Dragon Day (2013)

Korte Inhoud
Wanneer de werkeloze NSA-analist Duke Evans uit zijn huis wordt gezet verhuist hij met zijn gezin naar het oude vakantiehuisje van zijn grootvader. Maar ook hier worden ze bedreigd wanneer China het land overneemt door in de Verenigde Staten een hels computervirus los te laten dat alles met een computerchip waardeloos maakt. Hij moet nu zijn familie in leven zien te houden, vechten tegen dieven en een nieuwe corrupte overheid en uiteindelijk de moeilijkste beslissing in zijn leven nemen om te overleven.

Genre : Drama/SF/Thriller
Land : VS

Cast :
Ethan Flower : Duke Evans
Åsa Wallander ; Leslie Evans
Jenn Gotzon : Rachel Evans

Regisseur :
Jeffrey Travis

Alternatieve titel: Invasion Day

Mijn mening

"All of our electronics... all these devices... can be accessed over a secret wireless network."

Ik ben eigenlijk in het geniep een liefhebber van low-budget films. In de eerste plaats omdat er soms wel eens verrassende dingen te zien zijn in deze nichemarkt. Zo af en toe kom je wel eens een ruwe diamant tegen die indien het beter geslepen was, een echt juweel van een film zou zijn. Ten tweede zijn de makers meestal niet echt bezig met de publieke opinie en is er geen vrees om heilige huisjes in te trappen. Zo ook hier bij “Dragon Day” (of “Invasion Day” zoals het op het Europese continent getiteld is). Ze hebben er eigenlijk zelf voor gezorgd dat het leeuwendeel van de bioscoopgangers deze film zullen mijden. Ten eerste zal het Amerikaanse publiek niet echt gelukkig zijn met de afloop van deze film. Meestal eindigt zo’n film met een heroïsche,grandioze overwinning waarbij de “We will prevail” en “God Blesh America” kreten tot vervelens toe gescandeerd worden. In deze film capituleren ze massaal en scharen zich aan de zijde van de binnendringer. En ten tweede zal de Chinese Republiek ook niet klaarstaan om een staande ovatie te geven voor deze film, daar ze hier afgeschilderd worden als achterbakse,gluiperige indringers, die op een slinkse manier de Amerikaanse maatschappij ten gronde brengen.

Bij low-budget films zijn er altijd enkele zekerheden (er zijn natuurlijk ook uitzonderingen hierop). Meestal zijn de acteerprestaties redelijk erbarmelijk tot ronduit een verschrikking. En de speciale effecten zullen je ook niet van je stoel blazen. Meestal ziet het er amateuristisch uit, met fletse camerabeelden en een ronduit slechte timing. Er is meestal geen omverblazende soundtrack die indruk maakt. Het enigste wat meestal een low-budget film overeind houdt, is een intrigerend en knap in elkaar gestoken verhaallijn, waardoor je aandacht er bij blijft. Uiteindelijk vond ik deze “Dragon Day” op dat gebied redelijk geslaagd en kon ik probleemloos de hele film uitzitten. Ondanks dat het hier en daar een beetje rammelde. Zelfs het einde verraste me toch.

Duke Evans (Ethan Flower) is een NSA analist die gebukt gaat onder een enorme financiële last en uiteindelijk ook ontslagen wordt. Hij erft blijkbaar een buitenhuis ergens in de bergen (trouwens wel een puik buitenhuisje op architecturaal vlak) van zijn grootvader en verhuist samen met zijn familie naar deze regio. Aangekomen komen ze tot de ontdekking dat er een Mexicaan dit huisje al geruime tijd huurde en onderhield. Terwijl de politie deze indringer wil verwijderen, stort er een passagiersvliegtuig neer in de onmiddellijke omgeving. Langzaam aan begint alles uit te vallen : personenwagens, elektriciteit, water, communicatie, televisie uitzendingen, … Blijkt er dus een algemene invasie te zijn die uitgevoerd wordt door China omdat de VS een triljoen schuld heeft bij dit land en deze niet willen afbetalen. Daarop eist China zich het recht op om de VS in te palmen. En dit eenvoudigweg door het gebruik van de miljoenen chips die ingebouwd zijn in elektronische apparaten met “Made in China” op. Via een achterpoortje wordt er een virus losgelaten in de Amerikaanse maatschappij waardoor alles 30 jaar terug in de tijd wordt geworpen.

Verwacht je niet aan indrukwekkende beelden van een imploderend Witte Huis zoals in “Independance Day” of voortdurende actie zoals in “White House Down”. De SE is beperkte tot een paar lelijke rookpluimen die neergestorte vliegtuigen insinueren. En een vergezicht op één of andere Amerikaanse stad die in puin ligt. De nadruk ligt op het ineenstorten van een maatschappij waarbij menselijke waarden aan de kant worden geschoven en de overlevingsdrang naar boven komt met als resultaat losbandigheid en wreedheden. "Invasion Day" toont de radeloosheid door het gemis aan primaire behoeften zoals voedsel en water. Misschien is het idee dat een volledig continent lamgelegd kan worden door het uitschakelen van een elektronisch netwerk een beetje overdreven. Maar toch is dit niet ondenkbaar sinds we afhankelijk zijn van dit gehele netwerk. In deze tijd van hackers, spam, virussen, spyware, malware, Stuxnet (een virus ontworpen om de industriële processen in Iraakse kerncentrales lam te leggen), Cyberstalking, DDos-aanvallen, phising en E-Fraude is zo’n scenario niet onwaarschijnlijk. Vanzelfsprekend niet op zo’n grote schaal maar toch desastreus genoeg. Op Wikipedia las ik : “De federale regering van de VS geeft toe dat het elektriciteitsnet gevoelig is voor een cyberoorlog. In april 2009 doken, volgens huidige en voormalige nationale veiligheidsambtenaren, meldingen op dat China en Rusland het Amerikaanse elektriciteitsnet hadden geïnfiltreerd en computerprogramma's hadden achtergelaten die kunnen worden gebruikt om het systeem te verstoren.” Niet echt fictie meer zo te zien.

Ethan Flower neemt de hoofdrol voor zijn rekening. Voor mij een totaal onbekend iemand (zoals het merendeel van de cast) die uiteindelijk er zich wel doorheen slaat ondanks dat hij soms acteert als een doorsnee prei. Al bij al een niet onaardige overtuigende prestatie. Heel iets anders is Asa Wallander die me van meet af aan irriteerde. Vreselijk overacting en soms ronduit bizarre reacties (wat natuurlijk wel een beetje aan het script ligt) zoals het moment waarbij ze uitbarst tegen Duke, omdat die te weinig tijd aan hun spendeert en niet zijn best doet om ze uit de penarie te helpen. Persoonlijk zou ik een bij de hand liggende voorhamer genomen hebben. De beste vertolkingen waren, vond ik persoonlijk, Eloy Mendez als de inwonende Mexicaan en William Knight als de bejaarde buurman Albert Grimes, die best wel zin heeft om nog een paar communisten af te knallen.

Ondanks het voor mij interessant verhaal, waren er toch enkele ongeloofwaardige feiten. Enkele passagiersvliegtuigen storten te pletter en Duke heeft direct door dat het over een invasie gaat. Na enkele Gsm's te verbrijzelen en een chip te zien met "Made in China" concludeert hij ook onmiddellijk dat China de verantwoordelijke is. Als er gevraagd wordt om een bad te vullen met leidingwater, en er is geen bad, dan is de beslissing om het te houden bij een kannetje redelijk logisch, schijnbaar. Dat aardappelen elektriciteit bevatten wist ik wel. Ik ben er zeker van dat ze “Duracell” aardappelen hadden, want die gingen erg lang mee. Hoe de armbandjes zo exact de identiteit konden bepalen is fenomenaal en de manier waarop ze iemand liquideren die een overtreding begaat, is ook uitzonderlijk.

Al bij al een aangename verassing die inhoudelijk sterk was maar visueel hier en daar tekort kwam. Al een geluk dat op het einde het door Duke gebruikte apparaat geen Chinese chips bevatte. Anders was het een uiterst hachelijke situatie geworden voor hem.