The Curse of La Llorona (2019)

Korte Inhoud
Een sociaal werkster poogt in 1973 in Los Angeles haar twee kinderen op te voeden. Na verloop van tijd bemerkt ze verontrustende overeenkomsten tussen een zaak waaraan ze werkt en bovennatuurlijke verschijnselen die haar familie teisteren. Ze begint een onderzoek naar het verhaal van een Mexicaanse folklore figuur die bekendstaat als 'La Llorona'. Deze zou ooit haar kinderen hebben verloren en brengt nu, waar ze ook gaat, ongeluk met zich mee.

Genre : Horror
Land : VS

Cast
Linda Cardellini : Anna
Roman Christou : Chris
Jaynee-Lynne Kinchen : Samantha
Raymond Cruz : Rafael Olvera

Regisseur
Michael Chaves

Mijn mening

You used him as bait?
No. I used you all as bait.

Toen ik jaren geleden (het lijkt wel eeuwen geleden) voor het eerst Eurodisney bij Parijs bezocht, was ik zo overweldigd en betoverd door de sfeer en hetgeen er allemaal te bewonderen was. Ik zweefde letterlijk drie dagen doorheen dit park en had de tijd van mijn leven. Begin dit jaar bezocht ik het park nog eens (ditmaal met mijn twee jonge kinderen) en was het weer 3 dagen dolle pret. Het was echter verre van hetzelfde als die eerste keer. Als je al zes keer ergens bent geweest weet je wat je kan verwachten en ben je eigenlijk niet meer zo onder indruk. Hetzelfde geldt voor deze film “The curse of La Llorona”. Een griezelfilm die deel uitmaakt van het “The Conjuring” universum.

Het wezen La Llorona an sich is redelijk goed uitgewerkt. Maar dat zou je ook kunnen zeggen van het schepsel dat je de stuipen op het lijf jaagt in “The Nun”. Deze laatste heb ik begin dit jaar gezien en vond ik om eerlijk te zijn nogal tegenvallen. Na twee “The Conjuring” films, een aantal “Annabelle” films en “The Nun” begint het wel op massaproductie te lijken. En wat een wereldwijd bekend merk steeds doet, is niet afwijken van zijn succesformule. Dat kan dan wel ervoor zorgen dat mensen niet ontgoocheld gaan zijn omdat ze het product kennen. Maar bij een product als horrorfilms kan dit ook leiden tot sleet. Sleet op een werkende formule zodanig dat het uiteindelijk saai en verre van akelig wordt. En dat is nu net wat je nodig hebt in een horror. Akelige momenten waardoor de angst je bij de keel grijpt.

Niet dat ik ooit een angstgevoel heb ondervonden bij het bekijken van een horror. Maar dit zag er toch wel echt zwak uit. Ik lag ernaar te kijken alsof ik naar de zoveelste herhaling van “America got Talent” zat te kijken. Ongeïnteresseerd en gevoelloos. Het fenomeen La Llorona komt niet echt goed uit de verf hier. Je weet na een tijd dat het over een vrouw handelt die in een vlaag van verstandsverbijstering haar kinderen heeft verdronken en naderhand de hand aan zichzelf sloeg. De legende groeide uit tot een soortement opvoedingstrucje dat gebruikt werd door ouders om hun kinderen wat discipline bij te brengen. Ik kan het me al voorstellen hoe oude grootmoedertjes hun kleinkinderen vermanend toespreken met een standaardzin zoals “Als je niet braaf bent, komt La Llorona je halen.”. Angstaanjagend voor de kindertjes. Niet zo indrukwekkend voor de volwassene kijker.

“The curse of La Llorona” staat bol van de jumpscares. Op zich is dat niet echt een probleem. Als ze tenminste op een degelijke manier en liefst ook nog eens een originele manier worden gebracht. De jumpscares hier zijn echter dusdanig clichématig dat je al op voorhand aanvoelt waar ze gaan gebruikt worden. De meest intense en geslaagde scene is de badkuip-scène. Claustrofobisch en doeltreffend in elkaar gestoken. Het deed me denken aan “The Drownsman” (ook al kan je die film niet echt uitstekend noemen). En misschien is het inschakelen van Rafael Olvera (Raymond Cruz) wel origineel te noemen. Het is niet een doorsnee exorcist zoals het Warren koppel in “The Conjuring”. Zie hem eerder als een medicijnman die op voodoo lijkende rituelen uitvoert en kwistig met boomzaadjes strooit en massaal kaarsen plaatst om La Llorona tegen te houden. Om eerlijk te zijn vond ik redelijk grappig allemaal. Het moment waarop Olvera zijn sambaballen bovenhaalt of zijn kurkdroge repliek op het uiteinde.

Nee, echt geslaagd kan je deze film niet noemen. Ik vond “The Nun” niet denderend maar plaats het toch nog boven deze film als ik ze moest rangschikken in een lijstje. Misschien dat het voor newbies een interessante film is om het genre mee te beginnen. Een opwarmertje voor het betere werk als het ware. Voor de doorgewinterde horror-film zal het eerder een ontgoocheling zijn. Dat beloofd dus voor de aankomende episodes uit het “The Conjuring” universum.