Korte Inhoud
'The Walk' vertelt het verhaal van de Franse koorddanser Philippe Petit
(Joseph Gordon Levitt). Philippe maakt zich in 1974 klaar voor zijn
meest indrukwekkende stunt ooit: de waaghals is van plan om op ruim 400
meter hoogte tussen de torens van het World Trade Center door te lopen..
over een dun koord.
Genre : Biografie/Drama
Land : VS
Cast :
Joseph Gordon-Levitt : Philippe Petit
Ben Kingsley : Papa Rudy
Charlotte Le Bon : Annie
Regisseur : Robert Zemeckis
Mijn mening
"For
me, to walk on the wire, this is life.”
Ik hoop niet dat ze elk record dat verwezenlijkt werd door een individu
gaan verfilmen, want dan hebben we nog een hele reeks voor de boeg.
Buiten de duizelingwekkende beelden die vertoond werden, vond ik het
toch maar een slaapverwekkende vertoning. Ik ben dan ook halfweg ergens
ingedommeld. Gelukkig dat Philippe Petit dit niet overkwam terwijl hij
zwaaiend op dat stalen koord stond tussen de Twin Towers. Twee dingen om
deze film de hemel in te prijzen. Allereerst de gebruikte
cameratechniek. Zelf heb ik last van hoogtevrees en “The Walk”
bezorgde me dus angstaanvallen en een draaierig gevoel. Het slaagde erin
om me zover te krijgen dat ik mijn handen voor mijn ogen hield. Dat zal
je me zelfs niet zien doen bij de meest angstaanjagende horror. En dan
is er de met een Frans accent pratende Joseph “Looper”
Gordon-Levitt. Ondanks dat hij zonder veel moeite van Petit een
karikatuur had kunnen maken, slaagde hij erin om de gedreven, passionele
Fransman met verve te brengen.
Al vanaf de openingsscène weet je waar je je aan kan verwachten.
Philippe die je toespreekt vanaf het Vrijheidsbeeld en de inleiding
geeft tot dit waargebeurd verhaal. De manier waarop hij het verhaal
vertelt vol enthousiasme en geëmotioneerd, zorgt ervoor dat je
nieuwsgierigheid gewekt wordt. Is hij geslaagd in deze gevaarlijke
onderneming of spreekt hij je toe vanuit het hiernamaals, nadat hij te
pletter gestort is en eindigde als een menselijke pizza tussen de twee
majestueuze torens ? Wie het echte relaas kent, weet natuurlijk al op
voorhand de uitkomst. En verder verklapt deze Phillippe al vroeg in de
film wat het uiteindelijke doel is. Over een verrassingselement kunnen
we dus al niet meer spreken.
Het eerste deel gaat dan ook over zijn lotgevallen als straatartiest in
Parijs waar zijn passie voor koorddansen begint. Met behulp van de
circuseigenaar Papa Rudy (Ben Kingsley), wiens familie al jarenlang het
koorddansen beoefent, leert Philippe de kneepjes van het vak. En het
moment dat hij een artikel leest over de bouw van de Twin Towers, heeft
hij nog één levensdoel en dat is de gapende diepte tussen de twee torens
al koorddansend te overbruggen. Wat volgt is een soort “Ocean Eleven”,
maar dan om deze waaghalzerij te doen lukken. Van het moment dat
Philippe al zijn zinnen zet op deze stunt, beginnen de gedreven
voorbereidingen. Het uitkienen hoe het te verwezenlijken en wat
materiaal hiervoor nodig is. Het samenstellen van een groepje
medeplichtigen. En een gedetailleerd uitvoeringsplan samenstellen
zodanig dat er niks fout zou gaan de dag waarop Philippe zijn kans
waagt. Het tweede deel is de uiteindelijke uitvoering van dit plan.
Vanzelfsprekend kan je je verwachten aan enkele tegenslagen en
onverwachte obstakels tijdens de poging, zodanig dat het intenser en
spannender wordt.
Gordon-Levitt speelde zijn rol met bravoure en vol overtuiging, alhoewel
het geforceerde klinkende accent me persoonlijk stoorde aan het begin
en ik me telkens afvroeg waarom ze geen authentieke Franse acteur hadden
gekozen. Maar naarmate de film vorderde vond ik het toch een
bewonderenswaardige prestatie van hem. Kingsley’s rol was uitermate
grappig. Maar voor mij waren de twee hulpjes uit de Verenigde Staten die
door een winkeleigenaar werden opgetrommeld wel echt amusant. Charlotte
Le Bon is een lieftallige en frêle verschijning, maar diende louter als
attribuut (zoals de flexibele stok die Philippe gebruikt tijdens zijn
koorddansen) in een parallelle verhaallijn. Al bij al een onderhoudende
film die bij momenten vreselijk intens overkwam (dankzij het
beeldmateriaal) maar die niet hetzelfde niveau haalde als die waar
Philippe stond op het moment van zijn wereldberoemde act.
PS. Toch nog even vermelden dat ik het een enorme prestatie vind van de
filmmakers dat ze zich niet hebben laten verleiden om er een soort ode
van te maken voor de Twin Towers en elke verwijzing naar wat er
uiteindelijk met deze torens gebeurd naderhand te mijden.
Post a Comment