The BFG (2016)

Korte Inhoud
Een jong meisje wordt door een grote reus, beter bekend als de BFG, geïntroduceerd in de wondere wereld van Reuzenland. De BFG, zelf een grote vriendelijke reus, is niets vergeleken met de andere reuzen die er leven. De twee beginnen aan een avontuur om een invasie van mensetende reuzen te stoppen die van plan zijn de mensenwereld te bestormen.

Genre : Fantasy/Familie
Land : UK/VS/Canada

Cast :
Mark Rylance : BFG

Ruby Barnhill : Sophie
Penelope Wilton : The Queen

Regisseur : Steven Spielberg

Mijn mening

“Where am I?
Giant country!”

Steven Spielberg weet de sprookjesachtige wereld van Roald Dahl op een magistrale manier op het scherm te toveren. Zo af en toe heb ik nood aan een niet te ingewikkelde of zwaarwichtige film. Zo’n film die je naar een sprookjesachtige, zorgeloze wereld meevoert en voor eventjes de dagdagelijkse beslommeringen doet vergeten. Ditmaal is het een lieftallig klein meisje, Sophie (Ruby Barnhill), die nadat ze de vriendelijke reus (The Big Friendly Giant) door de donkere straten van Londen heeft zien dwalen, door deze laatste wordt meegenomen naar Reuzenland. Juist zoals Mowgli in “The Jungle Book” is Sophie omringt door computer gegenereerde animaties. Niet helemaal echter. Het gezicht van de BFG kwam we nogal bekend voor. Naderhand ontdekte ik dat Mark Rylance, die nog recent meespeelde in de door Spielberg geregisseerde film “Bridge of Spies” als Rudolf Abel waarvoor hij een Acadamy Award ontving, de rol van de vriendelijke, vegetarische reus op zich nam.

Ook hier is het bewonderenswaardig hoe een klein nietig meisje moet acteren in het ijle, want volgens mij is het hele reuzenland bevolkt door die giganten, een met blue screens gevulde ruimte. Zeker de magistrale scène waar ze samen met de vriendelijke reus op dromenjacht gaat, is een sterk staaltje van technologische magie. Als de minder vreedzame reuzen op jacht gaan naar de in bescherming genomen Sophie, deed het me een beetje denken aan “Jack the Giant Slayer”. En het zelfverzonnen taaltje dat door de vriendelijke reus wordt gehanteerd, bewijst waar J.K. Rowling de inspiratie heeft gehaald voor het eigenzinnig taaltje dat haar creaturen spreken in de Potter serie. Maar het is vooral de vormgeving en het indrukwekkende ontwerp dat je met open mond gadeslaat. De landschappen in Reuzenland en het huis van BFG is gedetailleerd en haarscherp in beeld gebracht. Maar vooral het oude Londen ziet er fantastisch uit. Nachtelijk Londen waar de grote vriendelijke reus in ronddwaalt om kleine kinderen hun dromen in te blazen en waar hij zich op ingenieuze (en soms lachwekkende) manier telkens weet te verbergen voor rondzwervende nachtraven.

Hoofdzaak is wel dat je je laat meeslepen in deze wonderbaarlijke wereld, want anders komt het allemaal nogal kinderachtig over. De film is niet bepaald angstaanjagend waardoor het ook geschikt is voor de allerkleinsten. En die zullen zich kostelijk amuseren als de vriendelijke reus het eigen brouwsel “frobscottle” bovenhaalt. Een groenachtige substantie die na het drinken ervan resulteert in een redelijk ernstige vorm van winderigheid. Normaal gezien horen komische situaties waarbij scheten of boeren worden geproduceerd thuis in een platvloerse komedie. Maar hier zorgt het (zelfs in aanwezigheid van de Britse koningin) voor enkele hilarische momenten.

Niks negatiefs te melden dus. Buiten het feit dat het nergens echt spannend was of imponeerde. Misschien ben ik niet meer zo snel onder de indruk van iets en zijn we die fabelachtige technische snufjes in de filmwereld al gewend. Maar ik kreeg niet dat wow-gevoel bij het bekijken van “The BFG”. Niet zoals de eerste “Harry Potter” film. Of het eerste deel uit “The Lord of the Rings”. Die magische sfeer waardoor het wel leek alsof je geteleporteerd werd naar een andere imaginaire wereld. En dat miste ik in dit, vooral charmante, sprookjesverhaal. Op een bepaalde manier is het wel een ontroerend verhaal. De minder reusachtige reus die slijmerige komkommerachtige groenten eet in plaats van mensenvlees en daardoor gepest wordt. En dan is er dat kwetsbare kleine meisje dat voor hem in de bres springt. Een innemend en tegelijkertijd ludiek verhaal waar jongere kindjes ook van kunnen genieten. Met andere woorden, een geschikte familiefilm.