Korte Inhoud In
een afgelegen stadje in Ierland, is de elfjarige Neve de enigste
overlevende in een bloedbad waar haar ouders en jonge broertje de dood
in vonden. De politie negeert de uitleg van Neve dat het huis de
boosdoener is en gaat er van uit dat het om moordlustige vandalen gaat. De plichtsgetrouweburenNatenLucas, nemen haar onder hun hoede metdebegeleiding van eenmaatschappelijk werker. Genre : Horror Land : Frankrijk/Zweden/Ierland Cast : Marie Missy Keating : Neve Marcella Plunkett : Nat Padraic Delaney : Lucas Regisseur : Marina De Van
Mijn mening
Carrie meets Firestarter Raar, maar ik vond dit eigenlijk niet eens zo'n slechte horror.
Vergeleken met een blockbuster zoals "The Conjuring" is deze low-budget
film eigenlijk veel huiveringwekkender en meer beklemmend. Hier gaat het
niet nogmaals over demons die moeten verjaagd worden door eeuwenoude
rituelen en godsdienstige symboliek. Het einde is redelijk deprimerend
en zeker geen happy-end. In deze film is het niet zo dat een herinnering
aan een vrolijk familiemoment waar de gelukzaligheid van afdruipt , het
cruciale keerpunt tot verlossing is. Eigenlijk is de horror van deze
film een reflectie van de werkelijke horror in het dagdagelijkse leven
nl. kindermishandeling en misbruik.
Ik geef toe dat het ijzersterk begon en een mogelijke aanzet was tot een
puike horror. Maar uiteindelijk vertraagde de film geleidelijk aan om
dan abrupt te eindigen met een paar vreemde wendingen en een
verschroeiend ontgoochelend einde. Als Neve, trouwens een bewonderenswaardige prestatie van Missy Keating,
geïntroduceerd wordt, voel je direct dat angstige en donkere geheim dat
als een schaduw over haar heen hangt. Het duurt niet lang voor je
beseft dat haar leven een echte lijdensweg is, samen met haar baby
broertje. En dan barst het huis in haar voegen en ontketent ze een destructieve kracht die haar ouders dodelijk treffen. Het deed me dadelijk denken aan "Carrie" en "Firestarter". Een getormenteerd en geplaagd meisje dat door telekinetische krachten haar wraak neemt. Na dit deel verwachte ik een verloop in dezelfde lijn.
Maar dan vertraagd alles. De opname in een
ander gezin, de afzijdige houding en angstig terugtrekken, de totale
afkeer van aanrakingen en de misverstanden over bepaalde situaties die
voorkomen in het gezin. Het lachen in het bad wat ze associeert met
opzettelijk baden in heet water. De riem die Lucas uittrekt omdat het
verveelde, wat Neve dan weer zag als een aankomende ranseling. De
kinderen die de kelder ingingen. De foto's van een dochtertje die aan
kanker gestorven was en waarvan de kenmerken leken op misbruik. Dit
alles leidde tot een wenende Neve met als resultaat verontrustende
effecten. Dit alles werd op briljante manier vertolkt door Missy
Keating. Een prachtspel waarbij ze heen en weer slingerde tussen een
angstig naar een angstaanjagend meisje. Op één of andere manier kon ze
contact maken met andere misbruikte kinderen. Waarna ze als een Moeder Theresa zich over deze hun situatie ging ontfermen , maar dan niet op een barmhartige manier.
En naar het einde toe vond ik het dan ook iets minder worden. Ze werd ten eerste een soort rattenvanger van Hamelen, die haar
wil oplegde aan alle kinderen uit het stadje, om ze in één of ander oud
gebouw te laten verzamelen en dat dan met de grond gelijk te maken. Het leek wel "Revenge of the Abused". Laten wij, de misbruikte kinderen, eens die anderen een lesje leren. Het einde vond ik dan ook teleurstellend en onbevredigend. In
tegenstelling tot de film, stond het verhaal hier maar op een laag
pitje. De boodschap was echter duidelijk.
Conclusie : sterk begin met een insteek wat je een onaangenaam gevoel
geeft , om dan over te gaan in een traag verloop en een einde zonder
ziel. De soundtrack vond ik dan weer super met die ijle tonen en
treurige eenzame piano toetsaanslagen. Ik hou eigenlijk wel van zulke
films ! Grootste minpunt vind ik de filmposter. Voor de zoveelste keer
is het geen relevante voorstelling van de uiteindelijke film zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten