Genre : Horror/Thriller
Land : VS
Cast :
Rose Leslie : Bea
Harry Treadaway : Paul
Ben Huber : Will
Hanna Brown : Annie
Regisseur : Leigh Janiak

“You taste the same. But you're different. You're
different.”
Degenen die op het punt staan om in het huwelijksbootje te
stappen en naderhand ook nog een huwelijksreis gepland hebben, geef ik toch de
goede raad om deze film links te laten liggen. En zeker als de geboekte
huwelijksreis als eindbestemming één of ander afgelegen woud is, want dat was
ook de bestemming van Bea (Rose Leslie) en Paul (Harry Treadaway). “Honeymoon”
is niet een doodnormaal reisverslag van de twee tortelduifjes hun reis, maar
een subtiel horror-SF verhaal waarbij de klemtoon niet ligt op het gebruik van
meesterlijke gebruikte SE’s of gore,bloederige fragmenten. Het is het summier
gebruik van middelen (waarschijnlijk ook door het micro-budget) waardoor het
een beklemmende,naargeestige sfeer schept. Het is het besef dat je levensgezel
niet meer diegene lijkt te zijn als ervoor.
Deze film zal niet iedereen bevallen en lijkt redelijk simplistisch en
inhoudloos. Voor diegenen die van dit genre houden (ik reken mezelf
hierbij) zal dit toch een aangename verassing zijn. In “Honeymoon” wordt
een gevoel van onbehagen gecreëerd door gebruik te maken subtiele
elementen waarbij je de persoonlijkheid van iemand langzaam ziet
veranderen. Hierbij wordt er geen gebruik gemaakt van fysieke
eigenaardigheden. Misschien is het wel een metafoor voor iets dat
iedereen wel eens meemaakt namelijk tot de conclusie komen dat iemand
niet meer diegene is die we kenden. En mij lijkt het een echte
nachtmerrie om te ontdekken dat diegene waarop je initieel verliefd werd
en besloten hebt om je leven mee te delen, ineens een heel andere
persoon blijkt te zijn. Natuurlijk doet het principe denken aan
“Invasion of the Body Snatchers” en beland ik bij het enige minpunt bij
de deze film. Het mysterie wordt uiteindelijk iets te vroeg uit de
doeken gedaan door de vertoning van het geheimzinnige licht dat door
kieren naar binnen schijnt in de slaapkamer. Griezelig of eng is deze
film helemaal niet. Het is niet een hutje in het bos zoals in “Evil
Dead” of “Mama” waarbij demonische krachten aanwezig zijn in het hutje
zelf of het woud waardoor de personages constant vertoeven in een
dreigende omgeving. Maar de onmacht van Paul en het onbekende dat Bea in
zijn macht heeft, sprak meer tot de verbeelding dan een bezeten persoon
wiens hoofd ronddraait.
Wat me wel aangenaam verraste waren de vertolkingen door Henry Treadaway
en Rose “Game of Thrones” Leslie. Ze waren perfect gekozen voor deze
rollen en vormden een geloofwaardig koppel die jeugdigheid en dynamiek
uitstraalden. Hun samenspel en interactie tussen elkaar was zo
herkenbaar en natuurlijk. Van meet af aan werden we bij deze relatie
betrokken en zorgde hun acteerwerk ervoor dat we, naarmate de situatie
vorderde, ons gevoelsmatig zorgen maakten over beide individuen.
Schitterende uitvoeringen. Eveneens waren de gebruikte beelden technisch
gezien soms van een hoog niveau waarbij variërende posities zorgden
voor visuele hoogstandjes. En het tempo is van dusdanige aard dat men
gewoon hunkert naar het vervolg om de waarheid te achterhalen en het
mysterie te zien ontrafelen. Voor diegenen die op het einde van de film
een volledige uitleg verwachten, zal ik nu al verklappen dat het
mysterie gedeeltelijk verborgen blijft. En voor de anderen die graag
bloedstollende fragmenten bekijken met gore taferelen, kan ik ook
vertellen dat (buiten een toch grillig derde deel) dit niet veelvuldig
aanwezig is.
Misschien is de hele film een metafoor voor sommigen, die het instituut
huwelijk aanzien als een ware hel. Uiteindelijk werd het huwelijk van
Paul een ritje naar de hel met onwaarschijnlijke gevolgen. Narratief
gezien kon het misschien een beetje meer uitgewerkt zijn. En ik moet
toegeven dat het misschien wel ietsje meer had mogen zijn. Maar
uiteindelijk vond ik “Honeymoon” toch aardig geslaagd en weet de film
een redelijk creepy en huiveringwekkend. Ik denk niet dat Paul zich zulk
een huwelijk had voorgesteld. Een film met een sober maar subliem
uitgewerkt verhaal, waar je nog dagen over napeinst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten