Korte Inhoud De New Yorkse fietskoerier Cam slaat vanwege een hoge
schuld op de vlucht voor de Amerikaanse maffia. Wanneer hij de
aantrekkelijke free runner Nikki tegen het lijf
loopt, is er meteen sprake van een klik. Ze introduceert hem aan de
sensationele wereld van parkour; een sport waarbij buitengewone
snelheid, het verleggen van grenzen en het overwinnen van obstakels
centraal staan. Genre : Action Land : VS Cast :
Taylor Lautner : Cam Marie Avgeropoulos : Nikki Adam Rayner : Miller
Regisseur : Daniel Benmayor
Mijn mening
“You're
one of those kind of people.
What kind of people is that?
Can't hang on to anything nice.”
“Tracers” is zo’n film waar ik moeite mee heb om het in de juiste
categorie te klasseren. Vond ik het nu een vreselijke film ? Zo eentje
dat louter en alleen dienst doet als opvulsel van onbestemde vrije tijd ?
Of was het nu toch een film die ontspannend genoeg was om mijn
volledige aandacht op te eisen ? Uiteindelijk moet ik op beide vragen
“Ja” antwoorden. Enerzijds kon ik het niet anders als nutteloos
tijdverdrijf bestempelen. Nu, het feit dat Taylor Lautner, alom bekend
van de “Twilight” saga, hier in meespeelt, is al een reden dat er ergens
een alarmbelletje afgaat. Het zal niet voor zijn acteerprestaties zijn
dat hij hier wordt opgevoerd, maar eerder voor zijn aantrekkelijk
uiterlijk en afgetraind lichaam. Een soort magneet om ervoor te zorgen
dat horden bakvissen massaal naar de cinemazalen afzakken. Het was te
verwachten dat het resultaat niet bijster origineel zou zijn. Alweer
krijg je het welbekende verhaal voorgeschoteld waarbij twee fris
uitziende tieners elkaar toevallig tegen het lijf lopen (letterlijk dan
nog ook), bij elkaar verzeild geraken en bepaalde hachelijke situaties
meemaken. Initieel zal er eentje zich afwijzend gedragen en op het
uiteinde is alles koek en ei en redden ze zich samen uit hun penibele
situatie. Happy End, smakkende zoenen en met vlinders in de buik op naar
een schitterende toekomst. Op dat vlak is het een oerdegelijke film.
Oerdegelijk saai.
Anderzijds is het dan wel weer een energieke film vol vlotte en
actierijke fragmenten. Het verveeld (mits je de kinderachtige en
stompzinnige verhaallijn achterwege laat) tot mijn verbazing dus niet.
De uit Frankrijk overgewaaide discipline “Parkour” staat centraal in
deze film. Grote delen van deze film toont dan ook hoe de aanhangers van
deze sport doorheen het straatbeeld heen en weer springen, wentelen en
balanceren, en dit op een zo vloeiend mogelijke manier. Dit alles is ook
netjes in beeld gebracht zonder dat je als toeschouwer zeeziek wordt
door een rondzwaaiende camera. De filosofie van parkour om je eigen
grenzen te verleggen wordt ook voldoende onderstreept. Alhoewel het soms
wel leek op een snugger in elkaar gestoken circusact waarbij het
gebruik van vernuftig weggemoffelde trampolines overduidelijk was. Maar
buiten de bewondering voor de halsbrekende stunten die deze jongeren
uitvoerden, was er voor mij niet echt meer te bewonderen.
Cam (Taylor Lautner) is een gedreven fietskoerier die dagelijks zijn
leven waagt in het verkeer van New York om postpakketjes te bezorgen.
Tot hij op een dag de lieftallige Niki (Marie Avgeropoulos) tegen het
lijf loopt. Terstond maakt deze rondhuppelende deerne een immense indruk
op Cam en laat hem ook nog eens achter met een dubbel geplooid
voorwiel. Niet getreurd. De volgende dag staat er een spiksplinternieuwe
racefiets op Cam’s werk. Een cadeautje van Niki die natuurlijk de slaap
niet kon vatten door alles verterende spijt. Er is echter een vervelend
probleempje waarmee Cam opgezadeld (ook toepasselijk) zit en dat is de
enorme som geld die hij geleend heeft bij de Chinese maffia. Een
vanzelfsprekend feit dat hij geld daar gaat lenen. Hoogstwaarschijnlijk
waren op dat moment alle financiële instellingen op jaarlijks verlof en
had hij het geld hoogdringend nodig. Hopelijk heeft hij niet zijn tot
puin herschapen fiets bekostigd hiermee, want dat zou nu toch doodzonde
zijn (Uiteindelijk blijkt het voor zijn zieke moeder te zijn. Maar hier
wordt niet te lang bij stil gestaan). Na verloop van tijd kan hij lid
worden van het groepje jongeren die onder leiding van Miller (Adam
Rayner) ook een soortement pakjesdienst runnen. Het grote verschil is
dat zij wel degelijk weten wat de inhoud is van deze pakjes en er ook
nog aardig wat geld aan overhouden. Je moet niet al te snugger zijn om
te weten welke beslissing Cam neemt als hij de hete Chinese adem reeds
in zijn nek voelt.
Op het eerste zicht lijkt het wel een aflevering van “The Little
Rascals” maar dan met iets oudere rakkers die wat meer dan wat
onschuldig kattenkwaad uithalen. En dat het allemaal razendsnel moet
gaan, is zelfs te merken aan de gebruikte namen. Als je de opsomming
naleest kan je de volledige cast in sneltreintempo doorlezen : Cam,
Niki, Miller, Dylan, Tate, Jax, Jerry, Hu, Angie, Joey, Chen, …
Eenlettergrepige namen zodanig dat er zeker geen tijd verloren wordt bij
het roepen naar elkaar bij kritische situaties. Taylor Lautner heeft
het charisma van een versgebakken pannenkoek. Had hij niet zo een
getraind lichaam met aardig ontwikkelde biceps, dan kon je hem
probleemloos onder een deur doorschuiven. Fysiek is Lautner niet echt
veel veranderd sinds de laatste keer dat ik hem zag acteren (kuch) in
“Abduction” (Trouwens ook een film om snel te vergeten) en het beetje
schaamhaar dat hij heeft laten groeien, helpt ook niet denderend veel.
Hij blijft er als een tiener uitzien.
Zo ook de bevallige Marie Avgeropoulos, wiens naam volwassener klinkt dan
dat zij er uitziet. Bij momenten vroeg ik me af of het niet illegaal is
in de staat New York om zulke activiteiten te ondernemen met iemand
zoals zij, want ze zag er in mijn ogen toch redelijk minderjarig uit.
Een spichtig, klein meisje met een engelgezicht en een lenig lichaam.
Het ontbreken van vrouwelijke fundamentele onderdelen was dan weer een
pluspunt voor haar als “Parkour” adept. Trouwens lijkt me dat heel
parkour-gedoe ook niet zo verschrikkelijk moeilijk. Eerst en vooral moet
je fysiek wel een beetje in orde zijn. En daarnaast moet je beschikken
over een met internet voorziene smart Phone zodanig dat je via een 4G
verbinding rustig “YouTube” instructiefilmpjes kan bekijken en dan
stevig te oefenen door tegen muren op te lopen, trapleuningen te
bedwingen en over daken te rennen. Af en toe eens stevig op je smikkel
gaan, hoort er natuurlijk bij. Ik neem aan dat het zo eenvoudig is, daar
Cam het ook op deze manier onder de knie kreeg. En tenslotte is het
brein achter de hele operatie, stoere bink Miller, ook niet een bepaald
groot licht. Hij heeft maar twee regels waar de leden zich aan moeten
houden, en hij kan ze nog niet alle twee onthouden.
Mijn mening 
Post a Comment