The Silence (2019)

Korte Inhoud
Een gezin poogt te overleven in een wereld die geteisterd wordt door gevaarlijke, oeroude wezens. Deze hebben zich voortgeplant in de ondergrondse duisternis en jagen op hun prooi door middel van hun gehoor. De gezinsleden verbergen zich in een afgelegen gebied en hopen daar een tijdje te kunnen verblijven. Ze vragen zich af in welke wereld ze zullen terechtkomen wanneer ze hun schuilplaats verlaten.

Genre : Horror
Land : Duitsland

Cast
Stanley Tucci : Hugh Andrews
Kiernan Shipka : Ally Andrews
Miranda Otto : Kelly Andrews

Regisseur
John R. Leonetti

Mijn mening

What the hell does that mean?
"Don't make noise."

Er zijn nog zekerheden in deze wereld. Als eerste mag je zeker verwachten dat als een bepaald type film een enorm succes kent, er binnen de kortste keren iets gelijkaardigs verschijnt. Kwestie van meesurfen op de golf van succes. Hier tracht men de succesvolle film “A quiet place” te imiteren. ’t Is niet identiek hetzelfde maar er zijn wel enorm veel overeenkomsten met deze laatste (En ja ik weet dat deze redenering niet helemaal klopt daar beide films bijna gelijktijdig gemaakt werden. Maar toch!). En vervolgens blijkt nogmaals dat het de mens is die meestal voor de nodige ellende zorgt. Dus ditmaal geen neergestreken ruimtemonsters met een gesofisticeerd gehoororgaan zoals in “A Quiet Place”. Nu zijn het overenthousiaste speleologen die het niet kunnen nalaten om hun nieuwsgierige neus ergens in te steken. Met name een grot die ze ontdekt hebben. Vreugdekreten worden echter snel vervangen door angstkreten en hysterisch gejammer het moment dat ze de grotwand doorbreken. Wat deze menselijke mollen niet beseften, was dat ze één of andere prehistorisch vleermuisachtig wezen op de wereld hebben losgelaten. Wezens die na jaren in het donker geleefd te hebben alleen nog op hun gehoor afgaan om slachtoffers te vinden. Stilte is dus de boodschap.

Het grootste verschil met “A Quiet Place” is het in beeld komen van de bloeddorstige, nietsontziende vliegende monstertjes. Bij de eerstgenoemde duurt het toch wel even. In “The Silence” moet je daar niet echt enorm lang op wachten voordat je de ettertjes aan het werk ziet. Toch zijn er meerdere gelijkenissen te ontdekken waarbij het woord plagiaat wel heel snel op het puntje van je tong ligt. Alweer is er een familie met twee kinderen in betrokken waarbij dochter Ally (Kiernan Shipka) ook een gehoorprobleem heeft. Weliswaar niet aangeboren maar wel vanwege een vreselijk ongeluk waarbij ook haar grootouders omkomen. Ook hier zijn er onder de familieleden enkele storende factoren die de anderen hun leven in gevaar kunnen brengen. In “A Quiet Place” was het een pasgeboren baby wiens gekrijs een lokmiddel was voor de vreselijke creaturen. Hier zijn het grootmoeder Lynn (Kate Trotter) met een hinderlijk kuchje en de hond Otis die om de haverklap blaft. En net als in “Bird Box” is er een veilig oord waar iedereen naartoe trekt.

“The silence” heeft overduidelijk leentjebuur gespeeld bij een resem andere films. Nadeel is dat je al vroeg met een hebben-we-dat-niet-al-eerder-gevoel zit. Ook al is het allemaal wat actierijker en op bepaald gebied spannender. Daartegenover is het wel zo dat het niet direct tonen van het dreigende gevaar (zoals in “A Quiet Place”) ervoor zorgt dat je die openbaring gespannen tegemoet ziet. Grootste verschil zit hem in het religieus aspect dat in het verhaal verwerkt zit. De Apocalyps breekt uit en voordat je het weet is er weer zo’n ingenieus iemand die stante pede een sekte opricht.

Zoals bij elk religie, wordt ook door deze zichzelf opwerpende religieuze leider een dogma ingevoerd waardoor het onmogelijk wordt de sekte in gevaar te brengen door onverwachtse, luidkeels uitgebrachte geluiden. Het dogma behelst een radicale ingreep bij de volgelingen. ’t Is te hopen dat niemand van hen een buikgriepje oploopt met lawaaierige winderigheid als gevolg. Of dat één van de kortzichtige volgers iets te zwaarlijvig is waardoor het zich verplaatsen nogal lawaaierig overkomt. Weg tactisch voordeel, zou ik zo zeggen. Kortom, nogmaals een bewijs dat religie niet geassocieerd mag worden met logisch redeneren. Ze waren daarentegen wel geïnteresseerd in de vruchtbaarheid van het jonge meisje. Tja, dat is ook veelzeggend.

En spijtig genoeg zit de film vol met van die knuddige onnozelheden. Eigenlijk was het sowieso al dom om zich te verplaatsen in een lawaaierig auto. En natuurlijk vluchten ze weg, ook al adviseren de autoriteiten om rustig binnen te blijven. En was er dan niemand slim genoeg om gewoonweg de houtversnipperaar constant te laten draaien? Misschien een vervelend, gekmakend lawaai. Maar alles is beter dan opgevreten te worden door naakte, vleermuisachtige vliegende dinosauriërs. Met vereende krachten hadden ze probleemloos de kolonie ondieren kunnen vernietigen in één klap. Of waren het er dan echt zoveel? En niemand hier die eraan denkt een voorwerp te gooien om deze krengen te misleiden. Nee hoor. We gaan gewoonweg moeilijk doen met een zwabber.

Gelukkig waren de acteerprestaties niet van een belabberd laag niveau. Het is altijd een plezier om Stanley Tucci aan het werk te zien. Al vond ik hem interessanter in “Patient Zero”. Ook al was die film niet bijster goed. Schijnbaar is er ook enorm veel kritiek vanuit de gemeenschap van doven op het feit dat de niet-dove Kiernan Shipka de rol speelt van Ally. Volgens hen is het onmogelijk voor haar om te begrijpen hoe het voelt om doof te zijn en is haar gebarentaal niet foutloos. Zou kunnen. Maar aangaande het inleven in een rol ben ik het toch niet eens. Zou een getalenteerd actrice of acteur zich niet dermate kunnen inleven dat het overtuigend overkomt? Ik ga ervan uit dat Denzel Washington en Nicolas Cage geen drankprobleem hebben. En toch waren hun vertolkingen als alcoholicus in respectievelijk “Flight” en “Leaving Las Vegas” voor mij verdomd realistisch genoeg. En ik ben de in staat om dat objectief te beoordelen, geloof me. En tenslotte ook nog bewondering voor Kyle Breitkopf als het jongere broertje Jude.

Al bij al is deze film het zwakkere broertje uit de stal van Netflix. Als horror is het een complete misser. Het is nooit echt spannend. De spanning wordt er uitgehaald door de enge beesten al heel vroeg in de film in beeld te brengen. Bij dit type film komt er meer bij kijken dan alleen maar een hoop hysterisch schreeuwende mensen in beeld te brengen (wat dan weer kwalijke gevolgen heeft voor hen). Nee, er zijn zeker betere alternatieven om te bekijken. En als je nu nog niet weet welke dit zijn, dan raad ik aan alles nog eens te herlezen.

“The Silence” is nu te bekijken op Netflix!