Prisoners (2013)

Korte Inhoud
Hoe ver zou je gaan om je familie te beschermen ? Keller Dover ondergaat de ergste nachtmerrie dat een ouder kan meemaken. Zijn 6jarig dochtertje Anna wordt vermist samen met haar vriendinnetje Joy. En naarmate de tijd verstrijkt , slaat de paniek toe. HEt enigste spoor is een camper die voorheen in de straat stond  en die nu niet meer te bespeuren is. De detective Loki kan de chauffeur Alex Jones arresteren, maar door een gebrek aan bewijs is hij verplicht hem terug vrij te laten. Dover beslist om het recht in eigen handen te nemen.

Genre : Thriller/Misdaad
Land : USA

Cast :
Hugh Jackman : Keller Dover
Jake Gyllenhaal : Loki
Paul Dano : Alex Jones

Regisseur :
Denis Villeneuve

Mijn mening


"Pray for the best, but prepare for the worst"

Mijn echtgenote wou nog eens een thriller kijken. En een thriller heeft ze dan ook wel echt gekregen. Want bij een thriller van zulk hoog niveau als “Prisoners”, surft mijn echtgenote nerveus het internet af om het plot te lezen en begint ze zenuwachtig te worden en verontwaardigt te zeggen dat alles veel te lang duurt en vreselijk uitgerokken werd.

“Prisoners” is dan ook een nagelbijter van jewelste en eigenlijk een mix van een psychologisch drama, met een bloedstollende suspense en een scheutje horror erbij. Een mengeling van “Mystic River” en elke top-film over een jacht op een seriemoordenaar zoals “The Silence of the Lambs” of meer recent “The Frozen Ground”. Als kijker word je geconfronteerd met vreselijke gewetensvragen. Hoever zou je durven en kunnen gaan als je dierbaarste bezit van je wordt ontnomen ? Zou je het recht in eigen handen durven nemen en mensonterende feiten plegen om achter de waarheid te komen ? Daarnaast zijn we getuige van de radeloosheid en onmacht dat een speurder van zulke misdaden kan voelen.

Hugh Jackman speelt de rol van de beproefde vader , Keller Dover, met verve. Hij toont een persoon die verscheurd wordt door radeloze woede en immens verdriet omdat hij ten eerste zijn lieftallig dochtertje kwijt is en ten tweede faalt als gezinshoofd die naar eigen zeggen zijn familie tegen alles kon beschermen. Zijn vrouw Grace, gespeeld door Maria Bello, raakt naarmate de dagen vooruitgaan in een depressieve toestand waarbij slaap en kalmeringsmiddelen het enige zijn dat haar nog kan verder helpen. De overgebleven zoon bekijkt het allemaal van op afstand en waakt over Grace terwijl Keller voortdurend afwezig is. De andere familie Birch komt wel in beeld , zeker Franklin die Keller met zijn wanhopig plan naderhand helpt, maar hun emoties worden niet zo gedetailleerd ontrafelt als deze van de Dover’s.

Het begint allemaal met de verdwijning van de dochtertjes Anna en Joy op het moment dat beide families Thanksgiving vieren. De beide meisjes hadden die middag nog bij een witte mobilhome gespeeld die voor de deur geparkeerd stond en deze is niet meer te bespeuren. Het signalement wordt doorgegeven en diezelfde avond wordt de mobilhome gesignaleerd op een parking bij een tankstation. Hier is het moment dat detective Loki in beeld komt. Voor mij een megaprestatie qua acteren door Jake Gyllenhaal. Voortreffelijk hoe hij deze inspecteur portretteert. De gedrevenheid, de zenuwtrekjes en de manier waarop hij zich vastbijt in het onderzoek , terwijl het soms erop lijkt dat het hem eigenlijk niet zo echt interesseert. Hoe achteloos hij SMS berichtjes leest en schijnbaar bijna niks opschrijft tot Grace daar een opmerking over maakt om dan toch achteloos iets neer te pennen. Er is wel het feit dat hij tot nu toe alle zaken die hem toegeschoven werden opgelost heeft.

De bestuurder van de mobilhome probeert te ontvluchten en wordt uiteindelijk gearresteerd. De wagen wordt doorzocht en niks gevonden. Wat overblijft is de nietszeggende en verwarde verklaring van de twintigjarige Alex Jones, die een mentale achterstand en het IQ van een 10 jarige heeft. Door een gebrek aan bewijs moeten ze Alex terug vrijlaten , terwijl Keller er vast van overtuigd was dat hij schuldig was en niet vrijuit mocht gaan. Bij de zin “They only cried when i left” slaan de stoppen door en werpt Keller elk christelijk gebod waar hij als diepgelovige aan vasthoudt, overboord. Hij overschrijdt zelfs de grens van het menselijke zodanig dat een terugkeer onmogelijk is.

En dit is dan de belangrijkste morele vraag van deze film. Zou je ook iemand ,waarvan je stellig zeker bent dat hij schuldig is, dusdanig kunnen folteren om de waarheid te weten te komen ? Als vader zijnde, ben ik er van overtuigd dat het verdwijnen van je dochtertje, het ergste kan zijn wat je als mens kan meemaken. Een onmenselijke nachtmerrie. En bij de uitgesproken zin, die voor interpretatie vatbaar is, zou ik waarschijnlijk ook tot zoiets in staat zijn. Zelfs als het uiteindelijk zou blijken dat de betreffende persoon onschuldig is.

Het verloop van de film is tergend , op de zenuwen werkend , traag. Misschien een cinematografische uitbeelding van de tergend lange tijd die ouders van vermiste kinderen moeten doorstaan, al wachtend op positief nieuws. Het zit verder wel logisch en verdomme gehaaid in elkaar. Achtereenvolgens krijgen we te maken met de ontdekking van een vergaan lichaam van een kinderverkrachter in de kelder van een priester, een copycat die uiteindelijk de kans grijpt om zichzelf een kogel door de hersenpan te schieten en de uiteindelijke ontknoping die voor mij niet totaal onverwacht is maar door het voorgaande toch verrassend. Meermaals lees ik over het feit dat er nogal wat gaten in het scenario zit en bepaalde zaken niet kloppen. Ik kan echter niet direct de vinger leggen op een onvolkomenheid in deze film. Het raadsel van het doolhof is dat er volgens mij eigenlijk niet echt één is maar gewoon een perceptie is in het bewustzijn van enerzijds een achterlijke jongen en anderzijds een misbruikte jongen die dit beeld (de medaillon van de overleden vader) jarenlang hebben moeten aanschouwen. Het enigste waarover ik een beetje in het duister tast, is of de slangen een bepaalde betekenis hebben. En daarnaast stoorde mij het onprofessioneel handelen van de ordehandhavers. De hoofdinspecteur werkt meer tegen, dan mee te helpen om de zaak op te lossen. En in zo’n belangrijke misdaadzaak zou ik de hoofdverdachte zeker niet onbewaakt aan zijn lot overlaten. En de woning van Alex zijn tante zal ook wel met een Franse slag doorzocht zijn.

Eindconclusie : Voor mij op dit moment het beste wat ik gezien heb op filmgebied dit jaar. Een aangrijpende, vreselijk emotioneel bij de keel grijpende film met een sterke en boeiende verhaallijn in een filmisch depressief decor met zijn grijzige tinten en eeuwige druilregen en gedragen door een topcast. Het laat toch maar weer eens zien dat er enkele totaal zieke geesten onze aardbol bevolken en dat het religieuze steeds maar weer gebruikt wordt als excuus om het te vergoelijken.

Het verdict : 10 / 10
Links : IMDB , Moviemeter