Korte Inhoud Jordan
Turner is een ervaren 911 telefoniste die op een bepaalde moment een
inschattingsfout maakt bij een oproep, met een slachtoffer tot gevolg.
Jordan twijfelt of ze nog verder kan functioneren als telefoniste bij
dit callcenter. Een tienermeisje Casey Welson wordt op een bepaald
moment ontvoerd en belt 911 vanuit de koffer van de rijdende wagen.
Jordan moet al haar ervaring en koelbloedigheid gebruiken om Casey te
redden. Genre : Thriller/Misdaad Land : USA Cast : Halle Berry : Jordan Turner Abigail Breslin : Casey Welson Michael Eklund: Michael Foster Regisseur : Brad Anderson
Mijn mening And don't make promises... cause you know you can't keep'em. Een intense thriller die me in de greep hield tot bijna het einde. Het
basisidee is uiterst origineel. Een ontvoerde tiener, Casey (Abigail
Breslin), die telefonisch contact heeft met het callcenter van 911
vanuit de koffer van een rondrijdende auto. De persoon in kwestie die
haar erdoor tracht te helpen is Jordan (Halle Berry). Een half jaar
eerder heeft deze een traumatische ervaring gehad door een slechte
interpretatie van een kritische situatie, met de dood van een ander
tienermeisje tot gevolg.
Alles wat een degelijke thriller nodig heeft zit in deze film. Spijtig
genoeg ook de welbekende clichés en onwaarschijnlijkheden waar een mens
al snel de zenuwen van krijgt. Halle B. acteert hier op een overtuigende
manier en laat op een realistische manier zien hoe enerverend en
zenuwslopend zo'n 911 callcenter wel is. De stressfactor is duidelijk
aanwezig en voelbaar gedurende de hele zit. Het eerste waar ik me over
ergerde was de snelheid waarop ze over haar paniekaanval geraakt en
verduiveld snel de situatie in handen neemt. Keiharde dame blijkbaar op
emotioneel vlak.
Abigail Breslin vertolkt ook uiterst overtuigend de rol van slachtoffer. Een
tiener die volledig in paniek raakt en hysterisch begint te wenen en te
huilen, maar uiteindelijk dankzij de koelbloedigheid van de operator
haar kalmte kan bewaren. Het tweede slachtoffer dat bij haar in de
koffer terechtkomt is verre van koelbloedig en begint bij het ontwaken
natuurlijk gelijk een puber hysterisch te roepen. Tweede punt van
ergernis. Michael Eklund is super als zieke gestoorde seriemoordenaar Michael Foster die
blijkbaar een intens verdriet heeft over zijn door een ziekte gestorven
zuster. Hij ziet er zo gestoord uit als in "The Divide".
Een thriller faalt bij mij als er zich meerdere keren situaties voordoen
waarbij ik direct een reactie heb van "Hoe dom kan je nu toch zijn
...". En dat had ik meerdere keren. Waarom
niet een pot verf klaar laten staan om ,op het moment dat de koffer
opengaat, deze recht in zijn smikkel te smijten ? Die schroevendraaier
had ik toch in zijn keel geramd als hij zich over me heen boog. En
blijkbaar was hij toch niet al te snugger geworden na enkele
ontvoeringen om zo'n materiaal in de koffer te laten slingeren. De
pompbediende was redelijk stupide om met een gewoon breekmes op de
ontvoerder af te gaan. En kon Casey niet wat meer werk maken om uit dat
gat te kruipen terwijl haar ontvoerder met de pompbediende bezig was ?
Wie kon niet voorspellen dat die GSM uit haar hand ging glippen ? Waarom
niet de GSM uit die put halen, dan een oproep doen en dan eventueel op
onderzoek uitgaan ? Waarom moeten we altijd een situatie krijgen waarbij
de psychopaat eerst buiten westen wordt geslagen, om daarna ineens
achter de slachtoffers te verschijnen ? Ik had zeker en vast die vent
met een brandblusser of zo zijn hersenen ingeslagen.
Uiteindelijk is dat allemaal nodig om het iet of wat spannend te houden
en de hele situatie in zo'n positie te draaien dat de hoofdrolspeelster
kan eindigen als heldin. In dit geval heldinnen. Het einde was dan een echte anti-climax en totaal ongeloofwaardig. Casey
daagt op en we gaan er dan vanuit dat de politie niet een degelijk
onderzoek op poten zet om de dader op te snorren ? En ik zou nooit nog
een oog dicht doen, want wie zegt niet dat die zieke geest op één of
andere manier uit zijn benarde situatie kan geraken en eensklaps langs
mijn bed tevoorschijn springt !
Al bij al een leuke avondvullende film waarbij mijn pantoffels aan de
binnenkant weer een beetje zijn afgesleten door het krommen van mijn
tenen. Merendeels door de spanning, maar ook een klein beetje door de
ergernis
Korte Inhoud
Mijn mening
Geen opmerkingen:
Een reactie posten