Carnage Park (2016)

Korte Inhoud :
Carnage Park, gesitueerd in de jaren 70. Twee wannabe oplichters vluchten na een mislukte bankoverval naar de woestijn. Daar komen ze om onverklaarbare reden terecht in Carnage Park, een afgelegen en uitgestrekt stuk wildernis dat bewoond wordt door een psychotische ex-militaire sluipschutter.

Genre : Misdaad/Horror
Land : VS

Cast :
Ashley Bell : Vivian
Pat Healy : Wyatt Moss
James Landry Hebert : Scorpion Joe

Regisseur : Mickey Keating

Mijn mening

“Brothers burn faster when they're burnin' together.”

Het enige positieve aan deze film was de vertolking van Pat Healy als de geschifte ex-militair Wyatt Moss die ergens in Californië in de kurkdroge woestijn zijn persoonlijk pretpark heeft ingericht waar hij verloren gelopen rugzaktoeristen naartoe lokt, om dan als een psychotische jager op ze te jagen. Zijn talent als scherpschutter gebruikt hij dan naar hartelust. De weinige momenten dat hij aan het woord is, tonen dat hij rijp is voor het krankzinnigengesticht. Vooral de dialoog met zijn broer, sheriff Moss (Alan Ruck) is een gedenkwaardig moment waarbij de intonatie en gelaatsuitdrukkingen van Wyatt voor rillingen zorgt en het overduidelijk is dat het hier over een psychopaat gaat. Alleen al door deze scene ben ik van plan andere films waar Healy in speelt te bekijken.

Verder vond ik de soms angstaanjagende soundtrack en de geluidsfragmenten die uit de opgestelde megafoons weergalmden helemaal niet zo slecht. Ze benadrukten de krankzinnige geest van Wyatt. Maar voor de rest was dit een nietsbetekenende misdaadfilm met in de hoofdrol een religieus gefascineerde krankzinnige met een eigen safaripark waar slachtoffers trachten te overleven. Een doorsnee survival-film aldus. Slachtoffer van dienst is Vivian (Ashley Bell). Ze werd gegijzeld door twee nietsnutten die een bank probeerden te overvallen en die vervolgens op hun vlucht terechtkomen in Carnage Park. Bijster origineel is het allemaal niet en in wezen gebeurd er ook daadwerkelijk weinig. Het is tijdens haar strompelende vlucht dat Vivian andere slachtoffers ontdekt. Verwacht je dus aan enkele fragmenten die vergelijkbaar zijn met andere befaamde horrorfilms.

Waar ik me telkens over erger is de domheid van de hoofdrolspeler. Als je dan het heft in handen neemt, zorg er dan verdomme voor dat je het degelijk doet. Bij mij zou zo’n geschifte geen tweede kans krijgen. Maar nee, de met gasmasker (deed me telkens denken aan de cover van een CD van Therapy?) voorziene Wyatt duikt telkens weer op, waarna het kat en muis spel telkens weer herstart. En een kat zou wel eens een voordeel kunnen hebben bij dit spel, want het was pikkedonker grotendeels in deze film. Meermaals controleerde ik of de stroom niet was uitgevallen, daar ik geen barst meer zag. Tevens is de poging om het gevoel van een jaren 70 film te evenaren niet echt gelukt.

Eigenlijk kan je het vergelijken met de vorige creatie “Pod” van Mickey Keating. Ook een zogezegde horror met potentieel. De goede intenties zijn duidelijk aanwezig en er zijn ook enkele positieve aspecten, maar uiteindelijk is het allemaal vaag en enorm teleurstellend. Zelfs de ronduit gewelddadige en bloederige fragmenten kunnen er niet voor zorgen dat het halverwege redelijk saai en langdradig wordt. Om maar te zwijgen over de aankondiging dat deze film gebaseerd is op waargebeurde feiten. Dat is ook geen garantie om er een spannende film van te maken, spijtig genoeg.