Captive State (2019)

Korte Inhoud
Het verhaal speelt zich af in een buurt in Chicago. Het is bijna een decennium geleden dat een buitenaardse kracht het gebied heeft weten te bezetten. De film werpt een blik op de levens van beide partijen uit het conflict, de bondgenoten en de verzetsstrijders.

Genre : SF/Thriller
Land : VS

Cast

John Goodman : William Mulligan
Ashton Sanders : Gabriel Drummond
Jonathan Majors : Rafe Drummond
Vera Farmiga : Jane Doe

Regisseur
Rupert Wyatt

Mijn mening

Light a match.
Ignite a war.

Toen ik voor de eerste keer de trailer van “Captive State” zag, was ik op slag overenthousiast. Het leek me een spannende en actierijke Sciencefiction over buitenaardse dominantie en heerschappij. Ik stelde me al een soort “Independence Day” oftewel “War of the Worlds” voor, voorzien van een geraffineerde verhaallijn zoals men voorgeschoteld kreeg in “Arrival”. Daaraan toegevoegd het weerwerk van enkelingen tegen deze buitenaardse bezetting. En last but not least, ze wisten John Goodman te strikken om één van de sleutelrollen te spelen. Het allereerste wat in mij opkwam, was dat ik deze film zeker en vast niet aan me zou laten voorbijgaan. Deze film was de beloning nadat ik miskleunen zoals “Occupation” en in mindere mate “Beyond skyline” moest verdragen. Na het zien van deze in mijn ogen weergaloze film, moest ik vaststellen dat mijn enthousiasme onder het vriespunt gezakt was.

Ergens diep verscholen zat er wel een gewiekst verhaal en was de ontknoping ingenieus bedacht. Maar je moet wel enorm lang wachten eer je door hebt hoe het in elkaar zit. De gehele opzet wordt pas duidelijk op het allerlaatste. Dat betekent wel dat je over een stevige portie uithoudingsvermogen moet beschikken. Want echt boeiend is het over het algemeen niet. Het is eerder verwarrend en vaag. En als je klaar zit om buitenaardse wezens aan het werk te zien, kom je ook al bedrogen uit. Dat zijn ook alleen maar wat vage, donkere beelden. Niet dat dit noodzakelijk is. De openingsscene waar de ouders van de jonge Gabriel (Ashton Sanders) en Rafe (Jonathan Majors) verpulverd worden, laat al zien hoe allesvernietigend en onoverwinnelijk deze kosmische deugnieten wel zijn. De rest van de film zie je die snoodaards enkel en alleen in het halfduister vergezeld van creepy insectachtige geluiden. Het zijn cactusachtige wezens en verder zijn er ook nog een soort vliegende drones die voorzien zijn van een vleesachtige zuignap. Hun functie was me echter niet bijster duidelijk. Maar ja, er is wel meer niet echt duidelijk.

Meest originele aan deze film is de verhouding tussen de mensheid en deze indringers. Op één of andere manier hebben ze kunnen bewerkstelligen dat de mensheid een onderdanige houding moet aannemen. Waarschijnlijk was de keuze beperkt : hun gezag aanvaarden of totale vernietiging. Het resultaat is een verpauperde samenleving die een despotische heerschappij gedoogt. De buitenaardsen hebben zich ingegraven in de centra van de wereldsteden achter een immense muur waar enkel bepaalde bevoegde personen toegang krijgen (Om instructies te ontvangen en rapport uit te brengen over de toestand, veronderstel ik.). Deze “closed zones” dienen als mijnen waar delfstoffen worden ontgonnen. Na het intrigerende begin, vervalt de film echter in een politiek geladen verhaal over beperkte burgerlijke vrijheden, economische achteruitgang en bureaucratisch gekonkelfoes waarbij geprivilegieerden rijkelijk beloond worden vanwege hun medewerking. Het ontstaan van een verzetsbeweging is een vanzelfsprekend resultaat, maar wordt genadeloos de kop ingedrukt.

En hier komt John Goodman dan op de proppen als de rechercheur die vastbesloten is om de groepering “Phoenix” eens en voor altijd op te rollen. Hij volgt de handel en wandel van Gabriel van nabij om zo deze verzetsstrijders op te sporen en uit te schakelen. Alles voor het grotere goed. Al bij al is deze hele operatie initieel redelijk onsamenhangend en moeilijk te volgen. Zijn relatie met een prostituee (Vera “The Conjuring” Farmiga) is aan het begin onbelangrijk. Het gebruik van buitenaardse explosieven was me ook niet echt duidelijk. En was het niet zo dat de gehele menselijke beschaving ontdaan was van enig technologisch vernuftig hulpmiddel? Gabriel’s werk omvatte bijvoorbeeld het systematisch vernietigen van simkaarten uit GSM’s. En toch beschikken de ordediensten over een gesofisticeerd tracking-systeem en gezichtsherkenning. Of was dit technologie die de buitenaardse heersers ter beschikking stelden? Op communicatievlak zaten ze dan alweer verder dan in “Arrival”. Hier zijn er toch al enkelen die het geklik, geschraap en gesis wel degelijk verstaan en vertalen.

Nogmaals, ik snap wel dat bij de ultieme onthulling alles duidelijker wordt en dat nadat de boodschap achter het geheel dieper doordringt, je met verbijstering achterblijft. Maar allemachtig! Boeiend kan je de film niet echt noemen. Misschien omdat je zolang in het duister tast dat je het allemaal nogal lijdzaam aankijkt. De film behandelt aspecten zoals verzetsbewegingen, politieke compromissen en zelfopoffering voor het grotere goed. Ik verwacht wel niet dat een film over een buitenaardse invasie grotendeels alleen deze aspecten belicht. Nogmaals een bewijs dat trailers niet altijd een correcte weerspiegeling zijn van de uiteindelijke film.