The Lost Reviews Part 2 : Spotlight (2015)

Korte Inhoud :
Het waargebeurde verhaal van het “spotlight” team van de krant The Boston Globe. De oudste continu werkende onderzoekseenheid van een krant in de Verenigde Staten onthulde een grootschalig schandaal van kindermisbruik in de Katholieke Kerk. Voor hun berichtgeving omtrent deze zaak ontving The Boston Globe in 2003 de Pulitzer prijs.

Genre : Drama
Land :VS/Canada

Cast :
Michael Keaton : Walter Robinson
Mark Ruffalo : Mike Rezendes
Rachel McAdams : Sacha Pfeiffer
Liev Schreiber : Marty Baron

Regisseur : Tom McCarthy

Mijn mening

Het werd eens tijd om mijn oordeel te geven over een aantal films die ik al een tijd geleden heb gezien, maar waar ik niet de zin of tijd voor had om ze te bespreken. Niet omdat ze slecht waren. Verre van. Maar doodeenvoudig omdat ze al uitgebreid door anderen zijn bewierookt. Bij deze dus mijn bescheiden, korte opinie.

"They knew and they let it happen! It could've been you, it could've been me, it could've been any of us."

Na het bekijken van “Concussion” vroeg ik me af hoe ex NFL-spelers zouden reageren op deze film. Bij “Spotlight” stelde ik me de vraag of geestelijken wel de moed konden opbrengen om deze film te aanschouwen. En ook of hier nu lessen uit werden getrokken. Zou de Kerk zijn oorspronkelijke taak terug innemen in de maatschappij? Een toevluchtsoord voor gelovigen. Een functie als spreekbuis tussen het goddelijke en de christenen. Een in leven geroepen orgaan die ten dienste staat van de hulpbehoevenden, armen en vromen. Of zouden wantoestanden zoals deze aangekaart in “Spotlight” gewoonweg blijven bestaan? Want geef eerlijk toe. De aftiteling op het einde van de film is gruwelijker dan de uiteindelijke film. Daaruit blijkt dat de aangehaalde case maar een tipje van de ijsberg is.

Wat is er angstaanjagender? Achtervolgt worden door een gestoorde maniak met een hockeymasker en een ronkende kettingzaag? Of slachtoffer zijn van misbruik door een perverse priester die zijn menselijk genot niet in bedwang kan houden door een zelf opgelegd, onzinnig celibaat? Het eerste is misschien wel extreem dodelijk zonder weerga. Maar bij het tweede loopt het slachtoffer zulk een trauma op, dat deze misschien wenst zo’n kettingzaag rondzwierend type tegen te komen, om hem uit zijn lijden te verlossen. Waar ik een grondige hekel aan heb is machtsmisbruik, onaantastbaarheid, vertrouwensbreuk en verdoezelen van criminele feiten door machtige instanties. Iets wat binnen het instituut kerk schering en inslag is. Een beetje teveel gefriemeld aan kleine jongens? Geen probleem. Dan plaatsen we je in een andere parochie waar je weer herdertje mag spelen over een kudde, makke schapen. Schapen klaar voor de slachtbank. Degoutant.

“Spotlight” deed me terugdenken aan “All the President’s Men” met een jonge Dustin Hoffman en Robert Redford die de rol van Carl Bernstein en Bob Woodward, de twee Washington Post journalisten die artikels publiceerden over het Watergate schandaal ,voor rekening namen. Ook een doofpotoperatie, maar dan op politiek vlak met als enige gevolg een aftredende president. De kerkelijke doofpotoperatie maakte meerdere slachtoffers. “Spotlight” is een doodserieuze film met een doodserieus, misselijkmakend onderwerp. Bewonderenswaardig is wel dat ze het niet hebben laten ontaarden in een beschuldigende film die een ware heksenjacht zou ontketenen. Onnodig te zeggen dat de hoofdrollen op een indrukwekkende manier vertolkt worden door Michael Keaton, Mark Ruffalo, Rachel McAdams en Liev Schreiber. En voor één keer hoopte ik dat Ruffalo eventjes zou veranderen in dat groen, gespierd monster om zo enkele geestelijken te pletten tot de dikte van een hostie.