Little Monsters (2019)

Korte Inhoud
Dave is een uitgerangeerde muzikant die vrijwillig meewerkt aan het begeleiden van de kleuterklas-studiereis van zijn neefje, nadat hij gevallen is voor de onverschrokken onderwijzeres, Miss Caroline. De bedoelingen van Dave worden bemoeilijkt door de aanwezigheid van 's werelds beroemdste kindershow-persoonlijkheid, Teddy McGiggle, die een concurrent is voor de affecties van Miss Caroline. Eén ding waar geen van hen rekening mee heeft gehouden, is een plotselinge zombie-uitbraak. Zal Dave een keer boven zichzelf uitstijgen en kans maken bij Miss Caroline of zijn de zombies hem te snel af?

Genre : Komedie/Horror
Land : UK/Australië/VS

Cast
Lupita Nyong'o : Miss Caroline
Alexander England : Dave
Diesel La Torraca : Felix
Josh Gad : Teddy McGiggle

Regisseur
Abe Forsythe

Mijn mening

Can we play the shooty game,Uncle David?
I don't want us to get in trouble, Felix.
We'll have to play it with the sound off.

Tja, er is altijd wel een ontgoocheling van het jaar. Dit jaar is de eer weggelegd voor de film “Little Monsters”, vrees ik. Ik had terug vertrouwen gekregen in de combinatie horror en komedie na het bekijken van “Monster Party” en “The Dead don't die”. Ik heb altijd een probleem gehad met het mengen van deze twee genres. Maar deze twee laatste films slaagden erin om mijn enthousiasme terug te doen oplaaien. Tja, “Little Monsters” heeft dat enthousiasme toch wel in de kiem gesmoord. Er waren enkele hoogtepunten in deze zombie-film. Maar over het algemeen werd ik geplaagd door een geeuw-aanval en ergerde ik me constant over bepaalde situaties.

Ik begrijp wel dat men tegenwoordig allerlei nieuwe invalshoeken moet bedenken om het zombie-genre nog interessant te maken. In “The dead don’t die” slaagde men daar grotendeels in. Maar dat is dan weer persoonlijke smaak. En toevallig hanteerde deze film het type humor waar ik wel van hou. In “Little Monsters” was de humor over het algemeen ver te zoeken. Het absurdistische van “The dead don’t die” werd ingeruild voor platvloerse en kinderachtige humor. Geloof me, het niveau van irritatie overschreed meerdere malen het toelaatbare bij mij. Al na 2 minuten ergerde ik me over de openingsscène waar je Dave (Alexander England) en zijn vriendin continue elkaar afblaffen. Net zoals hun gezelschap voelde ik plaatsvervangende schaamte en irritatie. En dat was zeker niet de enige keer tijdens het bekijken van deze film.

Laat ik eerst het meest positieve opsommen. Zonder twijfel is er allereerst de verschijning Lupita Nyong’o. Deze Oscar-winnares wist me ontroeren in “12 Years a Slave”. En speelde een huiveringwekkende rol in de film “Us”. Hier is ze het zonnetje van de film met die oogverblindende gele jurk. Waarschijnlijk strategisch uitgekozen zodanig dat het maximaal contrasteerde met het gespetterde bloed. En met haar ukelele en aanstekelijke versie van Taylor Swifts “Shake it Off” leek het wel alsof ik naar de hedendaagse Maria uit “The Sound of Music” aan het kijken was. Zeker als de gehele klas ook eens tijdens het lied inviel als een volleerde Von Trapp familie. Maar buiten het feit dat ze heel muzikaal en modebewust is in deze film, moet je ook gewoon toegeven dat Lupita gewoonweg een beeldschone vrouw is. Zelfs als ze in volle paniek haar klep opentrekt en met opengesperde ogen een ongecontroleerde schreeuw slaakt, is ze nog begerenswaardig. En ze is eigenlijk ook nog de grappigste van de film.

In mindere mate vond ik de vertolking door Alexander England ook nog best te pruimen. Deze onverantwoorde, soms imbeciele kluns is best irritant op sommige momenten. Maar desondanks slaagt hij door zijn stuntelige houding en onhandige manier van doen (voornamelijk qua sociale vaardigheden) er toch in om enig sympathie op te wekken. Ik vond zijn ontmoeting met Juf Caroline redelijk aandoenlijk. Die plots opkomende drang die bij hem opkomt om kost wat kost deze juf binnen te draaien. Maar in de volgende scène zie je hem op toilet een demonstratie soloseks geven terwijl hij kwijlend naar de schoolfoto (met schooljuf Carolina natuurlijk) van zijn neefje Felix (Diesel La Torraca) kijkt. Als tiener zou ik hier om kunnen gniffelen. Nu was een omhooggaande wenkbrauw het enige resultaat.

Als griezelige zom-com had het ook zijn charmes. De klungelige manier waarop Dave in een goed blaadje probeert te staan bij Juf Caroline is best wel grappig om te zien. En vanzelfsprekend gaat zij ook overstag na verloop van tijd voor zijn pogingen, ook al heeft ze van begin aan een hekel aan Dave vanwege zijn brute en stupide opmerkingen. En tenslotte zitten er ook wel enorm grappige momenten zoals de Darth Vader scène en de horde meezingende zombies. De meest spontane lach ontsnapte mij toen ik een verbouwereerde zombie een poging zag doen om mee te klappen op het ritme en hij constateerde dat zijn beide armen ontbraken. En hier en daar zat er wel een magistraal grap of one-liner tussen.

En toch. Spijtig genoeg vond ik het aantal irritante zaken zo overweldigend, dat ik opgelucht was dat deze zom-com afgelopen was. Allereerst vond ik de opgevoerde zombies enorm belachelijk uitzien. Het leek wel een schoolproject waarbij de creaturen werden gespeeld door medestudenten. Zo’n woensdagnamiddag activiteit waarbij er veel lol wordt gemaakt. Qua horror stelt het niet veel voor. Gruwelijkheden spelen zich altijd off-screen af. Dat komt door het budget hoogstwaarschijnlijk. Misschien dat de veelgebruikte foto van Lupita besmeurd met bloed en angstig kijkende kinderen op de achtergrond me opgezadeld heeft met verkeerde verwachtingen. Vervolgens vond ik dat de humor ontbrak. Maar voornamelijk ergerde ik me aan de figuur Teddy McGiggle (Josh Gad). Zo’n irritant personage dat ik hem hoogstpersoonlijk aan de bende ondoden had willen voederen. Ik weet wel dat het een Australische indie is. Maar soms kwam het wel echt goedkoop over (letterlijk als figuurlijk). De enige vraag waar ik mee zat op het uiteinde was : “Wat doet zo’n befaamde, talentrijke Hollywood-ster als Lupita in deze film?”.