The Mortal Instruments : City of Bones (2013)

Korte Inhoud
Clary lijkt een doodgewone tiener te zijn in New York, tot haar moeder verdwijnt en ze tot de ontdekking komt dat ze afstamt van een eeuwenoude generatie krijgers, Shadowhunters, die onze wereld beschermen tegen demonen. Ze gaat samen met gelijksoortigen en stort zich in een avontuur in het gevaarlijke gedeelte van N.Y. , Downworld genoemd.
Genre : Adventure/Fantasy
Land : USA

Cast :
Lilly Collins : Clary
Jamie Campbell Bower : Jace
Kevin Zegers : Alec
Robert Sheehan : Simon

Regisseur :
Harald Zwart

Mijn mening

Harry Potter - Twilight - X-men - Titanic " - oprisping bezorgende cocktail

Ik verwachtte een leuke Fantasy-film maar werd na een goed half uur gekatapulteerd in een mix van verschillende films. Een film gebaseerd (weeral) op een succesrijke jeugdboekenreeks blijkbaar. Ik heb geen enkel boek hiervan gelezen. Ik wist trouwens helemaal niks van het bestaan hiervan. Ik heb hier hoegenaamd geen probleem mee, maar ik verwacht wel dat ondanks ik ze niet gelezen heb, ik toch op een behoorlijke manier kan volgen. Ik moet toegeven dat ik na een uur nog altijd geen flauw benul had hoe dit hele zootje nu eigenlijk in elkaar zat. Ik vond het begin wel ijzersterk, en hoopte dus dat het verder zou gaan op deze manier. De mythologische runes, de moord in de Gothic danstempel , het besef dat zij alleen de Shadowhunters kan zien en naderhand de inval in haar moeders flat. Tot daar vond ik het entertainment en de start voor een ontspannende avond. Nevenopmerking : ik vraag me eigenlijk af waarom altijd de Goth-scene betrokken wordt als het over zulke thema's gaat.

Toen het moment kwam dat de vervaarlijk uitziende hond begon te muteren in een als spaghetti rondflitsend gedrocht en Clary deze met een voor mij onbegrijpbare manier de keuken rondblies met de keukenoven, waarna Jace nog eventjes binnensprong om dan doodsimpel de demon , wat het uiteindelijk dus was, naar het ...euh ... hiernamaals of Walhalla of weet-ik-veel-waar naartoe te sturen, begon het dus wel in snelvaart in elkaar te zakken.

Waar het dan naartoe ging was een wir war van mythologische legendes en fantasy elementen die bij elkaar werden geflikkerd in een kluwen van onbegrijpelijke plotjes. Voor dat je het weet zit je opgescheept met een verzameling weerwolven, vampieren, warlocks,heksen en demonen. De sfeer van de film slaat over naar een "Twilight" (Yeak)-achtig geïnspireerde film, met een soort Instituut met een eeuwenoude legende als hoofd , die blijkbaar een vloek over zich heen heeft gekregen , waardoor hij geen voet buiten mag zetten. Er komen eeuwenoude runes bij kijken die door plotse ingevingen door Clary worden getatoeëerd op haar hand waarna ze op een Harry Potter-achtige wijze een bende demons kan laten bevriezen. Juist zoals in "Beautiful Creatures" en "The Last Keepers" ontdekt Clary beetje bij beetje haar krachten en gaves. Er is dan tot slot ook nog het gegeven van de ontluikende tienerliefde (weeral kwijl,jammer en zucht) en daarna de driehoeksverhouding waarbij Clary moet kiezen tussen een op dat moment tot vampier getransformeerde nerd van een jeugdvriend en de nieuwe op de proppen verschenen figuur die een soort half-engel is (Iets gelijkaardigs als in "The Host" dus). Dat resulteert in een "Titanic"-achtig soap-moment met als hoogtepunt de romantische lebberkus in de sprookjesachtige serre waarna ook nog eens de sprinkler spontaan in het rond begint te spuiten. Flauwval-moment voor tienermeisjes. Voor mij het moment om met mijn ogen te rollen en ook eens diep te zuchten. Niet van meeleven maar uit kokhalzende frustraties.

Dan gooien we in de finale nog een "Star Wars" - achtige rip-off erbij waar blijkt dat de oer-slechte Valentine ook nog eens de vader is van de beide personen Clary en Jace. "Gorgel gorgel gorgel ... Jace I am your father ...." Nog eens een zuchtmoment bij mij.
Over het algemeen was de film rete-donker en vrij duister gefilmd. De combatscenes waren zo wanordelijk en chaotisch dat je , samen met de donkere setting, geen flauw benul had wie wat nu deed en wat de uitkomst ging zijn.
Eindconclusie : een duidelijk door marketing-afdelingen uitgewerkt tienermeisjes commercieel wanproduct in navolging van andere meer succesvolle en sublieme voorbeelden. Maar erger is dat het eerder een blauwdruk is van Twilight-brol.

Misschien toch maar eerst de volgende keer recensies en meningen lezen. Dan had ik me deze inspanning kunnen uitsparen.