Seeking a friend for the End of the World (2012)

Korte Inhoud
De asteroïde "Matilda" stevent af op de Aarde waardoor in drie weken tijd de wereld op zal houden te bestaan. Wat zou jij nog doen als je leven en de wereld verdoemd zijn ? Dodge beslist om de resterende tijd te besteden aan de zoektocht naar een geliefde uit het verleden.

Genre : Romantiek/Drama/Komedie
Land : USA

Cast :
Steve Carell : Dodge
Keira Knightley : Penny
Rose Byrne : Dana
Aasif Mandvi : Mr Chetty

Regisseur :
Lorene Scafaria

Mijn mening

"Put on some Radiohead... I want to do heroin to Radiohead."

De eerste 30 minuten heb ik me moeten doorworstelen en me moeten bedwingen om niet de off-button in te rammen. Alles wees erop dat het een romantische komedie zou worden, waar de komische noot redelijk vals klonk. Ik kan echt niet bedenken waar ik ergens een glimlach voelde opkomen. Dat Dodge's vrouw het op een rennen zette door zijn irritante droge opmerking over het missen van een afslag, nadat het nieuws bekend raakte dat binnen een aantal dagen de aarde zo plat als een vijg zou worden, en die wat er op rondlopen logischerwijze ook, vond ik naderhand wel grappig. Dat mens besefte dat ze beter de laatste weken van haar leven wat turnoefeningen kon gaan doen met haar (veronderstel ik) minnaar, dan in het gezelschap zijn van deze droge,neurotische en zo serieuze droogstoppel.

Maar dan sloeg het toch om naar een meer subtieler geheel, met diepere betekenissen,symboliek en levensvragen. De humor werd verfijnder en subtieler. Veel gniffelmomenten voor mij, als er van die droge maar toch soms doordachte humor in zo'n melo-dramatisch verhaal binnensluipt. Het stuk waar Dodge aan Penny over zijn vrouw en Olivia vertelt en eindigt met "The rest is almost history" bv.....Door dat woordje "almost" moest ik dan weer gniffelen. En zo zitten er meer dingen in deze film. Uiteindelijk zat ik mee te leven (Goh, wist niet dat ik dat ooit met een film zou doen ...) en heb ik oprecht genoten van dit eigenlijk toch wel enorm satirisch depri verhaal. De trucker die door een "hitman" wordt afgeknald, de hond die aan Dodge gebonden was toen hij na een overdosis hoestsiroop voor pampus lag in het park, een vriend van Penny in zijn titanium-bunker, de sherrif die tot het einde op zijn strepen blijft staan en hun inrekent, de cleaning-lady die denkt dat ze ontslagen wordt. En dan wordt het zoetsappig en zie je die 2 mensen naar elkaar toegroeien en verliefd worden ... duhuh zou ik ook doen die laatste dagen als ik alleen was. Stiekem hoopte ik op het einde dat er een vergissing zou zijn en die komeet de aarde zou missen op een haartje na. Maar het eindigt in een flits ... En toen dacht ik : "Wat een prachtige film".

Enigste minpuntje was de over-expressieve gelaatsuitdrukkingen van Keira Knightley bij momenten. Soms leek het wel of ze lachte,huilde en een ranzige omelet gemaakt van rotte eieren rook, in één expressie tegelijkertijd. Vreselijk om te zien en ergernis opwekkend. Steve Carell was dan weer constant saai en doodernstig. Pas naar het einde toe ontdooide hij een beetje. Langs de andere kant ben ik blij dat hij niet zo'n ADHD-achtig typetje was zoals de nieuwslezer in "Bruce Almighty".

Conclusie : een aanradertje voor als je eens in een sentimentele en serieuze bui bent. Zit je in een dipje , dan mijden als de pest want echt happy word je hier nu ook weer niet van.