om het af te zetten. De redelijke lange periode van zijn opsluiting kwam over alsof het om een art-house film ging waarbij het veranderingsproces van een persoon in gevangenschap tergend langzaam getoond werd. De claustrofobische beelden, de woede, onmacht, verdriet, het afkicken, het waanzinnig worden en krankzinnig gedrag somtijds die vertoond werden met beelden in verschillende posities en perspectieven waren niet bepaald voortekenen voor een spannende en actierijke film. Maar na dit gedeelte ontspon zich een luguber en krankzinnig in elkaar gestoken verhaal dat uiteindelijk ontaarde in een soort Oedipus tragedie. Na zijn vrijlating duurde het niet lang of Joe timmerde een groep American Football teamleden op een uiterst effectieve en koelbloedige manier in elkaar. Wat volgde was een “Quintin Tarantino”-achtig schouwspel, waarbij no-nonsense expliciet geweld niet geschuwd werd. De vechtscene in de gangen tegenover een troepenmacht was uiterst secuur in beeld gebracht met een piekfijne choreografie. Ik heb het zeker drie keer herbekeken puur voor het plezier. Toegegeven het had een hoog Bud Spencer-gehalte, maar dat maakte het juist zo plezant om er al grinnikend naar te kijken.

Josh Brolin was geschikt voor deze rol. Van een rondzwalpende randfiguur naar een bloeddorstige Kill-Bill in 20 jaar tijd, werd op een overtuigende manier gespeeld. De eindontknoping waarbij hij tot het besef komt hoe het in elkaar zit en het besluit neemt om de vrijheid op te geven, was meesterlijk en overtuigend in beeld gebracht. Samuel L. Jackson was ook perfect gecast als de sadistische en zakelijke uitbater van het obscure hotelletje. Copley maakte echter niet zo’n indruk op mij als de ziekelijke Chucky.

Het enigste minpuntje wat ik kon bedenken in het voor de rest vernuftig en verrassend in elkaar gestoken verhaal, was het feit dat hij de martial art in 20 jaar tijd zo onder knie kon hebben. Hij heeft er genoeg tijd voor gekregen, maar toch denk ik niet dat je deze vechttechnieken kan leren door in je eentje naar tv-uitzendingen te kijken.

Conclusie : een lugubere,bloederige en soms overdreven wraakfilm met een perverse ontknoping (zoals mijn echtgenote opmerkte) met een imposante Brolin in de hoofdrol. Voor diegenen die de film van Park als niet te evenaren beschouwen : koester die dan ook. Misschien zou zo’n Park-aanhanger op een andere manier naar deze film kijken , moest hij Park zijn versie niet gezien hebben. Voor mij was het een originele en niet alledaagse film.