Korte Inhoud Een
hardwerkende advocaat kan beter communiceren met zijn GSM dan met zijn
familie. Een getrouwd koppel komt terecht in een levensgevaarlijke
situatie nadat hun geheimen online worden gezet. Een weduwnaar en
ex-politieagent heeft moeite met de opvoeding van zijn tienerzoon die
een klasgenootje pest via cyberspace. Een ambitieuze journaliste ziet
een mogelijkheid om haar carrière een niveau hoger te brengen dankzij
een verhaal over een tiener die op adult-only websites zich vertoond. In
deze dramatische thriller zijn ze allen zowel vreemden , als buren en
collega's wiens verhalen verweven geraken. Het zijn allemaal doodgewone
mensen die het moeilijk hebben om contact te hebben met elkaar in de
huidige maatschappij. Genre : Drama/Thriller Land : USA Cast : Jason Bateman : Rich Boyd Hope Davis : Lydia Boyd Paula Patton : Cindy Hull Alexander Skarsgard : Derek Hull Andrea Riseborough : Nina Dunham Jonah Bobo : Ben Boyd Haley Ramm : Abby Boyd Regisseur : Henry Alex Rubin
Mijn mening Quote Paul Carvel Internet : absolute communication, absolute isolation. Een boeiende film met een actueel onderwerp, dat me geen moment heeft
losgelaten. Daarenboven is mijn beroepsleven eng verbonden met de
gebruikte thema's en technologieën waardoor het voor mij nog aangenamer
was. In eerste instantie verwachtte ik een saaie film over de
hedendaagse informatiemaatschappij met
veel geneuzel en dialogen , waardoor dat het entertainment gehalte van
deze film naar een absoluut nulpunt zou zakken.
Dit was bij nader inzien een grote inschattingsfout. Dit was een intrigerende film met 3 verhaallijnen die uiteindelijk
subtiel in elkaar verweven zaten. De rode draad is een maatschappijkritische boodschap met drie voorbeelden over welke gevaren
er schuilen in de hedendaagse informatietechnologie nl.
exploitatie,internetfraude en cyberpesten. Inderdaad is dit tegenwoordig
niet uit de actualiteit te slaan en dat maakt deze film des te
realistischer. Het kan iedereen overkomen wat deze personen meemaken. De drie verhalen waren erg realistisch en ik vond niet dat het
op emotioneel vlak naar het melige overgedramatiseerd vlak helde.
De dubbele boodschap, volgens mij, in deze film is langs de ene kant de
waarschuwing dat men niet alles als vanzelfsprekend moet nemen. Er is
wel degelijk het gevaar dat je financiële gegevens worden verdonkeremaand
en je bankrekening of kredietkaart wordt geplunderd. Het cyberpesten
kan zodanige proporties aannemen, dat dit iemand tot een wanhoopsdaad
kan drijven. En er worden vreselijk veel mensen/jeugd op het wereldwijde
web misbruikt/gebruikt met als enige doel om zichzelf te verrijken. Langs de andere kant denk ik dat de echte boodschap achter dit ,voor mij
cinematografisch pareltje, is dat tegenwoordig iedereen nog nooit zo
verbonden is met elkaar op technologisch vlak
(e-mail, Facebook, Twitter, blogs, iPhone, iPad, internet TV...), maar in de
werkelijke gevoelswereld hebben we nog nooit zo langs elkaar
doorgeleefd en vervreemden mensen van elkaar.
Het acteerwerk was schitterend. Elk personage was goed gecast en paste perfect in de verhaallijn : de
schoolvrienden die evolueerden van kwajongensachtig naar meelevend, het
buitenbeentje in zijn vrienden-loos geïsoleerd wereldje , de advocaat
die meer betrokken is bij zijn werk dan zijn naaste omgeving, de
freelance cyberdetective die het schuldgevoel van zijn zoon niet
opmerkt, het koppel dat niet meer communiceert en een eigen
verwerkingsproces hebben waarbij ze elkaar niet betrekken, de jongeman
waarvan het leven meer voor de webcam plaatsvind dan in realtime en de
journaliste die uiteindelijk de rol van Moeder Theresa op zich wil
nemen. Briljante vertolkingen en ontroerende zelfontdekkingen van
de personages bij momenten. Ik vond ook de montage van vertraagde
beelden op het einde visueel sterk.
Sterke film dus, diep realistische situaties met puur acteerwerk dat
overtuigde en een intrieste boodschap waar uiteindelijk een flintertje
hoop uit voortkwam.
Post a Comment