The Babadook (2014)

Korte Inhoud
Een alleenstaande moeder wordt geplaagd door de gewelddadige dood van haar echtgenoot. Bovendien heeft ze te kampen met haar zoon Samuel die een nachtelijke angst voor een schimmig monster heeft ontwikkeld. Maar al gauw wordt ze zelf ook geconfronteerd met een duistere aanwezigheid in het huis.
Genre : Horror
Land : Australie

Cast :
Essie Davis : Amelia
Noah Wiseman : Samuel
Daniel Henshall : Robbie

Regisseur : Jennifer Kent

Mijn mening

"If it’s in a word, or it’s in a look
You can’t get rid of the Babadook.”

Om een horror te doen slagen zijn er verschillende mogelijkheden voor handen. Ofwel gebruik je gore elementen zodanig dat het bloed,ingewanden en allerhande andere slijmachtige ingrediënten druipend, glibberend en stromend in beeld worden gebracht. Ofwel laat je een oudgediende (vampier,weerwolf of seriemoordenaar) opdraven die tijdens nachtelijke activiteiten mensen de stuipen op het lijf jaagt. En anders gebruik je een buslading uit de onderwereld afkomstige demonen die de controle overnemen van een zwak persoon of één of ander krakkemikkig gebouw en door toepassing van religieuze rituelen uitgedreven moeten worden, wat dan weer lijdt tot rondvliegende voorwerpen en in vreemde talen sprekende wanstaltig uitziende bezeten personen. “The Babadook” heeft niets van dit alles. Dit fijnzinnig horrorverhaal moet het hebben van donkere hoeken en akelige geluiden. Een verhaal dat op verschillende manieren kan geïnterpreteerd worden en waarbij het fenomeen “The Babadook” verschijnt door het lezen van een alledaags voorleesboek dat plotsklaps opduikt in Samuels boekenkast. Idem zoals in “Candyman” waarbij de legendarische figuur Candyman verschijnt als je zijn naam vijf keer scandeert voor een spiegel of zoals in “Evil Dead” de demonen vrijkomen doordat een tape met oude rituele teksten wordt opgestart, verschijnt “The Babadook” in het leven van Amelia en Samuel.

Zes jaar na het dodelijk ongeval waarbij haar man Oskar (Benjamin Winspear) om het leven komt, moet Amelia (Essie Davis) dit zware verlies nog altijd verwerken en probeert ze de eindjes aan elkaar te knopen als alleenstaande moeder samen met haar zoontje Samuel (Noah Wiseman). Het ongeval gebeurde op weg naar het ziekenhuis toen Amelia op het punt stond te bevallen. Een traumatische ervaring die de relatie met Samuel danig verstoord. Je kan ten stelligste aannemen dat Amelia wordt verscheurd door schuldgevoelens en dat haar gevoelens voor Samuel balanceren tussen genegenheid en verwijten. Samuel komt ook niet ongeschonden uit deze ingrijpende gebeurtenis en is allesbehalve een makkelijk jongetje. Op bepaalde momenten zag ik het onhandelbare en hyperkinetische kind Samuel als de rode draad door deze horror. Wat een nachtmerrie om zo’n hysterisch kind op te voeden ! De hysterie wordt dan ook nog eens aangewakkerd door de panische angst die Samuel heeft voor monsters wat leidt tot een dagelijkse ritueel met het controleren van kasten en andere ruimtes, de onmacht om hem onder controle te krijgen, Samuel die niet in staat is op een normale manier in groep te functioneren met alle gevolgen van dien en de slapeloze moeilijke nachten. En als “The Babadook” dan ook nog eens ronddwaalt in de duistere hoeken en ruimtes van het huis van dit ontwricht gezin, is de totale krankzinnigheid niet veraf en staat Amelia op de rand van een totale zenuwinzinking.

De Australische schrijfster en regisseuse Jennifer Kent slaagt erin om de alom gekende “angst voor monsters onder het bed” te mengen met traumatiserende levensgebeurtenissen en een nazinderende emotionele geestestoestand zodanig dat een duizelingwekkende neerwaartse spiraal ontstaat richting totale krankzinnigheid. Het zijn niet horrorelementen en angstaanjagende schrikmomenten die dit visueel bewerkstelligen, maar wel de uitstekende vertolkingen van Essie Davis en Noah Wiseman. Essie Davis speelt een uiterst ingewikkeld personage die naarmate de film vordert psychologisch aftakelt en zich door vermoeidheid,neerslachtigheid en hopeloosheid verder sleurt doorheen haar leven. Kent heeft duidelijk veel aandacht besteedt aan het portretteren van deze moederfiguur en uiterst minutieus wordt Amelia’s psyche blootgelegd. Noah Wiseman slaagt erin om Samuel af te schilderen als een vreselijk irritant, oncontroleerbaar en verward jongetje die door zijn obsessie voor wapens om de boosaardige monsters mee te verslaan van school wordt gestuurd en letsels toebrengt aan onder andere het verwaand dochtertje van Amelia’s zuster. Met zijn uitpuilende ogen en bleke huid ziet hij er overduidelijk ziekelijk uit en heb je enerzijds medelijden met hem en anderzijds is hij zo onuitstaanbaar dat je liefst van al hem een oplawaai zou willen geven. Als hij in werkelijkheid ook zo’n ettertje is, is zijn prestatie niks bijzonders. En anders is het een meesterlijke acteerprestatie. “The Babadook” uiteindelijk is een soort “Edward Scissorhands” gekleed als een magiërs. Een karikatuur zoals hij ook afgebeeld wordt in het inktzwarte pop-up voorleesboekje.

“The Babadook” is geen doorsnee horror en werd subtiel uitgewerkt. Het mag gerust uitgeroepen worden tot de origineelste en meest bizarre horror van het jaar. De doorgewinterde horrorliefhebber zal het niet echt angstaanjagend vinden en voor de ongeduldige griezelfans zal het enig geduld vragen om de langzame opbouw te doorstaan. Maar leg dit naast je neer en je kan genieten van een uitstekende psychologische horror die nog een tijdje rondspookt in je hoofd. Aan jou de keuze om te oordelen of deze film een observatie was vanuit het perspectief van Amelia of dat het een manifestatie is die ontstond uit haar psychologische puinhoop. Er zijn een aantal hints die erop wijzen dat we getuige zijn van de nachtmerrie waarin Amelia leeft. Een beetje zoals sommige mensen bepaalde problemen mentaal een plaatsje geeft, geeft ook Amelia haar hersenspinsels een plaatsje door haar mentale kracht en overreding. Ofwel is “The Babadook” gewoon de zoveelste boeman die geplaatst kan worden in de galerij van zijn collega’s.

“Ba-ba-ba… dook! Dook! DOOOOOKH! “