300: Rise of an Empire (2014)

Korte Inhoud Na de overwinning op Leonidas' 300, trekt het Perzische leger onder leiding van Xerxes verder in zuidelijke richting naar de grote Griekse steden. Het democratische Athene is de eerste stad die ze tegenkomen op hun pad. De stad heeft een sterke vloot en staat onder leiding van admiraal Themistocles. Themistocles is gedwongen een alliantie aan te gaan met de aartsrivaal van Athene.

Genre : Actie/Drama
Land : VS

Cast :
Eva Green : Artemisia
Sullivan Stapleton : Themistocles
Lena Headey : Gorgo

Regisseur :
Noam Murro

Mijn mening

"If death comes, I'm ready!"

“300” dat in 2007 verscheen, was een baanbrekende revelatie. Niet zo zeer op gebied van de inhoud, maar wel op gebied van het in beeld brengen van heroïsche gevechten die de 300 Grieken leverden in de slag om Thermopylae onder leiding van koning Leonidas. Het slow motion hakfestijn met rondspetterend bloed staat nog altijd gebrand op mijn netvlies. Een adembenemende film.

“300:Rise of an Empire” is geen prequel of een sequel. Het is een episch drama, dat het verhaal van “300” omsluit. Heeft het dan een meerwaarde ? Kan het "300" de loef afsteken qua geweld en bloedvergieten ? Stijgt het heroïsme in deze film naar een nog hoger niveau ? Zijn al je zenuwen tot het uiterste gespannen bij het bekijken van dit Grieks drama ? Bwah , eigenlijk niet. Om eerlijk te zijn was ik redelijk teleurgesteld, geïrriteerd en ongeïnteresseerd na een bepaalde tijd. Een makkelijk duplicaatje van de originele film waarbij de kunstgrepen en marktkramertrucjes gerecycleerd worden. Het zou kunnen dat het voor een natte plekken kan zorgen op de stoel van fanatieke geschiedenis aanhangers of historici. Daar ben ik klinkklaar van overtuigd. Bij mij bleef alles zo droog als een te lang gebakken souflaki.

Het begint nochtans ijzersterk met de verrassingsaanval van de Grieken in de slag van Marathon. Een traktatie op aanstormend Grieks geweld met ontblote bovenlijven waarbij je de gezwollen spieren en six-packs kan bewonderen. Woest zwaaiend met vlijmscherpe zwaarden waarmee in slow motion gapende wonden worden geslagen en uitstekende ledematen worden geamputeerd. Speren doorboren borstkasten en schedels worden gekliefd. En dit vergezeld met gulpen stromend bloed. Maar hadden we dit soortement beelden niet al eens gezien in "300" ? Dus nee, het kan niet de loef afsteken qua geweld en bloedvergieten. Sterker nog, bij de strijdtaferelen uit “300” voelde je de adrenaline nog harder toenemen. Het testosterongehalte was ettelijke streepjes hoger.

Het is bij deze slag te Marathon dat de Atheense legeraanvoerder Themistocles met een fenomenaal welgericht schot de Perzische koning Darius velt. De zoon van Darius, Xerxes, krijgt na de dood van zijn vader de raad om niet ten oorlog te trekken, daar alleen de goden de Grieken kunnen verslaan. Artemisia, de bevelhebster van de vloot van Perzië, ziet hier een uitdaging in, en jaagt Xerxes de woestijn in om terug te keren als een god nadat hij zichzelf in één of andere grot heeft gedoopt in goud oplichtend water. Op deze wijze hebben we dan ook een deel Griekse mythologie achter de kiezen. Xerxes leek eerder op een lid van de “Village People” naderhand en speelde uiteindelijk maar een tweederangs rol. Het leeuwendeel van de aandacht werd opgeëist door Artemisia. Xerxes grootste aandeel naderhand was, dat hij onmiddellijk de Grieken de oorlog verklaarde.

Themistocles kan ondertussen de raad van Athene overtuigen om hem een vloot te bezorgen zodanig dat hij de Perzen kan tegenhouden. Hij vraagt de aartsrivaal Sparta om hem te helpen in deze missie, maar deze weigeren. Hierna richt het strijdtoneel zich op de zeeslag in de straat van Artemisium. De slag bij Thermopylae is van minder belang in deze film en wordt alleen getoond met enkele filmfragmenten uit de eerste film. Uiteindelijk ligt de nadruk in deze film op het wreedaardig optreden van Artemisia en de poging van Themistocles om een verenigd Griekenland te vormen en zo ten strijde te trekken tegen de Perzen.

Sullivan Stapleton is niet zo’n indrukwekkende figuur als Koning Leonidas gespeeld door Gerard Butler. Tijdens de veldslagen is het een geducht tegenstander, maar daarlangs toont hij vooral zijn talent als charismatische redenaar. Butler was een afschrikwekkende brulboei die zijn mannen de strijd in schreeuwde met pittige oneliners. Artemisia daarentegen was een intrigerend personage dat op een degelijke manier gespeeld werd door Eva Green. Een temperamentvolle wrede aanvoerster die van origine Griekse was, maar tijdens haar kindertijd getuige was van de wreedheden die tegen haar familie werden gepleegd door de Grieken zelf. Ze werd meegenomen als slavin en voor dood achtergelaten. Daarna werd ze geadopteerd door de Perzen en onderricht in de gevechtskunst. Hiervan maakt ze gretig gebruik en nu gaat ze letterlijk en figuurlijk over lijken. Ze heeft een grondige hekel aan de Grieken en haar enigste doel is om er zoveel mogelijk over de kling te jagen. Het moment waarop ze een Griekse gevangene het hoofd afhouwt en deze een innige tongzoen geeft waarna ze het hoofd de zee in keilt, is redelijk indrukwekkend. Het amoureus onderonsje naderhand met Themistocles, wat ze gebruikte om hem aan de zijde van de Perzen te krijgen, was daarentegen lachwekkend en hilarisch. Het leek eerder een worstelpartijtje.

Idem zoals de originele film “300” is dit een spektakel en wordt je getrakteerd op enkele gewelddadige en bloederige filmfragmenten. Waar in “300” de gevechten zich eerder in een enge pas plaatsvonden, spelen de meeste gevechten zich af op zee met een immens ronddobberende vloot van de Perzen, en een nietig vlootje van de Grieken. Een vloot die eerder leek op een eskader drijvende sigarendozen. De gevechtscènes zijn wederom indrukwekkend en flitsend. Een vooruit denderende moordmachine die elke zich kruisende tegenstander in de vernieling maait en hakt. Het bloed spat weer met de liters in het rond. De choreografie tijdens de gevechten is schitterend uitgewerkt en de slow motion beelden zijn een evenaring van de originele film.

En daar wringt dan bij mij het schoentje. Het is een film met entertainment van de hoogste plank, maar is eigenlijk een doodgewone remake van de eerste film. Maar dan met de nadruk op de immense zeeslag. Voor mij dus geen meerwaarde. Tevens was er toch één ding dat me na een tijd wel immens begon te enerveren. Er is bijna geen enkel fragment in deze hele film, of er zweeft wel iets rond in het beeld : gensters afkomstige van brandende vuren, stofdeeltjes die tussen de zwetende lichamen doorvliegen, kleine deeltjes as dwarrelen door het beeld, iets dat op vuurvliegjes lijkt en druppels bloed. Op een bepaald moment had ik meer aandacht hiervoor, dan voor de eigenlijke film. De zeeslag met verschrikkelijk veel rondzwalpende boten overtuigde niet erg. En het was ook duidelijk te zien dat het computerbeelden waren. En zeker het moment dat het paardje op de proppen komt. Dat zag er wel enorm slecht uit. Daarlangs begon het rondvliegend bloed me wel de keel uit te hangen. Ik had het op een bepaald moment wel gezien.

Al bij al een redelijk intensieve film die voortborduurt op het imago van de eerste film en waarin Eva Green schitterde en het scherm weer rood kleurt. Toch vond ik het maar een matig vervolg op een weergaloze originele film. Een onnodig vervolg met andere woorden.