Urge (2016)

Korte Inhoud
Een groep vrienden is op vakantie op een luxueus eiland. Ondanks dat ze gewaarschuwd zijn om voorzichtig te zijn, besluiten ze in te gaan op een aanbod om een nieuwe drug te proberen. De drug zorgt ervoor dat ze hun lusten niet meer onder controle kunnen houden, met alle gevolgen van dien.

Genre : Thriller
Land : VS

Cast :
Pierce Brosnan : The Man

Danny Masterson : Neil
Justin Chatwin : Jason

Regisseur : Aaron Kaufman

Mijn mening

“This weekend's gonna be epic.”

Hoe hebben de makers van “Urge” in hemelsnaam Pierce Brosnan kunnen strikken voor deze film? Brosnan die beter bekend staat als de legendarische 007 en dit afwisselt met licht humoristische rom-com’s. En soms tracht hij zelfs zijn muzikaal talent te demonstreren, zoals in “Mama Mia!” bijvoorbeeld. Maar zo duivels en boosaardig als hier in “Urge” heb ik onze top-gentleman nog nooit gezien. Het acteren van Brosnan is dan ook het enige positieve aan deze film en ook het enige dat me fascineerde.

Neil (Danny Masterson) is een jonge, schatrijke entrepreneur die normaalgezien gewend is aan een leventje waar hij alles krijgt. Een arrogant ventje wiens vriendenclub waarschijnlijk bestaat uit kunstmatige vriendschappen die teren op zijn vergaard fortuin. Als hij op een dag samen met zijn so-called vrienden Vick (Chris Geere), Danny (Nick Thune), Joey (Alexis Knapp) en Denise (Bar Paly) vertrekt naar een eiland om samen een waanzinnig weekend te beleven in zijn ultra-moderne villa, zou dit wel eens een episch weekend kunnen worden. Dat is toch wat hij beloofd aan zijn secretaresse en geliefde Theresa (Ashley Greene). Er staan hen echter twee verassingen te wachten. De eerste in de gedaante van Jason (Justin Chatwin), de onuitgenodigde would-be artiest en enfant terrible, maar tegelijkertijd de boezemvriend van Neil. En de tweede verassing is de drug “Urge” waar ze mee in aanraking komen in de exlusieve nachtclub Volcano.

Dat het niet een doorsnee nachtclub is vanaf het begin overduidelijk. Geprojecteerde ogen die een exclusieve toegang toekennen aan een willekeurig iemand. Een ontvangst verzorgt door een soort Oempa Loempa figuur. En het aanwezige publiek lijkt onder invloed te zijn van één of ander chemische drug. Op het moment dat Jason de charismatische en Delmore Schwartz citerende eigenaar ontmoet, kortweg “The Man” genaamd, stelt deze hem voor een exceptioneel gloednieuwe drug uit te proberen. Een unieke ervaring zal hem en zijn vrienden te wachten staan. Mits ze er maar eenmaal gebruik van maken. Alleen lijkt het geen effect te hebben op Jason.

Het zal wel geen verrassing zijn dat de vrolijke bende de gouden regel aan hun laars lappen. Het resultaat is complete hysterie waarbij ieders lusten en bizarre fantasieën ongeremde vormen aannemen. Met alle gevolgen van dien. Een uitbarsting van geweld en sadistische barbaarsheid is het gevolg. Een soort “Clockwork Orange” frenzy. En deze hysterie palmt het hele eiland in. Het lijkt wel alsof de gehele bevolking daar massaal “Urge” heeft genuttigd en zich niet aan die ene regel heeft gehouden.

Ik vroeg me naderhand af wat nu de uiteindelijke boodschap was achter dit verhaal. Wat wilden de makers nu aantonen? De verloedering van onze huidige maatschappij? Het gevaar van hallucinogenen en ander chemische rotzooi? Of proberen ze het bewijs te leveren dat ieder individu een duistere kant bezit? Ik verwachte eigenlijk een soort sadomasochistisch verhaal na het zien van de in rode latex geklede, van heerlijke rondingen voorziene dames . Uiteindelijk is “Urge” als een spacecake zonder space. Of als een hallucinatie bezorgende paddestoel die achteraf een champignon blijkt te zijn. Niks geestverruimends of opwindends. We krijgen achteraf nog wel een machiavellistische duiding, maar het betekenisloze en teleurstellende einde verknoeit dit dan toch enigszins. Het zou een subliem zijn geweest als er bij deze film ook een pakketje “Urge” geleverd werd. Kwestie van een open geest te hebben tijdens het aanschouwen van deze toch wel ontgoochelende film.