Korte Inhoud :
In een poging om een keer wat anders te doen, besluiten vier vrienden om
in de Australische outback de boerderij van Charlie te bezoeken. Op
deze plaats kwam een gewelddadige familie aan zijn einde door een
woedende menigte. Ondanks verschillende waarschuwingen zetten de vier
vrienden hun avontuur toch verder.
Genre : Horror
Land : Australie
Cast :
Nathan Jones : Charlie
Tara Reid : Natasha
Allira Jaques : Melanie
Regisseur : Chris Sun
Mijn mening
“You’re
not planning to go there?
Totally.
What do you know about that place?
Nothing! Stay out of there, boy.”
Waar “Girl in Woods”
mee eindigde, namelijk de geboorte van een urban legend, start deze
Australische slasher mee. De legende van Charlie. Een gehandicapt
zoontje die weet te ontsnappen aan een lynchpartij georganiseerd door de
lokale bevolking. Deze vergeldingsactie was noodzakelijk om een eind te
maken aan de gewelddadige activiteiten van de geschifte familie Wilson.
Moord en kannibalisme waren tenslotte hun geliefde
vrijetijdsactiviteiten. “Charlie’s farm” is een geslaagde mix van “The Texas chainsaw massacre” en “Friday the 13th”.
Uiteraard moet je geen intellectueel verhaal verwachten. En de
deelnemende personages hun intelligentiequotiënt is ook niet om over te
stoefen. Deze bloederige slasher volgt gedwee de vastgelegde regels van
een rasechte slasher. Ik was dus alleen benieuwd of de afslachtingen qua
originaliteit boven het gemiddelde uitstaken. En voorwaar, dat deden
ze.
Het recept voor een slasher film is even simpel als de simpele van geest
die er in verschijnen. Neem een bende jeugdigen die over niet al te
veel hersencellen beschikken en ondanks meerdere waarschuwingen toch
doorgaan met hun dom initiatief. Plaats daartegenover een uit het
verleden afkomstig destructief en onmenselijk creatuur die zich net
schuil houdt in het gebied waar het stupide gezelschap naartoe trekt, en
je hebt alle ingrediënten voorhanden. Hier wordt het hersenloze
gezelschap op sleeptouw genomen door Jason (Dean Kirkright) en Mick (Sam
Coward), ook “Donkey” genaamd vanwege het formaat van een bepaald
lichaamsdeel waar volgens een andere legende de meeste hersencellen van
een manspersoon verborgen zitten. Hun gezelschap wordt vervolledigt door
Natasha (Tara Reid) en Melanie (Allira Jaques). Traditiegetrouw zijn de
eigenschappen van het vrouwelijk gezelschap totaal tegengesteld.
Natasha is het voorzichtige type, terwijl Melanie het avontuurlijke,
naïeve meisje is. Vanzelfsprekend zijn hun vrouwelijke rondingen
proportioneel uitgebalanceerd, zodanig dat zelfs een breedbeeldkijker
een rijkelijk gevuld beeld gepresenteerd krijgt.
Het verder verloop van de film is simpelweg als volgt in te delen.
Allereerst een introductie van de toekomstige slachtoffers waarbij
lichtvoetige en oninteressante conversaties worden gebruikt zodanig dat
ze aimabel overkomen. Na het bekendmaken van hun uiteindelijk plan,
krijg je enkele flashbacks met de nodige achtergrondinformatie te
verwerken. De weg naar hun bestemming wordt bezaaid met individuen die
proberen hun te overtuigen om af te zien van hun plan. Vruchteloze
pogingen zoals altijd. Meestal sluiten zich nog andere toevallig
arriverende lotgenoten aan bij het groepje (ook hier duikt er toevallig
een koppel op). En dan is het gewoon rustig afwachten tot de door de
groep veronderstelde legende werkelijkheid wordt. Vanaf dat moment is
het gewoon gokken wie als eerste door Charlie in mootjes wordt gehakt,
en wie zo gelukkig is om aan de dans te ontspringen.
Daarmee hebben we het hoofdstuk “inhoudelijke relevantie” behandeld. De
eindconclusie is dat dit gedeelte verwaarloosbaar is (zoals
gebruikelijk) en inhoudelijk bitter weinig voorstelt. Wat rest zijn de
afslachtingen en het centrale personage verantwoordelijk hiervoor. En om
eerlijk te zijn was dit het kortste gedeelte van de film, maar ook wel
het meest entertainende gedeelte. Charlie is indrukwekkend en
angstaanjagend tegelijkertijd. Hij gedraagt zich als een menselijke
gehaktmolen die zonder verpinken elk voor zijn voeten lopend slachtoffer
aan zijn absurd groot mes rijgt. De moordpartij verloopt bloederig en
genadeloos. De meest groteske eliminatie is die van “Donkey”. Enerzijds
zag het er vreselijk pijnlijk uit en anderzijds was het zo’n absurde,
komische uitvoering dat ik spontaan in lachen uitbarstte. Charlie zelf
(Nathan Jones, ex WWA) is een imposant, afgrijselijk uitziend personage.
Een achterlijke seriemoordenaar die met een demonische grijns zonder
scrupules iemand binnenstebuiten keert om deze achteraf te gebruiken
voor het avondeten. De gebruikte effecten zien er professioneel en
geslaagd uit. Vooral het fysieke van Charlie zag er griezelig echt uit
(alhoewel er een moment was dat het rubberachtige overduidelijk was).
Verwacht dus enkele gore fragmenten waar gebruik gemaakt werd van
ettelijke liters bloed. En een naargeestige omgeving die sterk deed
denken aan de kelder van de familie Sawyer.
“Charlie’s farm” is niet zo’n indrukwekkende of originele film en
uiteraard zonder diepgang. De intentie van de film is dan ook om
inhoudsloos te blijven en zich puur te richten op de zinloze en
ziekelijke moordpartijen . Liefhebbers van dit genre zullen dus genieten
van deze film en een eventueel vervolg hierop wel appreciëren. Eén ding
moet ik wel toegeven. Ik had me niet verwacht aan de duistere
ontknoping.
Post a Comment