The Boat (2018)

 

Korte Inhoud 

Een eenzame visser raakt verdwaald in een diepe mist. Hij ontdekt een verlaten zeilboot en besluit aan boord te stappen. Hij vindt geen tekenen van leven, maar wanneer hij terug aan dek komt ontdekt hij dat zijn eigen boot is verdwenen. Wat volgt is een nachtmerrie, waarin hij opgesloten zit in een boot die zich voortbeweegt in onbekende wateren.

Genre : Thriller/Mysterie
Land : UK/Malta

Cast
Joe Azzopardi : Sailor

Regisseur
Winston Azzopardi 

Bijschrift toevoegen

Abandoned
Adrift
Not Alone

 

Er zijn wel meerdere films waar gebruikelijke vervoersmiddelen ineens over een eigen willetje beschikken en medemensen het leven zuur beginnen te maken. Zo was er in lang vervlogen tijden Herbie, de dolle kever, die plots het stuur overnam zonder te vragen. Toegegeven, deze film zal je niet de stuipen op het lijf jagen daar het een dolkomische kinderfilm was. Van een ander kaliber is de film “The Car” met een demonische, zwarte Lincoln Continental Mark III bolide die meermaals een rubberspoor achterliet op het aangezicht van een onschuldige voorbijganger. Nog beter en bekender, de blitse Plymouth Fury ’58 uit “Christine” die zonder verpinken de gekreukelde carrosserie terug in originele staat kon brengen. Je zou kunnen zeggen dat de Titanic ook nogal wat slachtoffers gemaakt heeft. Maar dat was niet omdat deze mastodont van een boot ineens haar eigen koers ging varen, maar eerder omdat er een ijsberg geen voorrang verleende. Het schuitje in “The Boat” daarentegen is andere koek. Klinkt spannend, niet?

Spannend klinken doet het wel. De film op zich was dat dan ook weer niet. Maar geef toe. Hoe spannend kan een film zijn waarbij een boot zijn eigen koers vaart? En wat als er een passagier aan boord is die daar toevallig verzeilt raakte? Het enige dat zo’n eigenzinnige boot kan doen is proberen die vent van de boot te krijgen door getimed de giek in zijn richting te zwieren. Je kan hem ook in kleine ruimtes opsluiten zodat hij geen kant meer op kan. Maar daarmee zijn alle mogelijkheden uitgespeeld en moet je de rest van film nog opvullen.

En dat krijg je dan ook de gehele film. Opvulsel. Je ziet hoe een jonge visser (Joe Azzopardi) ’s morgens zijn huis verlaat en over het Maltese azuurblauwe water met zijn bootje uitvaart. Ik veronderstel om te gaan vissen. Ik vroeg me al direct af waarom hij dan zo ver de zee in moet gaan hiervoor. Dat terzijde want ik ben eigenlijk een complete leek als het over vissen op zee gaat. In ieder geval, hij raakt verzeilt (toepasselijk) in een mistbank en stuit (letterlijk) op de verlaten zeilboot. Als hij vervolgens aan boord klimt om te zien of er iemand aanwezig is, komt hij plots tot de constatatie dat zijn eigen bootje verdwenen is. En dan zit je daar. Hopeloos alleen. Zonder water, zonder voedsel en niet werkende communicatiemiddelen.

 

 

Spijtig genoeg werkte het niet voor mij. Ik had een gelijkaardig gevoel over “All Is Lost”. Er is niets mis met de gebruikte beelden. De eindeloze oceaan en donkere wolkenformaties zijn dankbare objecten om er tijdloze beelden van te maken. Zelfs de beelden uit het scheepsruim (met zijn beperkte oppervlakte) zien er professioneel uit. Maar één enkele man op een ronddobberende boot kan niet zorgen voor uitvoerige, onderhoudende conversaties. Buiten wat gesakker, gevloek en gemompel valt er op dat vlak niets te bespeuren hier. En op een bepaald moment was het allemaal een herhaling van dezelfde routines. Als enige hoogtepunt zou je de toilet-scène en de plots opstekende storm kunnen vermelden. En natuurlijk was het acteren van de enige protagonist helemaal niet slecht (ook al beperkte het zich tot het wanhopig voor zich uitstaren). Maar verder vond ik het, naar mijn persoonlijke mening, redelijk saai. Zelfs de ontknoping was redelijk suf te noemen. Alsof men qua creativiteit ook een beetje op een dwaalspoor zat. Dat laatste beeld van de boot die op de einder lag te dobberen had het verkeerde effect op mij. Ik moest stilletjes in mijn eigen grinniken.

 

Het Verdict 3/10
Links : IMDB, Moviemeter