Stonehearst Asylum (2014)

Korte inhoud
Edward Newgate, een recent afgestudeerde arts, krijgt al snel een positie bij een psychiatrische instelling. Daar ontmoet hij de prachtige patiënte Eliza Graves, waar hij op slag verliefd op wordt. Hij heeft echter geen weet over een recente, gruwelijke personeelswisseling binnen de instelling.

Genre : Thriller
Land : VS
Alternatieve Titel : Eliza Graves

Cast :
Kate Beckinsale : Eliza Graves
Jim Sturgess : Edward Newgate
Michael Caine : Dr. Salt
Ben Kingsley : Silas Lamb

Regisseur : Brad Anderson

Mijn mening

“The satisfaction of helping those in hell.
See, of all the afflictions, I can think of none more, more cruel than madness, sir.
See, it robs a man of his reason, his dignity, his very soul.
And it does so, so slowly, without the remorse of death.”

Kan je je Ben Kingsley nog herinneren in “Shutter Island” waar hij in een witte overjas een psychiatrische instelling leidde ? In “Stonehearst Asylum” heeft hij weer die witte overjas uit de kleerkast gehaald en kijkt hij weer peinzend voor zich uit terwijl hij al lurkend aan een pijp een retoriek afsteekt over de revolutionaire methode die hij toepast op psychiatrische patiënten. Een verhaal dat gebaseerd is op het kortverhaal “The System of Doctor Tarr and Professor Fether” uit 1845 van de oppermeester der griezelverhalen, Edgar Allan Poe. Deze grootmeester van het lugubere en macabere waarbij de donkere krochten in de menselijke ziel en oerangsten als fundament dienen, situeerde dit verhaal toentertijd in het zuiden van Frankrijk. Een instelling hield er een niet alledaagse manier op na om geïnterneerden te behandelen. In plaats van ze op te sluiten, liet men de patiënten zich verder inleven in hun waanbeelden en waanzin.

Het hele verhaal werd verplaatst naar het Groot-Brittannië in de Victoriaanse tijd. De tijd dat de psychiatrie nog gebruik maakten van mensonterende methodes zoals aderlating,rotatietherapieën en regelrechte folterpraktijken door bijv. elektrocutie of bijna-verdrinking. Het is in deze periode dat Dr. Edward Newgate (Jim Sturgess) arriveert bij het toch wel spookachtig uitziend en afgelegen Stonehearst Asylum. Een Victoriaans bouwwerk dat gerust als achtergrond gebruikt zou kunnen worden voor ouderwetse griezelfilms en veel weg heeft van Graaf Dracula’s vesting in Transsylvanië. Newgate wil klinische praktijkervaring opdoen in deze instelling. Een rondleiding door Dr. Lamb toont aan dat de gebruikte psychiatrische behandelingen redelijk bizar uitzien. Algauw wordt hij echter gewaarschuwd door Eliza Graves (Kate Beckinsale), een begaafd pianiste die er beeldschoon uitziet en onmiddellijk Newgate’s nieuwsgierigheid wekt, en aangemaand om zo snel mogelijk zijn biezen te pakken en Stonehearst te verlaten.

En dan zijn we vertrokken voor een ouderwets aanvoelende detectiveachtige thriller waarbij Newgate probeert te achterhalen welk verborgen geheim zich bevindt binnen de muren van dit rariteitenkabinet. Een kostuumfilm met veel kaarslicht en tochtige gangen en kerkers. Een spijtige zaak is wel dat men heel vroeg in de film het grootste geheim onthult, waardoor de spanning eigenlijk al een flinke knauw krijgt. Een echte nagelbijter wordt het dan ook niet meer en uiteindelijk evolueert het naar een gedateerde suspense-film met een vleugje romantiek, een sprenkeltje spanning en een noot komedie. Mooi vormgegeven dat wel, maar tegelijkertijd zo spannend als een aflevering van Sesamstraat. Wel was de uiteindelijke ontknoping toch van een Poe-gehalte en redelijk verrassend.

Waar Brad Anderson wel enorm dankbaar voor kan zijn, is de sterrencast die hij heeft weten te strikken voor deze film. Giganten zoals Ben Kingsley en Michael Caine zijn ook niet zomaar de eerste de beste. Spijtig genoeg is Caine redelijk beperkt in zijn bijdrage. Vooreerst door de omstandigheden waarin hij zich bevindt en naderhand door zijn mentale toestand. Kingsley mag zich weeral uitleven in zijn rol als de redelijk labiele en onvoorspelbare Dr.Lamb. Een rol waarbij de emoties heen en weer slingeren als een pendelklok van die tijdsperiode. Maar het meeste heb ik genoten van het personage Mickey Finn, gespeeld door David Thewlis (beter gekend als Remus Lupin uit Harry Potter). Een redelijk gestoord figuur met moorddadige gedachten. Kate Beckinsale zorgt voor het visuele genot met haar beeldschone verschijning. Ondanks dat ze eigenlijk de meest normaal uitziende persoon is tussen al de andere geschifte personages, kreeg ik telkens het gevoel alsof ik naar Keira Knightley in “A dangerous method” zat te kijken. Een te expressieve gelaatsuitdrukking onder begeleiding van veel gezucht en gekreun. Jim Sturgess was overwegend in beeld, maar maakte eigenlijk geen overweldigende indruk.

Uiteindelijk was het niet een wereldschokkende film. Vermakelijk ja en er zijn slechtere manieren om je tijd te verdrijven. Wat bijblijft zijn alleen de rare typetjes die er ronddwalen in de gangen van deze instelling : de man die denkt dat hij een raspaard is en alleen gedwee doet wat hem gevraagd wordt als er gedreigd wordt om zijn volgende kambeurt over te slaan, het verpleegstertje dat redelijk nymfomaan overkomt en de in de kerker opgesloten Frankenstein-achtige wildeman. De wijze woorden die aan het begin worden meegegeven aan aspirant psychologen “Believe nothing of what you hear, and only half of what you see.” is wel degelijk van toepassing op deze film, want er zitten enkele kanjers van verhaalwendingen in.