Manhattan Night (2016)

Korte Inhoud
Porter Wren is een toegewijde echtgenoot en ervaren journalist. Op een dag wordt hij door een aantrekkelijke vrouw benaderd om onderzoek te doen naar een onopgeloste moordzaak. Wanneer Wren het mysterie probeert te ontrafelen, wordt hij meegezogen in een spel van seksuele obsessie en chantage dat hem zijn baan, zijn huwelijk en zijn leven kan kosten.

Genre : Mysterie/Thriller
Land : VS

Cast :
Adrien Brody : Porter Wren

Yvonne Strahovski : Caroline Crowley
Campbell Scott : Simon Crowley

Regisseur : Brian DeCubellis

My opinion

“I'm always running to the place where the bad thing just happened,
arriving just after the danger has passed,
watching from a safe distance,
searching for an angle,
that little wrinkle,
the kick to the heart that makes you want to put down the dollar and pick up the paper.”

Na twee iets mindere films van Adrien Brody gezien te hebben, met name “Backtrack” en vooral “American Heist”, ontwaarde ik die trieste blik weer van hem op de cover van “Manhattan Night”. Klinkt misschien raar, maar telkens ik Brody’s gelaatsuitdrukking zie op een cover, overvalt me al direct een gevoel van somberheid en droefheid. Bestudeer maar eens deze cover, die van “Backtrack” en die van pakweg “Wrecked”. Telkens zie je een melancholisch persoon met zo van die droeve puppy ogen en een verbeten trek om de mond, die je quasi hulpeloos en smekend aankijkt. De man heeft een natuurlijke tristesse over zich.

Ondanks kenmerkende fysieke karaktertrekken, deed hij me denken aan Jake Gyllenhaal als sensatiejager in “Nightcrawler”. Hetzelfde beroep, dezelfde gretigheid en dezelfde droefgeestige blik. Het enige grote verschil is dat Porter Wren al een primeur te pakken had in het verleden en door zijn journalistiek speurderswerk erin slaagde om een jong meisje terug te vinden. Vandaar dat hij nog zijn dagelijkse column in de New York Daily News mag verzorgen. Ook al is de nieuwe eigenaar van deze krant niet bijster enthousiast hierover. In eerste instantie zou je zeggen dat Porter een saai, niet van zijn stuk te brengen persoon is. Dat is dan buiten Caroline Crowley (Yvonne Strahovski) gerekend. Het moment dat hij haar ziet op een feestje is hij al verloren en raakt hij verstrikt in het verleidelijk web van deze blonde mannenverslindster. Caroline’s interesse in Porter is ook van praktische aard. Ze wil Porter’s “Sherlock Holmes” eigenschappen gebruiken om de verdachte dood van haar man Simon Crowley (Campbell Scott) te onderzoeken.

Wat je voorgeschoteld krijgt is iets gelijkaardigs als “Basic Instinct” waarbij Brody zich gedraagt als een soortement Poirot die zich vastbijt in een zaak. Daarbovenop krijgt hij dan nog te maken met een zaak over afpersing waardoor de hele zaak nog ingewikkelder wordt. Een verhaal vol intriges en erotisch geladen scenes. Brody die telkens een column schrijft over andermans miserie, lijkt nu zelf een hoofdpersonage te worden voor zo’n column. Alhoewel alle aandacht zou moeten opgeëist worden door de stormachtige affaire tussen Porter en Caroline enerzijds. En anderzijds de ingewikkelde ontwikkelingen die Porter langzaamaan in een verstikkende greep houden, ging mijn aandacht naar de toch wel extravagante persoonlijkheid van Crowley. Een lichtgestoorde filmproducent met enkele toch wel absurde karaktertrekken. Een echte mafketel met een bizar gevoel voor humor. Zo iemand die voor de grap pretendeert dat hij zelfmoord heeft gepleegd na inname van een ruim aantal pillen en dan doodgemoedereerd en stikkend van het lachen rechtstaat om dan proestend te besluiten dat het maar om te lachen was. En voor zo een als een clochard uitziende excentriekeling valt zo’n uiterst aantrekkelijk, adembenemende erotische blondine? Begrijpe wie begrijpen kan. Maar dat de vertolking door Campbell Scott uitermate schitterend was, staat buiten kijf.

Al bij al geen slechte film, maar ook geen hoogvlieger. Maak er een zwart-witfilm van en je kan het plaatsen tussen andere Hollywood klassiekers die getoond worden op een pay-per-view televisiekanaal. Het zal niet echt opvallen. Stijlvol kan je deze film wel noemen. “Manhattan Night” pretendeert een neo-noir film te zijn met een mysterie erin verwerkt. Echt mysterieus is het echter niet.