Jamie Marks is dead (2014)

Korte Inhoud
Niemand scheen te geven om Jamie Marks tot na zijn dood. In de hoop liefde en vriendschap te vinden die hij nooit heeft ervaren toen hij nog leefde, bezoekt de geest van Jamie zijn vroegere klasgenoot Adam McCormick, die in de akelige wereld tussen de levenden en de doden wordt gezogen.

Genre : Drama
Land : VS

Cast :
Noah Silver : Jamie Marks

Cameron Monaghan : Adam
Morgan Saylor : Gracie

regisseur : Carter Smith

Mijn mening

“You know, what happened to Jamie, it was awful, and it was tragic, and it was everything else
that everyone says it is.
But we have a choice, and all of us have a choice, and I made mine.
What did you choose?
Not to see him.”

“Jamie Marks is dead” is een soort “Sixth Sense” verhaal, in combinatie met een relaas over tieners en de perikelen die ze ervaren tijdens hun tienerjaren. Dat het over bovennatuurlijke geestverschijningen handelt is een feit. Verwacht je je aan een angstaanjagende horror dan zal dit toch een enorme ontgoocheling zijn. Jamie Marks (Noah Silver die griezelig veel op Harry Potter lijkt) is zonder enige twijfel zo dood als een pier. Echter heeft zijn spiritueel alter ego andere plannen en is het niet van plan het aardse leven in te ruilen voor het spirituele. Wil Jamie wraak nemen op diegenen die hem het leven zuur hebben gemaakt? Of is hij zinnens om een individu te overtuigen om mee de stap te zetten naar het eeuwige leven? Er zijn soms van die films waar ik me achteraf vragen over stel. Wat heb ik nu eigenlijk gezien? En wat was nu de uiteindelijke betekenis? Waar ging het nu in godsnaam over? “Jamie Marks is dead” is zo’n film.

Jamie is niet bepaald Mister Popularity op school. Hij is het mikpunt van spot. De mega pispaal van school. Iemand waar niemand enige affiniteit mee heeft en die volledig genegeerd wordt. Adam (Cameron Monaghan) is getuige van zulke pesterijen. Actief hieraan deelnemen doet hij niet, maar echt ingrijpen doet hij ook niet. Adam is ook niet bepaald populair maar dankzij zijn sportprestaties ondergaat hij niet hetzelfde lot als Jamie. En dan wordt het lichaam van Jamie ontdekt door Gracie (Morgan Saylor), een zich extravagant gedragend tienermeisje die stenen verzamelt. Spontaan ontstaat er een vriendschapsband tussen Adam en Gracie, dankzij dit ongelukkige voorval. Algauw blijkt dat ze beiden de rondzwervende geest van Jamie kunnen zien. Ondanks de waarschuwing van Jamie, die totaal geen contact wil hebben met dit bovennatuurlijk fenomeen, ontstaat er een soort connectie tussen de twee jongens.

“Jamie Marks is dead” is een moeilijke film. Zeker als je probeert de diepere betekenis van dit alles te begrijpen. Tracht Jamie in deze bestaansvorm, alleen zichtbaar voor diegenen die om zijn dood geven, eindelijk een vriendschap te creëren? Want om eerlijk te zijn is iedereen in deze gemeenschap redelijk onverschillig als het over zijn dood gaat. Of is het een niet voltooid doel dat hij nog wil verwezenlijken? Namelijk, er in slagen om Adam voor zichzelf te winnen. Het is overduidelijk dat Jamie iets voelt voor hem. Hij bewonderde Adam tijdens diens loopwedstrijden. Uiteindelijk is er een merkwaardige seksuele spanning tussen de twee. De manier waarop Jamie extatisch reageert als Adam een woord toefluistert. Is het een symbolische film waarin Adam zijn geaardheid ontdekt? Is het daarom dat intimiteiten tussen hem en Gracie onderbroken worden door Jamie’s verschijning?

“Jamie Marks is dead” is geen evidente film. Het is een kille en deprimerende prent. Een morbide film met redelijk geschifte personages en situaties. In eerste instantie dacht ik dat dit een weerspiegeling was van Adam’s psychische toestand. Maar dit klopt ook niet, daar Gracie ook de dode Jamie kan zien. Niet alleen de bizarre driehoeksverhouding lijkt redelijk onwerelds. Ook de vriendschap die ontstaat tussen Linda (Liv Tyler), Adam’s moeder, en Lucy (Judy Greer), een maffe tante die in dronken toestand een verkeersongeval veroorzaakte waardoor Linda in een rolstoel belandde, is niet echt normaal te noemen. Allemaal nogal onbegrijpelijk (en niet alleen door het binnensmonds gemompel van Gracie). Misschien ben ik dan een buitenbeentje, maar ik vond het allemaal redelijk intrigerend. Alhoewel ik me nog steeds afvraag wat Jamie’s doel was uiteindelijk.