The Lost Reviews Part 3 : Sicario (2015)
Korte Inhoud :
Kate Macy is een jonge FBI-agente die deelneemt aan een geheime CIA-operatie om de baas van een Mexicaans drugskartel uit te schakelen. Samen met twee huurlingen steekt ze in Tucson, Arizona de grens over naar Mexico om de drugsbaas te elimineren. Maar eenmaal over de grens treffen ze een heel gevaarlijke en verdorven wereld aan.
Genre : Misdaad
Land :USA
Cast :
Emily Blunt : Kate Macer
Josh Brolin : Matt Graver
Benicio del Torro : Alejandro
Regisseur : Denis Villeneuve
Mijn mening
Het werd eens tijd om mijn oordeel te geven over een aantal films die ik al een tijd geleden heb gezien, maar waar ik niet de zin of tijd voor had om ze te bespreken. Niet omdat ze slecht waren. Verre van. Maar doodeenvoudig omdat ze al uitgebreid door anderen zijn bewierookt. Bij deze dus mijn bescheiden, korte opinie.
"You're asking me how a watch works.
For now, just keep an eye on the time.”
For now, just keep an eye on the time.”
De film is uitstekend, daar niet van, maar hebben we dit soort van “oorlogje tegen schijnbaar onvatbare Mexicaanse drugskartels” niet al eens eerder gezien? En zeker die welbepaalde soort films waarbij corruptie en moedwillige leugens een grote rol spelen. Manipulerende gezagsdragers en uitvoerende veldwerkers die elk een eigen agenda hanteren. Het is allemaal spannend, keihard en onheilspellend in deze realistische “war on drugs” film die zich afspeelt in de zinderend hete landstroken van Mexico. En de drie hoofdrolspelers zijn een mengelmoes van uiteenlopende karakters. Emily Blunt (die me voorheen al beviel in “Edge of tomorrow” waar ze aantoonde dat ze een fysiek loodzware rol moeiteloos aankan) als de FBI-agente Kate Macer die op sleeptouw genomen wordt door twee experts in deze hopeloze strijd. Enerzijds is er Josh “Oldboy” Brolin als de doodkalme Matt Graver die nooit het achterste van zijn tong laat zien. En dan is er ook nog Benicio del Toro als de toch wel echt mysterieus overkomende Alejandro. Drie meesterlijk gespeelde hoofdrollen die samen op de tonen van een Mariachi een ingewikkelde en politiek geladen Mexicaanse dans met elkaar dansen.
Maar zoals eerder gezegd maakte het allemaal niet zo bijster veel indruk op mij. Zeker niet op dezelfde wijze als de film “Prisoners”. Het is een ruwe, lelijke (figuurlijk bedoeld) film. Maar schitterend en betoverend mooi in beeld gebracht. En de stereotype figuren worden ook weer geïntroduceerd. Het hoofd van een kartel die samen met zijn familie in een immense, imposante haciënda geniet van een schitterend avondmaal, terwijl zijn armluizige en gewelddadig voetvolk het smerige drugswerk uitvoert. Een fragiele FBI-agente die zich weer staande moet houden tussen de meer robuustere en imposantere manspersonen. En uiteindelijk is het weer een verdeel en heers verhaal waarbij de grenzen van moraliteit telkens weer verlegd worden. Niks nieuws onder de zinderende Mexicaanse zon.
Post a Comment