Korte Inhoud Een jonge legerkapitein wordt een goede vriend van
Hercules , de zoon van de oppergod Zeus. Maar nadat een
slechte koning hen misleidt, worden Hercules en de kapitein in slavernij
verkocht en moeten ze zij aan zij vechten om hun vrijheid terug te
verdienen.
“I declare to you that I love another; he’s the reason I want to wake
up in the morning, embrace the day, if your sword wound him and his
face was unrecognizable to me, I will love him. If his tongue was cut
from his throat, and I hadn’t his voice to delight me, I would love him.
And if you make only a memory of him, I would love him even more
eternally. That’s what you have to look forward to”. “The Legend of Hercules” heeft nu eens in de verste verte niks te maken
met die legende van Hercules (Of Herakles zoals de Grieken hem noemen)
zoals we die kennen uit de Griekse Mythologie. Ik kan me nog herinneren
dat ik als klein jongetje naar de plaatselijke bibliotheek ging en terug
thuis kwam met een prentenboek over de 12 werken van Hercules. Deze
prentenboek was zo reusachtige, dat als ik deze aan het bewonderen was,
niemand mij nog kon zien zitten. En daarin zag ik Hercules een leeuw van
Nemea en de veelkoppige slang Hydra verslaan, een Erymantisch zwijn
vangen, de stallen van Augius schoonmaken met behulp van een rivier,de
vleesetende paarden van Diomedes ophalen en de hellehond Cerberus uit de
onderwereld ontvoeren. Heroïsche heldendaden die me toen tot de
verbeelding spraken. En nu nog trouwens. Maar daarvan is in deze Griekse
tragedie (triestige bedoening dus) niet veel te merken.
Uiteindelijk is het een zielig samenraapsel van thema's uit
verschillende films. Een klein beetje uit "Pompeii" waarin ook sprake
was over een verboden liefde tussen een prinses en een slaaf die moest
aantreden als gladiator op de spelen in Pompeii. De vechtscènes waren
een zwak afkooksel van "300 : Rise of an Empire" en "300" zelf. Vooral
door het gebruik van slow motion effecten. Een vergelijking met
“Gladiator” is ook niet ver af. En het einde heeft dan veel weg van een
kindermatinee op zaterdagmiddag waarbij tekenfilms van mythologische
superhelden zoals “He-Man : Masters of the Universe” eindeloos worden
getoond. Flauw, inspiratieloos en weinig legendarisch. Het enige
indrukwekkende in deze film was de borstkast van Kellan Lutz, die
Hercules vertolkt. Misschien kan dit wel indruk maken bij tiener trienen
die zich vergapen aan het gespierde mannelijk vlees. Op mij maakte het
minder indruk dan een lekker knapperig gebakken piepkuikentje op mijn
bord tijdens het middagmaal.
In 1200BC valt koning Amphitryon het koninkrijk Argos aan. Het komt tot
een gevecht tussen hem en zijn rivaal koning Galenus. Na zijn
overwinning op Galenus wordt het koninkrijk Argos geannexeerd en
Amphitryon draagt deze overwinning op aan zijn vrouw Alcmene. Alcmene
is echter verontwaardigd over de dorst naar macht die haar man
uitstraalt. Die avond vraagt ze Hera, de vrouw van Zeus, voor hulp. Hera
verschijnt uiteindelijk en voorspeld dat ze een zoon zal baren van
Zeus. Hercules (Zijn vader noemt hem echter Alcides) wordt geboren. Na
20 jaar is Hercules uitgegroeid tot een knappe gespierde jongeman die
verliefd is op de lieftallige Hebe. Op het moment dat ze het nieuws
krijgen dat Hebe uitgehuwelijkt zal worden aan Iphicles, de oudere broer
van Hercules, proberen de twee te vluchten. Ze
worden echter gegrepen en Hercules wordt door zijn vader op een
strafexpeditie gestuurd naar Egypte, hopend dat hij het er niet levend
vanaf zal brengen. Uiteindelijk blijkt het een opgezet plan te zijn,
waarbij het regiment in een valstrik lopen en Hercules en de trouwe
Sotiris overblijven. Ze worden verkocht als slaven om te vechten als
gladiatoren. Hercules doet er nu alles aan om bij de derde maan terug te
keren naar Tires om het huwelijk tussen zijn oudere broer en zijn
geliefde Hebe tegen te houden.
Qua originaliteit zal dit verhaal niet snel ergens een prijs wegkapen.
Qua SE’s is het ook al niet veel soeps. Het gevecht dat Hercules aangaat
met een leeuw in het begin van de film ziet er voor een aantal seconden veelbelovend uit, maar de geanimeerde leeuw
heeft hetzelfde uitzicht als de gecomputeriseerde beelden uit "Jumanji"
van 1985. Niet echt een vooruitgang dus. De gevechten konden
me toch een beetje bekoren. Maar toch was het een enorme teleurstelling
uiteindelijk. Het gevecht dat Hercules moest aangaan met 6 nog nooit
verslagen gladiatoren was iets waar ik naar uitkeek. Maar het was
precies alsof "Zeus himself" zich er mee ging bemoeien, want op dat moment
brak er bij ons een onweer uit. Bij de eerste bliksemschicht werd ik
eventjes afgeleid, waarna ik het hele gedoe terug moest spoelen want het
fantastische heroïsche gevecht was al achter de rug. Ook nog eens
vermelden dat diegenen die niet echt goed tegen bloed kunnen, zich niet
al te veel zorgen moeten maken, want daar is nu eens in deze film geen
spatje van te zien. Volgens mij zaten ze door hun voorraad nepbloed na
het maken van “300 : Rise of an Empire”.
Nog enkele dingen waar ik over moest gniffelen of me over ergerde.
Volgens mij was Amphitryon redelijk slechtziend of verblind door woede.
De avond dat Zeus op bezoek komt bij Alcmene om Hercules te verwekken
(wat met redelijk veel wind gepaard gaat en me deed denken aan “The
Entity”), betrapt hij zijn vrouw bij deze bovennatuurlijke daad. En
ondanks dat het over een grote lege slaapruimte gaat , waarbij je bijna
onmogelijk ongezien zou kunnen wegglippen, geeft Amphitryon toch orders
om op zoek te gaan naar de onbekende persoon. Als je afgaat op de
uitleg van Alcmene was deze bevruchting ook niet niks : “Zeus came into
my bed and blasted me with his seed to spawn a son to end your reign.”
Op het moment dat Hercules en Hebe elkaar terug ontmoeten bij het meertje
kreeg ik algauw een deja vu gevoel door die rondvliegende pluisjes. Ook
iets waarover ik me ergerde tijdens “300 : Rise of an Empire”. En het
eindgevecht met het bliksemende zwaard, waarbij honderden soldaten werden neergebliksemd, en het daaropvolgend gevecht dat Hercules met zijn vader uitvocht,
was een beetje bij de haren getrokken. Het leek wel zo’n Jean-Claude
Vandamme scenario, waarbij de held eerst eens wat moet incasseren
voordat hij de overwinning opeist.
De vertolkingen zijn ook redelijk beperkt en nietszeggend. Kellan Lutz
ziet er schrikbarend gespierd uit en Scott Adkins ziet er eerder een
triestig rondkijkende koning uit i.p.v. een vreeswekkende heerser.
Misschien komt het door de overdosis aan sandalenfilms de laatste tijd
waardoor ik niet zo onder de indruk was van deze “Hercules”-remake. Het
enigste wow-gevoel had ik bij de openingsscene waarbij de camera
opduikt uit het water, over een slagveld met aanstormende soldaten
zwiert en dan tussen de verdedigende boogschutters doorzwiept . Een
schitterend moment. Maar dit niveau werd niet de hele film aangehouden.
De rest is een opeenstapeling van oudbakken en zoutloze situaties.
Hopelijk is “Hercules” met Dwayne Johnson, die in de loop van dit jaar
uitkomt, van een ander kaliber.
Korte Inhoud
Mijn mening
Post a Comment