A Belfast Story (2013)

Korte Inhoud
Een Noord-Ierse detective wordt achtervolgt door zijn verleden. De gruwelijke beelden met bommen in een burgeroorlog zonder winnaars, heeft hij proberen te vergeten. Maar nu moet hij gedwongen toekijken hoe deze moordenaars rustig gaan genieten van hun pensioen...

Genre : Misdaad/Drama
Land : Ierland

Cast :
Colm Meaney : Detective
Malcolm Sinclair : Chief Constable
Tommy O'Neill : Eerste Minister

Regisseur :
Nathan Todd

Mijn mening

"Three more bodies. It's an epidemic.”

Blijkbaar zorgde het pakket wat de pers ontving van Adnuco Production voor nogal wat opschudding. De presentatie bevatte de DVD en werd aangevuld met materiaal dat handig zou kunnen zijn voor terroristen zoals een bivakmuts,een handvol nagels en duct tape. Ik ben er van overtuigd dat het zien van deze inhoud spannender was dan de inhoud van deze film.

“A Belfast Story” is gesitueerd in Ierland (nogal vanzelfsprekend) en ademt dan ook een echte Ierse sfeer uit. De mooie landschappen met zijn golvende heuvels, de folkloristisch klinkende muziek die gedurende de hele film te horen was op een niet storende manier in de achtergrond, de lokale pubs, de gekende arbeiderswijken (alhoewel het evengoed een wijk zou kunnen zijn in Liverpool) en natuurlijk het sappig Iers accent dat er gesproken wordt. Onmiskenbaar een teken dat men gebruik heeft gemaakt van echte Ierse acteurs en actrices.

Maar Ierland is ook onherroepelijk verbonden met de I.R.A (Irish Republican Army), de paramilitaire organisatie die ijverde voor een onafhankelijk Ierland zonder banden met het Verenigd Koninkrijk en die dit wou bewerkstelligen door het plegen van bloedige bomaanslagen waarbij ook onschuldige burgerslachtoffers vielen. In “A Belfast Story” worden ex-leden van de I.R.A., die slachtoffers hebben gemaakt onder de bevolking, systematisch vermoord. Het lijkt er dus op dat er nu iemand zint op weerwraak. Of is het poging om de onlusten die Ierland teisterden, terug aan te wakkeren ?

Colm “Star Trek O’Brien” Meaney is de doorgewinterde detective die moet achterhalen wie de daders zijn. Hij is een nogal stoffig en oubollig personage. Een detective die bijna op pensioen gaat en het klappen van de zweep kent als het over de strijd van de IRA gaat. Hij is ook iemand die emotioneel getekend uit deze strijd is gekomen en waarbij je je dan de vraag stelt of hij deze zaak wel wil oplossen? Zijn overste Chief Constable (Malcolm Sinclair) noemde hem dan ook "Last of his kind".

Ik kijk wel eens graag naar zo'n ouderwetse ”wie-heeft-het-gedaan” detective. De sfeer is helemaal in de aard van de typische Engelse detectivefeuilletons zoals “Frost”. Uiteindelijk is het maar een saaie film waarbij het eerste uur een aaneenschakeling is van de aanslagen op de ex-leden van de I.R.A. en verschrikkelijk veel mensen die gesprekken voeren met hun GSM. Meaney lijkt wel een Ierse Columbo die al nors mopperend telkens arriveert op de plaats van het delict, om dan weeral de conclusie te trekken dat er een patroon is, namelijk dat ex-leden van de I.R.A. worden vermoord en dat het lijkt op een soort vendetta. Ik ben geen doorgewinterde rechercheur, maar dat had ik ook wel door na 15 minuten. De moorden gebeuren op een wel inventieve manier en zijn gerelateerd aan de daden die de slachtoffers hebben uitgevoerd in het verleden. Alleen de vergiftiging van één van hen, nadat hij een "Fish and Chips" is gaan halen in een lokaal eethuisje, vond ik wel ongeloofwaardig. Hoe ze dat geflikt hebben blijft voor mij nog steeds een raadsel.

Het is wachten op de ontknoping om te ontdekken wie de dader is en wat zijn beweegredenen zijn. Tot dan ben je getuige van het onhandige onderzoekswerk door de politie die,zoals altijd, achter de feiten lopen en geen duidelijke aanwijzingen hebben om deze zaak op te lossen. Het is trouwens te hopen dat de echte Ierse politie capabeler is dan die opgevoerd in deze film. Ik denk niet dat afluisterapparaten op zo'n debiele en direct zichtbare manier worden verstopt. En waarom deden ze zich niet de moeite om na de grondige huiszoeking (alhoewel dat er ook uitzag als een lachertje) ook eens een blik te werpen in de aangrenzende schuur ?

Uiteindelijk is de onderliggende boodschap wel wat gecompliceerder dan op het eerste zicht lijkt. De ex-leden van de I.R.A. willen het verleden laten rusten (zeker nu ze ook opgeklommen zijn naar een prestigieuze positie. Zelfs tot eerste minister) en de ordehandhavers hebben er blijkbaar geen probleem mee dat enkele gepensioneerde I.R.A. leden worden geliquideerd. Of dit alles accuraat is en met de huidige situatie strookt, kan ik niet beamen, daar mijn kennis over deze politieke situatie mij niet echt bekend is. Ik vrees echter dat we een redelijk vertekend beeld krijgen van dit land na het bekijken van "A Belfast Story”. Het lijkt wel alsof iedereen daar nog enkele automatische geweren in de kast of tussen de kussens van de zetel heeft liggen, zodat ze op het juiste moment terug ten strijde kunnen trekken. Het zou me niet verwonderen indien er inwoners van Ierland en Engeland dit een redelijk aanstootgevende en compromitterende film vinden.

Na een tijd kreeg ik het gevoel dat ik naar een derderangs televisiefeuilleton aan het kijken was, dat wel sterk en veelbelovend begon, maar uiteindelijk ontaarde in een vreselijk vervelend controversieel product waarbij Meaney nog het beste eruit komt, ondanks zijn saaie monologen die hij hield terwijl hij zielig alleen zit in een kamer met de meeste afschuwelijke patronen ooit op behangpapier. Het voor beroering zorgend pakketje dat ik aan het begin vermelde was wel degelijk nodig om toch enige aandacht te verkrijgen.