Upside Down (2012)

Korte Inhoud
Adam is een doodgewone jongen in een uitzonderlijk universum. Hij leeft een simpel leven en tracht de eindjes aan elkaar te knopen, maar zijn gedachten gaan steeds naar het meisje waarvan hij hield en die in een andere wereld leeft. Een tegengestelde wereld met zijn eigen zwaartekracht dat direct boven hem hangt, maar onbereikbaar is. Als hij op een dag een glimp van haar opvangt in een televisieprogramma , kan niks hem meer tegenhouden om haar terug te krijgen.

Genre : Romantiek/SF
Land : Canada/Frankrijk

Cast :
Kirsten Dunst : Eden
Jim Sturgess : Adam
Timothy Spall : Bob Boruchowitz

Regisseur :
Juan Solanas

Mijn mening

"Up-top, they always win, And down-below, we always fail."

Zo af en toe kom je een film tegen waarvan je eigenlijk niet echt weet wat je er van moet verwachten en je er van uitgaat dat het een vervelende kitscherige romantische pulp gaat zijn. En dan wordt je toch aangenaam verrast door het totale concept en de briljante visualisatie van een fantasierijke wereld. Ik geef toe, het is een iet of wat moderner versie van het aloude gegeven van een verboden liefde tussen twee personen. Meestal is het de staljongen die een onmogelijke relatie begint met een liefelijk meisje uit de adel. In Titanic speelde het zich af op een zinkende boot, bij Romeo en Julia op een balkon en bij “You’ve got mail” ging het via het internet. In deze film is het klassenverschil verwerkt in de 2 tegenover elkaar staande werelden. Adam is dan diegene die door een chemische formule de wetten van de zwaartekracht kan doorbreken om toch bij zijn geliefde te geraken.

Dat het nogal ver gezocht is en soms enorm simplistisch overkwam nam ik er bij. En dat het op het uiteinde echt een zoetsappige boel werd, is ook niet zo een ramp. 't Is niet dat ik wekelijks naar een romantische film kijk. Dus een dosis romantiek op jaarbasis hoort er bij. Het feit dat stuifmeel dat verzamelt wordt door bijen van beide werelden, de basis is van het geheime recept is een beetje vergezocht. De opgesomde wetten aan het begin van de film werden binnen de eerste 20 minuten al teniet gedaan. Zou het eten van het fruit van de andere zijde niet voor onherstelbare schade zorgen door inwendige verbrandingen ? Zou de lucht van de ene wereld die een gebouw raakt van de andere wereld niet beginnen smeulen ? Laat staan het kleine wonder waar ze voor gezorgd hebben op het einde. Is dit niet ontstaan uit materie van beide werelden ? Maar dan begeef ik me waarschijnlijk op het pad van muggenziften.

De SE’s en de manier waarop de tegengestelde werelden in beeld zijn gebracht is soms adembenemend. Het is zo realistisch in beeld gebracht dat ik er soms hoogtevrees van kreeg. Het zou niet bepaald een omgeving zijn waar ik onbevreesd in zou vertoeven. Ik zou me overal aan vastklampen de hele tijd. M.a.w. ik ben wel ondersteboven van het visuele.

De vertolking van Adam door Jim Sturgess was overtuigend genoeg. De beelden als hij in het kantoorgebouw binnenkomt waren schitterend. De inzet die hij vertoont om een oplossing te vinden waren bewonderenswaardig. Kirsten "Spiderman" Dunst is altijd een plaatje om naar te kijken en kan zo verschrikkelijk verliefd uit haar ogen turen. Voor mij de perfecte keuze dus als "Eden". Trouwens ook een smakelijke woordspeling haar zo te noemen in analogie naar het Hof van Eden. Zij zal dan wel de verboden vrucht zijn. Timothy Spall was voor mij de best gecaste persoon als Bob Boruchowitz. De enigste werknemer van de rijkere bovenwereld, die Adam probeerde te verwelkomen, en uiteindelijk ook de redder aan het einde is. Prachtige karakterkop.

Een Romantische film gewikkeld in fantasy en SF. Een film waar de aloude boodschap wordt verkondigd dat uiteindelijk de liefde alles kan overwinnen. Een mooie afwisseling tussen al het SF en horror geweld dat ik de laatste tijd bekijk.