Ben is Back (2018)

Korte Inhoud
Aan de vooravond van kerst verschijnt Ben Burns onaangekondigd bij het huis van zijn moeder en zijn stiefvader. Naar eigen zeggen heeft zijn sponsor het goedgekeurd dat Ben, die na een opname in een afkickkliniek twee maanden clean is, de kerst doorbrengt bij zijn familie. Moeder Holly is verrukt, maar haar echtgenoot en haar oudste dochter herinneren haar eraan dat een junkie niet te vertrouwen is, temeer omdat het in voorgaande jaren ook verkeerd afliep. Na enige twijfel mag Ben één dag thuis doorbrengen, onder streng toezicht. Maar het gebrek aan vertrouwen maakt het voor Holly bijzonder moeilijk om alles in goede banen te leiden.

Genre : Drama
Land : VS

Cast

Julia Roberts : Holly Burns
Lucas Hedges : Ben Burns
Courtney B. Vance : Neal Beeby
Kathryn Newton : Ivy Burns

Regisseur
Peter Hedges

Mijn mening

Here's the deal, and it is not negotiable.
You get a day.

Films over verslavingen en de vernietigende uitwerking op het familiale leven en persoonlijk welzijn. Ik blijf het er moeilijk mee hebben. “Beautiful Boy” maakte onlangs al zo’n verpletterende indruk op mij. Een film waarbij ik toch grondig uit het lood werd geslagen. Een emotioneel gevecht van een vader die zijn zoon tracht te redden uit een wereld vol zelfvernietigend chemische rotzooi. Een indrukwekkend schouwspel over hoop en herkansingen. Misschien is “Ben is back” niet over de gehele lijn een gelijkaardige film. Maar desalniettemin keek ik er weeral bedrukt naar en kwamen de niet zo prettige herinnering weeral naar boven. “Ben is back” is zeker geen slechte film maar haalt niet hetzelfde niveau als de eerste film. Spijtig genoeg werd halverwege beslist om van het sociaal drama een druggerelateerde thriller te maken. Het afrekenen met een drugsverslaving werd vervangen door een afrekening in het drugsmilieu. Ben’s wereldje uit het verleden.

Hier is het nu eens niet de vader die dienst doet als rots in de branding. Holly (Julia Roberts) is Ben’s toeverlaat die nog steeds hoop heeft in het herstel van haar zoon Ben (Lucas Hedges). En dan staat Ben met de kerst ineens voor de voordeur. Een complete verrassing daar hij normaalgezien in het afkickcentrum zou verblijven tijdens de feestdagen. Ben is daar al enkele maanden en dankzij zijn sponsor lijkt het hem te lukken om het verslavende spul achter zich te laten. En moeder Holly ziet het positief in. Desondanks worden alle medicijnen en kostbaarheden vliegensvlug verwijderd. Blijkbaar is het vertrouwen nog niet volledig hersteld.

Ook niet bij stiefvader Neal (Courtney B. Vance) die algauw een veto stelt. Ben mag 24 uur bij hun verblijven maar enkel en alleen als moeder Holly hem die hele periode nauwlettend in de gaten houdt. Een veto die voor het boeiendste gedeelte van de film zorgt. De interactie tussen moeder en zoon. Bij momenten vertederend en ontroerend. Op andere momenten redelijk confronterend en pijnlijk. De scène op het kerkhof waar Molly haar zoon wijst op zijn destructief leven en hij een plekje mag uitkiezen als laatste rustplaats. Of de conversatie tussen Molly en de gepensioneerde huisarts die in het verleden pijnstillers voorschreef aan Ben. Twee scenes die doordrenkt zijn met woede en wanhoop. En dit alles dankzij het verslavend spul waar Ben aan verknocht was. Iets waar hij komaf mee wil maken als je zijn monoloog aanhoort tijdens een NA meeting. In mijn ogen het meest emotionele moment.

Vanzelfsprekend zijn de vertolkingen van Julia Roberts en Lucas Hedges die wat het meeste aandacht krijgen. En ook al ben ik niet zo’n Roberts fan, toch vond ik haar acteren hier wel indrukwekkend en overtuigend. Een emotionele achtbaan in één dag samengeperst. En Roberts speelt deze getormenteerde maar soms keiharde moeder op een degelijke en realistische wijze. Ook Lucas Hedges speelt zijn rol als ex-drugsverslaafde op een schitterende manier. Het moment waarop hij in tranen uitbarst tijdens “Stille nacht” in de kerk zal niemand onberoerd laten. Maar ook Courtney B. Vance en Kathryn Newton verdienen de loftrompet.

En toch maakte deze film niet zoveel indruk op me als “Beautiful Boy”. En dit louter en alleen omdat men niet alleen koos om een beklijvend emotioneel familiedrama te maken maar er eveneens een doorsnee drugs-thriller van te maken. Het moment dat het hondje verdween deed me onmiddellijk denken aan “Once upon a time in Venice” waar bendeleider Jason Momoa het hondje van Bruce Willis ontvoerde. De zoektocht van Ben en zijn moeder is een queeste vol trekpleisters uit Ben’s drugsverleden. De hamvraag in het tweede gedeelte is of Ben in staat is om aan de verleiding te weerstaan. En ondanks het teveel aan melodrama op het uiteinde, is het een exquise film die onomstotelijk aantoont hoe vernietigend drugs inslaat op een menselijk leven. Ook deze film zo mogen opgenomen worden in het leerplan van middelbare scholen. Samen met “Beautiful Boy” laat het op een realistische manier zien hoe desastreus je leven kan worden. Geen enkele drugs-campagne die hier aan kan tippen!