Into the Storm (2014)

Korte Inhoud
In één dag wordt het stadje Silverton verwoest door de ongekende kracht van een serie tornado's. De bevolking is overgeleverd aan de genade van de onvoorspelbare en dodelijke cyclonen, terwijl stormjagers waarschuwen dat het ergste nog moet komen. De meeste mensen zoeken een schuilplaats, maar sommigen gaan juist naar de tornado toe, voor dat ene, unieke shot.

Genre : Actie/Thriller
Land : VS

Cast :
Sarah Wayne Callies : Allison
Richard Armitage : Gary
Jeremy Sumpter : Jacob

Regisseur : Steven Quale

Mijn mening

“Look at the size of that thing!
We're gonna be YouTube stars
for the rest of our lives!
Better than sex, Donk!
How would you know?”

Wervelwinden,tornado’s en tyfoons. Mannen die een echtscheiding achter de rug hebben zullen ze soms wel eens vergelijken met hun ex-vrouw : ze verschijnen ineens, ze verdwijnen weer plots en voor je het weet is heel je hebben en houden in rook opgegaan en blijf je berooid achter. Het zijn dus fenomenen die je liever kwijt dan rijk bent . Blijkbaar is het de schuld van de opwarming van de aarde (dat moet dan wel in de andere uithoeken zijn in de wereld, want waar ik woon blijft het toch koud,kil en merendeels nat) die ervoor zorgt dat tornado’s talrijker voorkomen en vooral het Amerikaanse vasteland teisteren. Hier in Europa hebben we er gelukkig minder last van. Het eten van soep met bruine bonen zorgt voor meer animo dan deze natuurverschijnselen. De tornado die je in “Into the storm” kan aanschouwen is van een uitzonderlijk groot kaliber en kan je dan ook moeilijk afdoen als een “storm in een glas water”. Maar als het de bedoeling was om de film “Twister” uit 1986 te overtreffen, dan zijn ze daar wel op alle vlakken in mislukt. Het is een trieste poging die volgepropt zit met saaie clichés, vreselijke vertolkingen met saaie en soms idiote dialogen, soms echt wel slechte CGI’s en onzinnige situaties.

Pete (Matt Walsh) en zijn team zijn een groepje professionele “Stormchasers”. Ze zijn al ellendig lang onderweg om het oog van een orkaan te filmen. Blijkbaar heeft hij dan wel de verkeerde wetenschappelijke begeleidster onder de arm genomen want Allison (Sarah Wayne Callies), een alleenstaande moeder en klimatoloog van beroep , slaagt er telkens in om ze de verkeerde richting uit te sturen, zodanig dat ze telkens overal te laat zijn en de verwoestende orkaan al zijn biezen heeft gepakt, tot ergernis van Pete die de financiële sponsoring langzaamaan ziet opdrogen vanwege het gebrek aan resultaten. Uiteindelijk belanden ze in Silverton waar een super-storm blijkbaar gaat toeslaan. Hier maken we kennis met een doorsnee familie met de doodsaaie vader Gary (Richard Armitage) en zijn twee tienerzonen Donnie (Max Deacon) en Trey (Nathan Kress). Je mag gerust zeggen dat de familiale situatie ook redelijk stormachtig is.

Laten we eerst eens met het positieve beginnen.
De openingsscene was perfect. Een smaakmaker waarna ik me opmaakte om te genieten van een avondje natuurgeweld. Een zootje tieners die opgeslokt worden door een aankomende tornado, zorgde direct voor de juiste sfeer. Spijtig genoeg bleef het echter bij dit ene moment. De twee hillbillies zorgden voor het hilarische gedeelte. Twee heikneuters die door het landschap racen op een quad met een handycam en smartphone in de aanslag om de perfecte beelden te maken, die ze naderhand op You Tube kunnen plaatsen zodanig dat ze wereldberoemd en vooral steenrijk worden. Een schitterend duo die me deden denken aan een “Dumb and dumber” variant gesitueerd in een rampenfilm. Sommige sequenties met de rondzwiepende tornado’s was een lust voor het oog. Het zag er levensecht uit en de verwoesting die aangebracht werd, was doeltreffend in beeld gebracht. Vooral het vliegveldtafereel was puik. Ik vroeg me alleen af waarom zo’n prutsdorpje zo’n mega-vliegveld nodig had.

Wat schort er dan aan deze film ? Eigenlijk zowat de rest. Ten eerste het onnoemlijk aantal clichés die ze bijeengeveegd hebben. Een kleine opsomming : de ongeïnteresseerde vader die nonchalant omgaat met zijn zonen, de zoon die het verlies van zijn moeder nog niet heeft verwerkt en zijn vader de schuld geeft, de onmogelijke liefde die bij aanvang nogal neerkijkt op de nerd Donnie (met zo’n verontwaardigde blik) en je mag dan al raden hoe dat dan uiteindelijk uitdraait, bomen die toevallig juist de laatste bus in een lange rij blokkeren (en daar zaten dan vooreerst alleen de hoofdrolspelers in. Wat een secure organisatie !), de vader die gedomineerd wordt door het schoolhoofd maar als heroïsche held deze laatste toch maar mooi op zijn plaats zet op een bepaald moment,de eenzame weervrouw en de eenzame vader en hoe de verstandhoudingen op het laatste zijn, is ook zo voorspelbaar. Ten tweede de povere acteerprestaties. Sommige dialogen komen zo geforceerd en ongeïnspireerd over. Het leek soms wel één of andere soap die zich afspeelde in een desastreuze situatie. Met als ultiem hartverscheurend moment het redden van Donnie door Gary waarna ze in elkaars armen vallen. Het feit dat de meesten alleen bekend zijn van Tv-series, zegt genoeg.

Ten derde : men kan zo’n schitterende film als “Twister”, die indrukwekkender en origineler overkwam (ook al is het een film uit de jaren 80), niet overtreffen door simpelweg 4 tornado’s tegelijkertijd over het scherm te laten razen. En de manier waarop deze verschenen en verdwenen, was ook een beetje overdreven. En wie kan zich de vliegende,loeiende koeien nog herinneren uit “Twister” ? Zo’n hilarische momenten waren onbestaande in “Into the Storm”. Ten vierde was de CGI ook niet zo indrukwekkend. Een hoopje Dinky Toys schaalmodellen die bij elkaar gewaaid werden en gebouwen die als kartonnen dozen uiteen geblazen werden. Ten vijfde : het einde met de immense pijpleiding onder de weg was te bizar voor woorden. Door de immense zuigkracht moest iedereen zich stevig vasthouden. Maar er stond nog iemand dit gebeuren rustig te filmen. Verbijsterend !

Conclusie : Een flauw duplicaatje van de film “Twister” zonder overtuiging en branie. Het was zelfs nodig om mee te doen met de “Footage”-hype van tegenwoordig om het interessant te maken. Het stupide duo was voor mij het enige lichtpuntje in deze film. Heb je dus wat tijd over en niks te doen, dan is dit een alternatief om je tijd te verdoen. Maar er is echt niks in deze film dat je zal omverblazen ….