Aterrados (2017)

Korte Inhoud
Allbreck, Jano en Rosentock doen onderzoek naar paranormale verschijnselen. De commissaris Maza poogt de oorzaak te vinden van een reeks bizarre gebeurtenissen die plaatsvinden in het nabije Gran Buenos Aires. De vier steken de koppen bijeen en doen er alles aan het kwaad een halte toe te roepen vooraleer ze een einde maken aan de mensheid.

Genre : Horror
Land : Argentinië

Cast
Agustín Rittano : Juan
Maximiliano Ghione : Comisario Funes
George L. Lewis : Rosentock

Regisseur
Demián Rugna

Mijn mening

They were human voices.
What did they tell you?
That they were going to kill me.

“Aterrados” op zijn Argentijns. “Terrified” op zijn Engels. Gewoonweg “Doodsbang” op zijn Nederlands. En ja, sommigen zullen doodsbang zijn terwijl ze deze meesterlijke horror bekijken. Ik weet niet echt goed te beschrijven waarom het zo een uitmuntende horror is. Nochtans worden er geen wereldschokkende, nieuwe ideeën geïntroduceerd. Als je het in zijn geheel bekijkt, lijkt het wel een samensmelting van verschillende topics uit andere horrorfilms. Neem specifieke scènes uit “[Rec]”, “The Conjuring” en “Paranormal Activity”. Rammel deze allemaal een beetje door elkaar. Overgiet het allemaal met een Argentijns sausje. En je krijgt het eindproduct “Aterrados”. Het grootste verschil met deze willekeurige opsomming van horrorfilms (met bezeten huizen als centraal onderwerp) is dat het in “Aterrados” niet over een geïsoleerd geval gaat. Nee hoor. De angstaanjagende fenomenen spelen zich af in meerdere huizen tegelijkertijd.

Ik had nog nooit gehoord over deze film. ’t Is per toeval dat ik het tegenkwam toen ik mijn Netflix aanbod van horrors aan het bekijken was. Echt veel verwachte ik er niet van. En toen één van de vrouwen in de film begon te bazelen over stemmen die ze hoorde in de afvoer van de gootsteen, vreesde ik al dat het zo’n absurde film zou zijn als “Deep Dark”. Tja, daar vergiste ik me toch wel grondig in. Voor ik het wist zat ik naar een zo’n choquerende scène te kijken dat ik het niet kon nalaten om de rewind-functie te gebruiken. Magnifiek in beeld gebracht en voorzien van tot de verbeelding sprekende geluidseffecten. Je hoort als het ware het inbeuken van slap, dood vlees inclusief begeleidende geluiden van krakende beenderen. Op dat moment besefte ik dat “Aterrados” niet zomaar een horror was. En geloof me, vanaf dat momenten is het een rollercoaster van schrikmomenten en paranormale gebeurtenissen.

Verwacht echter geen verklaring over de gebeurtenissen. Of een uitleg over de wezens die zowel Clara (Natalia Senorales) en haar man Juan (Agustin Rittano), als de buurman Walter (Demian Salomon) het leven zuur maken. Als de drie wetenschappers de huizen beginnen te onderzoeken om alzo bewijs te vinden van paranormale fenomenen, komen ze op de proppen met een niet al te zinnige verklaring. Iets met dimensionele vlakken, sinaasappelpartjes en water. Maar echt wijzer word je er niet van. Dat de gebeurtenissen zich afspelen op verschillende locaties vond ik een pluspunt. Je kan het zien als drie “The Conjuring” films met elk hun eigen bezeten huis, samengeperst in één film. Dat zorgt dus voor de nodige afwisseling qua schrikmomenten en opduikende, creepy entiteiten.

Wie al een enorme hoeveelheid horrors met paranormale activiteiten en spookhuizen heeft verwerkt (“Poltergeist”, “Paranormal Activity”, “The Amityville Horror”, “The Entity” …. Teveel om op te noemen) zal niet omvergeblazen worden door deze film. Daarvoor is het te gekend terrein. Maar de manier waarop het in beeld wordt gebracht en de subtiliteit van de spanningsopbouw, is toch wel lovenswaardig te noemen. Het tempo is over het algemeen erg hoog (behalve halfweg vertraagt het een beetje) en de schrikmomenten volgen elkaar in sneltempo op. En het is vooral de timing die bij momenten gewoonweg perfect is (die subtiele kleine beweging van het jongetje aan de eettafel bijvoorbeeld). “Aterrados” is een spookachtig verhaal, vol angstaanjagende beelden en een creepy sfeer. Misschien is het narratief moeilijk te volgen en krijgt men niet echt uitsluitsel wat er aan de hand is (Waren het nu paranormale gebeurtenissen of gewoonweg zaken die iedereen ervaarde vanwege een zekere angst?). Misschien vind je het open einde niet echt je ding. Maar uiteindelijk heeft “Aterrados” maar één ding voor ogen en slaagt het daar wel degelijk in. En dat is ervoor zorgen dat je met de daver op het lijf voor je beeldscherm zit. Wedden dat je ’s avonds niet onder je bed durft te kijken!