Scary Stories to Tell in the Dark (2019)

Korte Inhoud
Stella is een jong meisje dat nog steeds wordt achtervolgd door de verdwijning van haar moeder op de avond van Halloween - een incident waarvan ze vermoedt dat haar vader meer weet dan dat hij toegeeft. Jaren later zijn Stella en haar vrienden betrokken bij een Halloween-grap die verkeerd afloopt. Maar zijn ze echt in de fout gegaan of was het het werk van een wraakzuchtige geest - een vrouwelijke geest die haar enge verhalen gebruikt om te jagen op een groep tieners, wanneer ze beginnen met het onderzoeken van de verdwijning van meerdere kinderen?

Genre : Horror/Thriller
Land : VS/Canada/China

Cast
Zoe Margaret Colletti : Stella Nicholls
Michael Garza : Ramón Morales
Gabriel Rush : Auggie Hilderbrandt
Austin Zajur : Chuck Steinberg

Regisseur
André Øvredal

Mijn mening

You don’t read the book.
The book reads you.

Een aantal Jaren geleden was er al de film “Goosebumps” gebaseerd op de verhalen van R.L. Stine met de niet zo grappige Jack Black. Het enige dat ik me hiervan nog kan herinneren is dat er een immense hoeveelheid figuren uit die boekenreeks werden gebruikt om de hoofdrolspelers het leven zuur te maken. Gelukkig maakt de film “Scary stories to tell in the dark” niet dezelfde fout. Deze film is gebaseerd op een gelijknamige iconische reeks verhalen geschreven door Alvin Schwartz. Een reeks van drie bundels, vol met enge horror kortverhalen over duistere wraak en bovennatuurlijke gebeurtenissen. Boeken die voor opschudding zorgde bij verontruste ouders die van oordeel waren dat deze verhalen (en vooral de lugubere illustraties) niet geschikt waren voor jonge kinderen. Tja, dat is dan iets wat mijn nieuwsgierigheid opwekt.

Zelf was ik een grote fan van televisie horror series zoals “The Hitchhiker”, “Tales from the crypt” en “The Twilight Zone” in de jaren 80. Kortverhalen met een sinistere ondertoon en eng verhaal. Kortom, horror voor beginners. Hetzelfde soort verhalen is ook verwerkt in deze film. Een hardcore horror-fan zal je hiermee niet de stuipen op het lijf jagen. Daarvoor is het allemaal wat te gewoontjes. Duidelijk dat men zijn pijlen heeft gericht op een iets jonger tienerpubliek. Een perfecte film voor puberende jongens om met hun eerste vriendinnetje te gaan kijken. En dan maar hopen dat het lieftallig meisje zo’n doodsangsten doorstaat dat ze zich in zijn beschermende armen nestelt.

Een grote naam in de filmwereld, Guillermo Del Toro, is zelf fan van de originele “Scary Stories” verhalen en heeft dan ook zijn medewerking verleent aan deze film door mee aan het script te werken. Dat maakt dan wel dat de verwachtingen hooggespannen zijn. Het resultaat is dan ook een verzorgd spookverhaal met een enorm geslaagde jaren 60 setting. Subtiele horror met flarden van intense momenten. Je kon overduidelijk de invloed voelen van deze grootmeester uit de filmwereld voelen. Vanzelfsprekend is het geheel alweer gesitueerd tijdens de Halloween festiviteiten. De oorzaak van heel de ellende is misschien niet aardschokkend origineel te noemen. En de manier waarop het euvel wordt opgelost is misschien wat futloos. Dat maakt dat “Scary stories to tell in the dark” zich nestelt in het aanbod van horrorfilms die het gemiddelde niet overstijgen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je deze film moet mijden. Daarvoor zijn er teveel positieve dingen te ontdekken.

Allereerst het acteren van de jeugdige cast. Echt slecht deden deze pubers het niet. De olijke bende waar Stella (Zoe Margaret Coletti) toe behoort is zoals gebruikelijk een verzameling van gekende karaktertrekken. Zo heb je allereerst Stella’s beste vrienden, de flegmatieke Auggie (Gabriel Rush) en de losbollige Chuck (Austin Zajur). Vervolgens heb je Tommy (Tommy “Paper Towns” Miller) de opperpestkop van het dorp. Een nietsnut die uit stoerdoenerij bij het leger aanmonstert om in Vietnam te vechten en eigenlijk de oorzaak is dat de tieners terechtkomen in het spookachtig huis waar Sarah Bellows woonde. De enige personen die hen nog vergezellen zijn Ramon Morales (Michael Garza), een Mexicaanse jongen die iets tracht te ontlopen, en Chuck’s sister Ruth (Natalie Ganzhorn). Het zijn onder andere deze personages die, nadat Stella een luguber boek vol griezelverhalen heeft ontdekt, slachtoffer worden van hun eigen angsten. Persoonlijk vond ik de acteerprestaties van Zoe Margaret Coletti en Tommy Miller het meest geslaagd.

Zoals ik al eerder zei, zijn de griezelmomenten niet angstaanjagend. Maar “Harold” de vogelverschrikker, “The big Toe” en “Jangly Man” waren de meest amusante momenten uit de reeks van griezels die kwamen opdagen. Echt zo’n figuren die perfect zouden passen in een Stephen King kortverhalen-bundel. En de manier waarop de verhalen zich manifesteren in het boek was ook een leuke vondst. En tenslotte vond ik de algehele sfeer waarin deze film baadde schitterend om zien. Ach, misschien was het gegeven van Stella het buitenbeentje en haar persoonlijke kwellingen over een moeder die het gezin verliet een beetje te melig. En qua schrikeffecten schoot het ook iets tekort. Hou je echter van een onderhoudend en goed verteld spookverhaal, dan is deze “Scary Stories to tell in the dark” geknipt voor je.