The Conjuring 2 (2016)

Korte Inhoud
De paranormale onderzoekers Ed en Lorraine Warren reizen in 1977 af naar Engeland om de alleenstaande moeder Peggy Hodgson en haar vier kinderen bij te staan, in het bijzonder haar dochter Janet die bezeten lijkt.

Genre : Horror
Land : VS/Canada

Cast :
Patrick Wilson : Ed Warren

Vera Farmiga : Lorraine Warren
Madison Wolfe : Janet Hodgson
Bonnie Aarons : Demon Nun

Regisseur : James Wan

Mijn mening

“My name is Bill Wilkins.
And I am 72 years old.
Where you come from?
I come from the grave.”

Al een tijdje smeekt mijn vrouw om eens “Lights out” te gaan kijken. Nu, ik heb er geen probleem mee om naar de cinema te gaan en een filmpje te gaan meepikken. Gezellig weggezakt in die knusse zetel met een mega grote popcorn en een maxi-cola. Maar toch hield ik de boot af. Simpelweg omdat mijn vrouw niet tegen horror kan. Het leek me toch weggegooid geld als mijn vrouw de hele tijd met haar handen voor haar ogen naar de film kijkt. Dus sloot ik een compromis. Wat als we nu eens eerst “The Conjuring 2” kijken. Naar wat ik gelezen had, zou “Lights out” veel intensiever en angstaanjagend zijn dan deze sequel geregisseerd door James Wan. Laten we het een evaluatieproef noemen waarvan het resultaat beslist of we wel of niet gaan kijken naar de eerstgenoemde film.

Tja, mijn vrouw is grandioos gebuisd voor deze proef. Ik geef het gerust toe. Ik heb me te pletter geschrokken op welbepaalde momenten. De oorzaak lag echter grotendeels bij mijn vrouw wiens gekrijs dat van een doorsnee varkenskwekerij moeiteloos oversteeg. Er zitten inderdaad wel enkele strategische en perfect getimede schrikmomenten in verwerkt, maar over het algemeen vond ik deze film niet echt veel beter dan zijn voorganger. Weeral wordt de hulp ingeroepen van Ed (Patrick Wilson) en Lorraine Warren (Vera Farmiga) omdat er ergens een familie horendol wordt van een op hol geslagen klopgeest. Dus het is nogmaals gebaseerd op waar gebeurde feiten (zucht). Alleen speelt het zich af in het Verenigd Koninkrijk. Daaruit kan men dus het volgende concluderen. Ofwel is het niet alleen de V.S. die geplaagd wordt door rusteloze zielen. Ofwel zijn er ook burgers in de U.K. die wegens gebrek aan aandacht of intelligentie met zulke verzinsels op de proppen komen.

De Warren’s zijn berucht voor hun paranormale onderzoeken maar gaan niet compleet vrijuit. De verhalen over manipulaties om op die manier de publicitaire aandacht een beetje aan te wakkeren, zorgen ervoor dat het etiket “waargebeurd” op enige scepticisme wordt onthaald. En ook bij dit voorval, beter gekend als “The Entfield Haunting”, zijn er geruchten dat het hele verhaal wel financieel voordelig was voor deze armoedige familie. Dat het zorgt voor een sfeervolle, enge horror is dan weeral een ander voordeel. En Wan is dan ook nog een meester in het vinden van de juiste balans in zijn horrorfilms. Zowel een doorgewinterde horrorfanaat als een occasionele filmkijker kan zijn gading vinden in deze film. De gevaarlijke grens van overdaad wordt omzeggens nooit overschreden. Horrorfans kunnen dan weeral probleemloos een uitgebreide lijst opstellen met films waar bepaalde sequenties uit “The Conjuring 2” al eens werden getoond. Met andere woorden, het is tappen uit hetzelfde vaatje bij momenten.

De nadruk in deze film ligt op de dreigende en naargeestige sfeer, zonder te vervallen in bloederige en gore taferelen. Dat betekent dus dat je getrakteerd wordt op fragmenten met griezelige schaduwen, bewegende voorwerpen, enge geluiden, gebonk op deuren en zelfs het zich manifesteren van bezetenheid. Je mag je zeker verwachten aan enkele geslaagde griezelmomenten. Ze zijn wel iets of wat voorspelbaar, zodanig dat ik mijn vrouw al op voorhand kon waarschuwen (verloren moeite trouwens). Maar het uitblijven van zo’n schrikmoment is somtijds nog angstaanjagender. Ondanks zijn lange speelduur, houdt de film je in zijn greep de volle twee uren. Niet alleen door de griezelige momenten, maar ook door het daarbij horende randverhaal over de inmenging van de kerk en het debacle over de waarheidsgetrouwheid van Ed en Lorraine.

Om eerlijk te zijn vond ik dat deze film niet echt de vorige overtrof. De demonische non vond ik eerder grappig dan angstaanjagend. Bill Wilkins zal je echter de stuipen op het lijf jagen. De cast was subliem. En niet vanwege hun acteerprestaties, maar vanwege hun gelijkenis met de authentieke personen die deze gebeurtenis meemaakten. Bekijk maar eens de originele BBC documentaire over The Entfield Haunting. En verder is de omgeving waarin zich alles afspeelt schitterend voorgesteld (een echte vintage look met jaren 70 elementen) en is alles weer piekfijn in beeld gebracht. Voor horrorliefhebbers is het zeker en vast een aanrader. Ik ben er zeker van dat we nog een reeks gelijkaardige films te zien gaan krijgen, daar Ed en Lorraine nog een hele resem gelijkaardige incidenten opgetekend hebben. Laat maar komen, zou ik zeggen.