Hacksaw Ridge (2016)

Korte Inhoud
'Hacksaw Ridge' vertelt het waargebeurde verhaal over Desmond T. Doss. Desmond was een Amerikaanse legerdokter die zich op het slagveld van 1942 bevond, maar weigerde om te moorden en wapens te dragen. Tijdens de slag om Okinawa wist hij 75 mannen te redden, gewonden te evacueren en werd hij een oorlogsheld die risico's nam om de levens van zijn kameraden te redden.

Genre : Oorlog
Land : VS

Cast :
Andrew garfield : Desmond Doss

Hugo Weaving : Tom Doss
Vince Vaughn : Sgt Howell

Regisseur : Mel Gibson

Mijn mening

"Help me get one more."

Zelfs de ergste horror kan er niet voor zorgen dat ik vol walging of afschuw naar het scherm kijk. Maar het moment dat één van die Amerikaanse soldaten zijn hand plaatste op een schijnbaar levenloos lichaam en er een hysterische schreeuw weerklinkt, waarna de hel losbreekt, deed dat wel. Dat beeld van die ongelukkige soldaat wiens lichaam doorzeeft wordt door een verwoestende kogelregen, sneed mijn adem abrupt af. En dit is de aanzet tot een brutaal en bloederig relaas. Het zoveelste ongekende verhaal dat gedoemd was te verdwijnen in de annalen van deze vreselijke grote wereldoorlog. Dat het hele verhaal weeral doordrenkt is met zoetsappigheden en dat het een hoog “verschoppeling schopt het tot ultieme oorlogsheld”-gehalte heeft, is eigenlijke de enige kritiek die ik kan bedenken. Voor de rest is dit een emotioneel verpletterende film.

De film begint dan ook direct met slow motion beelden van het slagveld. Een chaotisch oorlogstafereel . Infanteristen worden aan flarden geschoten. Japanners lopen en masse hun ondergang tegemoet en worden massaal afgeslacht. Opengereten lichamen. Verminkte hoopjes ellende. En de laatste levenstekenen worden genadeloos weggebrand met een vlammenwerper. Na een tijdje vraag je je af of het niet allemaal overdreven is. Wie er niet bij was, kan zich moeilijk een voorstelling maken van de hel waar deze soldaten zich in bevonden. En ook al zit je in alle veiligheid vanuit je luie zetel naar dit gruwelspektakel te kijken, toch zorgen de realistische geluidseffecten en gruwelijke beelden ervoor dat je het bijna in je broek doet uit panische angst. En dat was nog maar een voorproefje.

“Hacksaw Ridge” springt na deze inleiding terug in de tijd naar het rustieke plattelandsleven in Virginia. Daar groeide Desmond Doss (Andrew Garfield) op. Zijn pacifisme werd aangewakkerd de dag dat hij zijn broertje bijna het hoofd insloeg met een baksteen. Dat hij toch zijn vaderland wou dienen en zich vrijwillig aanmeldt bij het leger, slaat in als een bom (tja) bij zijn verloofde en familie. En dan vooral bij zijn vader Tom (Hugo Weaving), een ex-militair die 1ste wereldoorlog overleefde. Als blijkt dat hij inderdaad halsstarrig blijft weigeren om een wapen aan te raken, wordt zijn opleiding een aaneenschakeling van pesterijen door medesoldaten en een legertop die hem liever kwijt dan rijk is. Maar de krijgsraad beslist, dankzij een ultieme inmenging van zijn vader, dat hij zijn land mag dienen zonder de wapens op te nemen. Dus alleen gewapend met een bijbeltje in zakformaat trekt Desmond naar het front. Met name naar de hel op het eiland Okinawa.

“Hacksaw ridge” is dus opgedeeld in twee sterk contrasterende delen. Enerzijds het gemoedelijke, vreedzame gedeelte waar de dartele Desmond zijn toekomstige vrouw het hof maakt en naderhand zijn opleiding volgt. En anderzijds het bloederige gedeelte op het eiland Okinawa. Eigenlijk een beetje een opbouw zoals in “Full metal jacket”. Het clichébeeld van de doorsnee verpleger die zich bekommert om de gewonden op een slagveld, wordt in een mum van tijd bijgeschaafd. Het beeld van de ineengedoken, angstige soldaat met een rood kruis op zijn helm wordt hier vervangen door een heldhaftig, zelfopofferend militair die voor zijn gevallen kameraden door het vuur gaat. En dit beeld wordt nog eens versterkt doordat Desmond een gewetensbezwaarde is die als een Speedy Gonzales over het slagveld rond rent en alzo in de steek gelaten, ten dode opgeschreven strijdmakkers wist te redden. Misschien jammer dat die boodschap er net iets te dik opgelegd werd.

Het is niet alleen het in beeld gebracht oorlogsgeweld dat indruk op je maakt, maar ook de toch wel magnifieke vertolkingen. Andrew Garfield speelt op een overtuigende manier de diepgelovige en soms naïef lijkende Desmond. Door constant zo achterlijk te glimlachen, leek het wel alsof hij ontoerekeningsvatbaar was. Daarnaast zien we dan nog een paar schitterende bijrollen zoals die van Vince "Term Life" Vaughn als drill-sergeant Howell en Hugo Weaving als Desmond’s vader. Maar het indrukwekkendste is het feit dat dit een waargebeurd verhaal is en dat Desmond Doss de eerste gewetensbezwaarde is die bekroond werd met de “Medal of honor” voor “opvallende dapperheid en onverschrokkenheid”.

Maar deze film is vooral het zoveelste bewijs hoe dom de mensheid wel is. Een portret over de waanzin van de grote oorlog. Het zinloos verspillen van jonge levens tijdens de verovering van een nietszeggende rots (Een beetje zoals bij “Hamburger Hill”, maar dan omgekeerd). Ik ben ervan overtuigt dat er velen op dat moment het nut van deze hele operatie niet meer zagen. Niet gedraald. Bevel is bevel. Voorwaarts, recht je eigen ondergang tegemoet gaan. Waanzin!