
Steve, Branka en Joschi, drie jonge snowboarders, komen vast te zitten in een afgelegen dorpje in de Alpen. Ze vinden een lokale après-ski hut en besluiten mee te feesten. Wat ze echter niet weten is dat er in de buurt wetenschappelijke experimenten worden uitgevoerd, die leiden tot een ware zombie-invasie.
Genre : Komedie/Horror
Land : Oostenrijk
Cast :
Laurie Calvert : Steve
Gabriela Marcinkova : Branka
Oscar Dyekjaer Giese : Josh
Regisseur : Dominik Hartl
Oscar Dyekjaer Giese : Josh
Regisseur : Dominik Hartl
"What we have is a problem with the damn climate.
Every year it's getting warmer.
So we can soon forget about skiing, you know.
It's like the Arabs losing their oil. "
So we can soon forget about skiing, you know.
It's like the Arabs losing their oil. "

Ik was al aangenaam verrast door de openingsbeelden met een vergezicht
over de Oostenrijkse Alpen. Spijtig genoeg ziet dit panoramisch uitzicht
er gelikter uit dan de gore, bloederige zombietaferelen in een latere
fase. Deze Oostenrijkse zombie-satire laat er geen gras over groeien.
Je moet dus geen half uur wachten op het opduiken van de eerste
geïnfecteerde zielenpoot. Het is wel niet een losgeslagen virus dat de
oorzaak is van de epidemie, maar wel een chemische substantie die door
de plaatselijke skilift eigenaar werd gebrouwen om kunstmatig sneeuw te
produceren. Hoe verzinnen ze het toch? Als een geïnteresseerde
investeerder een demonstratie bijwoont en dit degelijk misloopt waardoor
hij de chemische brol te slikken krijgt, is dit het begin van een hele
hoop ellende.
Best dat je deze ludieke film niet al te serieus neemt. Trouwens, welke
zombie film moet je eigenlijk serieus nemen? Om eerlijk te zijn is dit
de allereerste keer dat ik de combinatie van humor en horror wel
geslaagd vind. Het is overduidelijk dat men meer de nadruk wilde leggen
op het creëren van komische situaties dan dat de film angstaanjagend
overkomt. Echt griezelig of spannend is het omzeggens nooit. En om nu te
zeggen dat het een dijenkletser is (wat bij lederhosen dan weer
toepasselijk is), is ook overdreven. Er zitten enkele gniffelmomenten in
(de met skistokken doorprikte zombie die in een trapgat blijft hangen)
en enkele geniepige tongue-in-cheek grapjes (“It’s all downhill from here”).
De enige vertolking die ik kon appreciëren was die van Margarete Tiesel
als de berghut-kelnerin Rita. De hoofdrolspelers zijn duidelijk niet
aangeworven vanwege hun acteerkwaliteiten, maar eerder omdat ze het
snowboarden machtig zijn. Het meest irriterende fragment was de
dansscène waarbij Steve (Laurie Calvert) en Branka (Gabriela Marcinkova)
hun beste dansmoves demonstreerden. Koddig om te zien, maar het
fragment was een beetje te langdradig. Qua make-up kon het uiterlijk van
de creaturen natuurlijk niet tippen aan de zombiefilms met een
beduidend hoger budget. De gore scenes waren echter goor genoeg met een
veelvoud aan rondspuitend bloed, onthoofdingen en rondslingerende
ingewanden (alhoewel deze er als plastiek uitzagen). Spijtig genoeg
zagen de zombie herten er echter uit als het werk van een taxidermist. “Attack of the lederhosen zombies”
is niet een misselijkmakende zombiefilm, maar tracht uniek te zijn in
de stroom zombiefilms die we de laatste jaren te slikken krijgen. Het is
niet het type film waarvan men zegt “zo slecht dat het goed wordt”,
maar het is er niet ver vanaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten