Jumanji: Welcome to the Jungle (2017)

Korte Inhoud
Vier tieners zijn op avontuur in een jungle vol met neushoorns, zwarte mamba's en een eindeloze verscheidenheid aan valstrikken en puzzels in de jungle. Om terug te keren naar de echte wereld zullen ze dingen op een andere manier moeten bekijken om het spel te verslaan. Om te overleven transformeren ze zichzelf in karakters uit het spel.

Genre : Actie/Avontuur
Land : VS

Cast :
Dwayne Johnson : Spencer
Jack Black : Bethany
Karen Gillan : Martha
Kevin Hart : Fridge

Regisseur :
Jake Kasdan

Mijn mening

“I think we got, like,
sucked into the game.
And we've become the avatars
that we chose.”

Op voorhand had ik al een oordeel geveld. Een remake van “Jumanji” maken, is hetzelfde als de Mona Lisa naschilderen en deze tentoonstellen. Belachelijk, roemloos en overbodig. Ik vreesde dat de film zou weggehoond worden. En dan betrekken ze daar ook nog eens Dwayne Johnson bij. Niet bepaald een acteur die zijn medewerking verleend aan de “betere” films. Ik dacht dat het zoiets zou worden als “Journey 2 : The mysterious Island” en dat ik daarna de makers zou verwensen omdat ze het waagden zicht te vergrijpen aan een mijlpaal waar wijlen Robin Williams nog in schitterde. Voor één keer moet ik echter toegeven dat ik me schromelijk heb vergist. Het is al lang geleden dat ik me zo geamuseerd heb met het bekijken van een film.

In de originele film was Williams natuurlijk diegene die voor een vrolijke noot zorgde. En ook de slecht getrukeerde inwoners van de jungle die het stadje op stelten zette. Hier is er niemand die er echt uitspringt. Ze zijn stuk voor stuk hilarisch. En dit vanwege het feit dat de vier hoofdpersonages die opnieuw in het spel gezogen worden, totaal het tegenovergestelde zijn qua karakter als hun spelfiguur die ze hebben uitgekozen. Tijdens een strafstudie zijn het vier totaal van elkaar verschillende studenten die het Jumanji-spel onder het stof uithalen. Een spel dat plots is gemuteerd in een oldskool gameconsole spel (tja, we moeten met de tijd meegaan). Spencer (Alex Wolff) is een spichtig ventje, geplaagd door allerhande allergieën, die nogal klunzig en timide overkomt. Fridge (Ser’Darius Blain) is een immense atleet. Bethany (Madison Iseman) is zo’n typische lellebel die het bewijs dat de aarde rond de zon draait rustig langs zich neerlegt en vol overtuiging zal beweren dat alles rond haar draait. Martha (Morgan Turner) is dan weer het schuwere type. Het zijn dus weer die typetjes die telkens weer terugkeren als de film over een high-school gaat.

Het wordt pas echt grappig nadat ze getransformeerd zijn naar de personages uit het computerspel. Misschien iets te voorspelbaar maar toch hilarisch op sommige momenten. Zo ziet het sulletje ineens hoezeer zijn biceps zijn uitgegroeid. De ik-zuchtige, smartphone verslaafde instagram troela ziet tot haar afgrijzen dat haar perfect gestroomlijnde tienerlijfje gevangen zit in een door overgewicht geteisterd lichaam. Het schuchtere meisje is ineens een duplicaat van Lara Croft en kan tot haar verbazing redelijk overweg met bepaalde gevechtstechnieken. De forsgebouwde sportfanaat krijgt eerder een onderdanige rol als dwergachtig mannetje met de rugzak. Schrik niet, maar de meest hilarische rol is weggelegd voor Dwayne Johnson. Dat was nu echt het laatste wat ik verwachtte. En natuurlijk zorgt Jack Black ook voor enkele humoristische momenten. Ook al is het voor de hand liggende onderwerp de mannelijke genitaliën. En bij het gedeelte waar Karen Gillian zich de kunst van het verleiden eigen moest maken, kreeg ik zowaar de slappe lach. En nog een kleine randopmerking. De dienstdoende piloot in het spel (ook wel de verloren gewaande tiener) lijkt verrekt veel op stervoetballer Eden Hazard !

Maar niet alleen het samenspel en geestige interacties overtuigden me. Ook het snugger in elkaar gestoken concept van een videogame vond ik na een tijdje toch wel meesterlijk bedacht. De NPC’s die hier en daar opdoken, het principe van cut scenes en de manier waarop de deelnemers terugkeren in het spel (waarna een soortement tatoeage ineens verandert) zijn stuk voor stuk elementen die men ook terugvindt in een game. Met andere woorden deze film scoort enorm hoog op gebied van originaliteit.
“Jumanji : Welcome to the jungle” is een film die in het verlengde ligt van de originele film, maar anderzijds ook een op zichzelf staande film is (met alleen maar één slinks verwerkte verwijzing). Ik moet dus wel degelijk toegeven dat ik aangenaam verrast ben door deze film. En dat zelfs met Dwayne Johnson in de hoofdrol. Er zijn geen zekerheden meer in dit leven !