Korte Inhoud In
het jaar 1930 vertelt een bejaarde Tonto aan een knaapje het verhaal
van John Reid, The Lone Ranger, een advocaat die de befaamde Butch
Cavendish achtervolgt. Hij wordt overvallen door deze laatste en voor
dood achtergelaten. Hij wordt gered door Tonto die hem dan voorstelt om
hem te helpen Cavendish voor de rechtbank te krijgen. Samen met zijn
Indiaanse compagnon bestrijdt hij
hebzucht en corruptie. Beide onwaarschijnlijke helden zullen ook met
elkaar moeten leren samenwerken. Genre : Western/Actie Land : USA Cast : Johnny Depp : Tonto Armie Hammer : The Lone Ranger William Fichtner : Butch Cavendish Regisseur : Gore Verbinski
Mijn mening "Never take off the mask" Het lijkt wel eeuwen geleden dat ik nog eens een western heb gezien. Dan
wordt ik onmiddellijk geteleporteerd naar de tijd dat ik nog piep was.
Toen was er bijna wekelijks wel ergens een western uit de oude doos op
TV. Meestal op de Duitse zenders met Roy Rogers na een tekenfilm van
Schweinchen Dick of zo'n slapstickfilm met Buster Keaton op
vrijdagmiddag en in het weekend was het wel altijd ergens in de avond
prijs op ARD,ZDF of WDR. Mijn pa vond dat er maar één soort genre film
was die de moeite waren om te kijken ... inderdaad Westerns. Dat die
kerels toen in de tijd met echte proppenschieters rondliepen en
waarschijnlijk nog geen olifant zouden raken op 2 meter afstand, werd
hardnekkig stil gehouden. Ik had me toen voorgenomen dat ik nooit nog
een Western zou kijken ... of ze moesten me vreselijk dwangmatig ernaar
laten kijken. Ik klasseer dit onmiddellijk onder het begrip "Traumatische
ervaringen".
Maar toch heb deze gekeken. Ook een beetje uit nostalgie. Vroeger kreeg ik
ook wel eens een stripverhaal van "The Lone Ranger". En natuurlijk was
de vertolking van Tonto door Johnny Depp ook wel een reden om deze film
een kans te geven.
Dat het een Disney film was, was van meet af aan te merken. Onwaarschijnlijke situaties, zonder kleerscheuren uit een voortdenderende
crashende trein geraken en een Silver die kunststukjes uitvoert alsof het
Rintintin is. Dat Depp altijd excentrieke rollen uitkiest is geweten.
En uiteindelijk vertolkt hij deze altijd volgens hetzelfde stramien.
Altijd lijkt hij altijd onder invloed te zijn van één of ander verdovend
middel. In dit geval zal het ook wel weer "vuurwater" te zijn. Het was
dus als het ware een Indiaanse Jack Sparrow somtijds. Dat hij garant
staat voor droge humoristische one-liners, is te verwachten. En er komen
er toch wel een paar voor die bij mij toch wel een schaterlachje
veroorzaakte.
Grootste minpunt voor mij was dat het wel een enorme lange
film is om bitter weinig te vertellen. Tevens waren sommige acties wel
over-the-top. Maar ik moet toegeven, ik heb me niet verveeld. En sommige
actie scenes waren wel uiterst secuur en doordacht in elkaar gestoken.
Uiteindelijk is het geen straight-on brave Disney film geworden , gezien
de talrijk gevallen slachtoffers en sommige tot de verbeelding
sprekende expliciete scenes zoals het zogezegd opeten van Dan's hart
door de wel echt eng en boosaardig uitziende Butch Cavendish. Het
afslachten van Comanches d.m.v. de Gatling Guns was ook niet bepaald
geschikt voor jeugdige kijkers.
Conclusie : ontspannend actie/avontuur stripheld-verhaaltje met veel
actie maar weinig inhoud. En ik snap nog altijd niet wat er aan de hand
was met die konijnen ... ernstige vorm van myxomatose veronderstel ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten