Low Tide (2019)

Korte Inhoud
Alan, Red en Smitty brengen de zomertijd door in Jersey Shore. Ze zwerven rond op de pier en halen zich allerlei problemen op de hals. Zo stuiten ze op ouderwetse schatten die hen op een gewelddadig pad brengen, waar achterdocht voortdurend op de loer ligt.

Genre : Drama/Thriller
Land : VS

Cast
Jaeden Martell : Peter
Keean Johnson : Alan
Alex Neustaedter : Red
Daniel Zolghadri : Smitty

Regisseur
Kevin McMullin

Mijn mening

Eight, nine, ten. A thousand.
You boys find any more coins,
give me a holler.

Ik lust wel eens een goedgemaakte coming-of-age film. Zo’n film over jeugdige onschuld waarbij een ingrijpende gebeurtenis het gemoedelijke leven van één of meerdere jongeren duchtig dooreengeschud wordt. Een levenservaring waar menigeen op terugkijkt tijdens hun volwassen leven. Zoals in “Stand by me” waar een groepje kameraden op zoek gaan naar een lijk om op die manier beroemd te worden. In “Mud” zijn het twee bengels die een voortvluchtige helpen. “Rockaway” toont dan weer twee broers die een driest plan bedenken om zich te ontdoen van hun gewelddadige vader. In de meeste gevallen loopt het nogal uit de hand waardoor de impact op de bengels des te groter is. Of het moet zo’n sprookjesachtig verhaal zijn als “The Goonies” (ook meer gericht op een jeugdig publiek) met een joekel van een happy end waardoor je nog dagen rondloopt met een dusdanige brede glimlach dat men ervan overtuigd is dat er zich een kleerhanger genesteld heeft aldaar.

Toegegeven, “Low Tide” doet een beetje denken aan “The Goonies”. Hier zijn het de twee broers Peter (Jaeden “The book of Henry” Martell) en Alan (Keean “Alita : Battle Angel” Johnson) die tijdens een strooptocht langs vakantiehuisjes, een zak gouden munten buit maken. Munten met een dusdanige waarde dat het wel eens een uitweg zou kunnen zijn uit hun levenssituatie zonder toekomst. Het hele verhaal situeert zich weeral in een afgelegen oord, namelijk in de regio van Jersey Shore. Een sjofele buurt waar de visserij een belangrijke rol speelt. En ook het toerisme bloeit er dankzij de vermogende dagjestoeristen uit de omliggende streken. Door de jonge snaken worden ze Benny’s genoemd (inwoners van Bayonne, Elizabeth, Newark, New York). Alan, Red (Alex “A-X-L” Neustaedter) en Smitty (Daniel Zolghadri) hebben een bloedhekel aan hen en houden zich dan ook aan één regel tijdens hun strooptochten. Woningen van de lokale bevolking worden categoriek gemeden als ze weer eens het dievenpad opgaan.

De film heeft iets charmants over zich. Het straalt frivoliteit en onbezorgdheid uit als je de drie boezemvrienden ziet gekscheren op de kermis. Stoer doen en flirten met passerende meisjes. Een zomerse sfeer vol vrolijkheid en kattenkwaad. Vanzelfsprekend zijn hun nachtelijke escapades niet goed te keuren. Voor hun lijkt het wel een spelletje en een manier om aan geld te geraken om hun dagelijkse activiteiten te sponsoren. Ouderlijk toezicht is nihil daar Alan’s vader voor geruime tijd op zee vertoeft. De rest lijkt ouderloos (geen flauw idee wat de familiale situatie is bij Red) of hun ouders hebben geen tijd of zin om zich iets van hen aan te trekken. Zelfs als Smitty een schoen verliest en een been breekt tijdens zo’n nachtelijk avontuur, lijken de drie zich niet echt druk te maken. Het is pas als Peter erbij betrokken wordt en er een waardevolle schat wordt gevonden, dat de spanningen beginnen op te lopen. Opeens is er verdeeldheid binnen het hechte vriendenclubje. Argwaan en hebzucht steken de kop op. En als de lokale politieagent Kent (Shea Whigham), die één van de rekels al langer in de mot houdt, zich ermee begint te bemoeien, komen de ware karaktertrekken van enkelen algauw naar boven.

Ondanks de over het algemeen boeiende vertolkingen en de prachtige beelden die gepresenteerd worden in deze film, schort er toch iets aan deze film. Allereerst is het verhaal op zich wel interessant maar is het anderzijds een beetje te simplistisch. Een verhaal dat je probleemloos kan samenvatten in enkele kortzinnen. Maar voornamelijk ontbreekt het aan spanning. Dat het niet al te best zal aflopen is nogal evident. En dat zo’n spetter als Alan probleemloos de aandacht krijgt van het vrouwelijke soort, ook al is het een Benny, en een romantisch onderonsje niet kon uitblijven, is ook niet echt een surprise. Red’s agressieve houding bereikt een hoogtepunt als zijn achterdocht meer en meer groeit. En ze beginnen de hete adem van Sergeant Kent in hun nek te voelen. En toch slaagt de film er niet in om te eindigen in een apotheose. Eigenlijk ontgoocheld de afloop, ook al was het een logische afsluiting. Geen knallend vuurwerk (zoals in de film te zien is op het eind) en veel te voorspelbaar. Spijtig, want het charmeerde.