Korte Inhoud Hanna,
een tienermeisje, heeft de kracht , het verstand en het vernuft van een
soldaat. Dit heeft ze geleerd van haar vader, een ex-CIA agent , die
haar heeft getraind en opgevoed in het barre Finland. Haar opvoeding en
training dienden alleen maar om één doel te bereiken : van haar de
perfecte moordenares te maken. Ze wordt op een bepaald moment op missie
doorheen Europa gestuurd door haar vader om de meedogenloze Marissa
Wiegler om te brengen. Terwijl ze nagezeten wordt door agenten ,
gezonden door haar doelwit , wordt Hanna geconfronteerd met een aantal
openbaringen die haar doen twijfelen over haar bestaan en menselijkheid. Genre : Actie/Thriller Land : USA/UK Cast : Saoirse Ronan : Hanna Eric Bana : Erik Heller Cate Blanchett : Marissa Wiegler Regisseur : Joe Wright
Mijn mening
Marissa, did she turn out as you hoped?
Marissa: "Better." Geen flauw idee wat me te wachten stond met deze film. Ik ben ook niet
het type dat meningen overal begint te lezen als richtlijn. Meestal is het dan
toch het tegenovergestelde van wat ik ervan vond. Hanna, schitterend vertolkt door Saoirse
Ronan,werd jarenlang getraind door haar vader in Finland voor het
uitvoeren van één taak nl. het liquideren van Marissa Wiegler. Deze
koele tante was diegene die haar moeder vermoorde doordat ze ervoor
moest zorgen dat er geen getuigen meer waren van een geheim experiment
met DNA om zo een superieur menselijk wezen te kweken. Een soort
super-soldaat. Hana was de laatste getuige hiervan.
Voila , dat is het hele verhaal in een notendop. Ik verwachte me ook aan
een soort Jason Bourne-achtige spionage thriller met veel actie en
suspense. Dat draaide echter anders uit. Vooreerst waren er een paar zaken waar ik toch wat bedenkingen over had.
Als dat het enige doel was, waarom dan niet gewoon terugkeren naar de
besneeuwde vlakte ? Wat doel had Erik voor ogen in Duitsland ? Waarom in
godsnaam het doelwit al op de hoogte brengen van je acties d.m.v. dat
zendertje ? Om dan het apparaat in gang te zetten zodat ze gevangen kon
genomen worden ? Als super-soldaat had ik het anders aangepakt. Hoe komt
het dat ze zo panisch reageert op elektriciteit, terwijl ze
encyclopedische kennis heeft over van alles en nog wat ? Een
rondtrekkende familie komt haar tegen in het midden van de Sahara en
stelt zich geen vragen ? De 2 tieners vertellen niks aan hun ouders ?
Wat gebeurde met de familie uiteindelijk ? En zoals al opgemerkt eerder :
uiterst precies commando's uitschakelen maar de confrontatie met 2
hersenloze skinheads en een precies aan astma lijdende flikker,blijkt
ineens een enorm obstakel ? Duidelijk. Een verhaal met gaten zo groot als een melkwegstelsel.
Maar toch was dit voor mij een pareltje van een film.Waarom? Omdat het
allemaal op een andere manier getoond, gefilmd en verteld werd dan de
meeste actie spionage-thrillers. De openingsscènes in het gure landschap van Finland waren subliem.
Daar trok de film mijn aandacht en liet het niet meer los. De beelden
van de woestijn en Marokko waren magnifiek en desolaat zoals ze moesten
zijn. De wirwar van gangen en tunnels in de ondergrondse basis gaven een desoriënterend gevoel.De stad Berlijn werd getoond op manier waardoor
je de chaos en obscuriteit van een grootstad kan voelen. De hele film heeft een art-deco, experimenteel en surrealistische tint.
Bij momenten denk je wat een rariteitenkabinet het wel is, een split
seconde later vond ik het briljant.
Het personage Hanna is geraffineerd. Een fragiel meisje dat DNA-gewijs geprogrammeerd is in een koele doeltreffende moordmachine. Als ze
koelbloedig en accuraat in actie komt, staat dit in schril contrast met
die heldere blauwe ogen die soms in close-up worden getoond en je dan
even ziet hoe kwetsbaar ze is. Erik is een ex-CIA agent en "That's it". Geen emoties of gevoelens
tonen. Eén richtpunt in zijn leven en één hoofddoel om uit te voeren.
Marissa is een maffe doorgedraaide plastieken figuur die haar tanden
poets tot bloedens toe. Een subtiel detail dat aantoont dat ze de
perfectie nastreeft in alles wat ze doet. Een harde tante om uit de weg
te ruimen wat ook blijkt in de ondergrondse basis. Ze was een stapje
voor.
Knepler is een weirdo die precies vanonder een paddenstoel is gekropen in de Efteling. Isaacs en zijn 2 stupide rondhossende skinheads zien er totaal verkeerd
en belachelijk uit, maar passen toch in het compleet plaatje. Isaacs in
zijn trainingspak en lachwekkend tennisoutfit ziet er totaal belachelijk
uit.
De familie is een parodie op new-age ouders met een snobistische tienerdochter. Hilarisch op een bepaald manier.
Het is dus het totale beeld van Kubrick-achtige surrealistische beelden
, gemixt op een donkere en obscure mix van "The Chemical Brothers" als
soundtrack, dat het zo'n interessante film werd. Een surrealistisch
sprookje vol symboliek waarbij de choreografie en camerabewegingen het
naar een hoger level brengt. De actiescenes waren niet technische
hoogstandjes, maar waren ook niet van belang in de totale opzet van de
film. Het waren voor mij wel aangename onderbrekingen in deze voor de
rest zeer arty film.
Mijn mening
Geen opmerkingen:
Een reactie posten