Off Piste (2016)

Korte Inhoud

Stanley Winters is een oud lid van de Special Air Service, dat naar de bergen van Frankrijk is verhuisd om aan zijn traumatische verleden te ontsnappen. Hij heeft de volledige zorg op zich genomen van zijn blinde moeder. Dan wordt hij plots achterna gezeten door de personen wiens leven hij heeft verwoest...

Genre : Thriller/Drama
Land : Frankrijk/Ierland

Cast :
Henry Douthwaite : Stanley Winters

Lara Lemon : Niamh O'Brian
Yvonne O'Grady : Mary Winters

Regisseur : Glen Kirby

Mijn mening

Als je de cover van “Off Piste” bekijkt, verwacht je je aan een pure survival film vol actie en achtervolgingen in een Frans sneeuwlandschap. Dat is het echter niet. Het is eerder een psychologisch drama waarbij het verwerken van een traumatiserende ervaring centraal staat. Allereerst maken we kennis met Stanley Winters (Henry Douthwaite) die tijdens een militaire raid op een lokale pub waar I.R.A. leden een bespreking hielden, per ongeluk het jonge zoontje van één van deze leden doodschiet. En dan is er Niamh O’Brian (Lara Lemon) die als jong meisje getuige was bij de dood van haar jonge broertje en vader. Beiden worstelen met het verleden. Stanley hangt zijn militaire combat-uitrusting aan de kapstok en verhuisd naar de Franse Alpen waar hij samen met zijn blinde moeder (Yvonne O’Grady) in een afgelegen berghut verblijft en innerlijke vrede terug tracht te vinden.

Als Niamh op latere leeftijd de werkelijke waarheid over de dood van haar vader en broertje te weten komt en zelfverzekerd Ierland verlaat en afreist naar het Franse bergdorpje, lijkt het verder verloop evident te zijn. Je kunt alleen maar raden wat de beweegredenen zijn van Niamh om die verantwoordelijke op te zoeken. Is het om haar verlies te wreken? Een weerwraak omdat haar leven een aaneenschakeling was van depressies? Of is het om af te rekenen met het verleden en het eindelijk achter zich te kunnen laten? Dat diegene die haar na het fatale incident opgevangen heeft, nog een dossier over Winters heeft rondslingeren, is al een aanduiding over het soms toch wel onwaarschijnlijke van de film waar enkele onzinnige zaken in voorkomen.

Het psychologische aspect vond ik dan wel interessant genoeg. Stanley die worstelt met zijn innerlijke demonen en met behulp van een vrouwelijke psychiater (die meer onzekerheden vertoont dan haar patiënt) dit tracht te kanaliseren. Ook Stanley’s moeder tracht haar zoon terug op het juiste pad te krijgen zodanig dat hij de zin van het leven herontdekt. Niet voor niets dat ze dan ook als een moederkloek het arriveren van Niamh toejuicht en als een echte koppelaarster de beide tracht te koppelen. Nietsvermoedend dat de voorgeschiedenis als een zwaard van Damocles boven het duo hangt.

Wat was dan het minpunt van deze film? De onzinnigheid van de twee idiote Ieren die halsoverkop naar de Franse Alpen afreisden. Ethan (Jared Fortune) allereerst, omdat hij van mening is dat hij zo goed als de verloofde is van Niamh en het niet kan verkroppen dat ze naar daar trekt op zoek naar iemand van het mannelijke geslacht. En Logan (Paul McGuinness) omdat hij waarschijnlijk niks zinnigs te doen had. Als twee rasechtige, boertige hooligans arriveren de beide kemphanen in het Franse dorpje. Ethan confronteert Niamh met het feit dat ze eerst met hem had moeten overleggen en druipt vervolgens als een geslagen hond af nadat ze hem duidelijk heeft gemaakt hoe de vork aan de steel zit. De daaruit volgende reactie is zodanig overdreven dat de geloofwaardigheid van de hele film onderuit wordt gehaald. Als deze twee rokkenjagers in hun thuisland veel afwijzingen hebben meegemaakt, vrees ik dat het vrouwelijk deel van de populatie in aantal gedecimeerd werd. Ik heb altijd gezegd dat schuimloos, warm bier nog slechter is voor menselijke hersencellen.

Dus ondanks de prachtige vertolkingen van Henry Douthwaite en Yvonne O’Grady, kwam “Off Piste” redelijk ongeloofwaardig over. Ik begrijp wel dat het geheel zonder de interventie van Etahn en logan zou vervallen in een banaal schouwspel over twee getraumatiseerde zielen. Maar zoals ik al eerder zei, is de motivatie voor hun tussenkomst zo van de pot gerukt. Zelfs de ultieme tussenkomst van Stanley is qua toevalligheid schromelijk overdreven. Spijtig. Want uiteindelijk vond ik het onderliggende onderwerp wel uiterst interessant.