Pod (2015)

Korte Inhoud
Ed en Lyla krijgen een cryptische boodschap van hun broer waar ze vervreemd van zijn, de oorlogsveteraan Martin. Ze reizen naar hun geïsoleerde familiehuis voor een interventie. Maar de terreur die ze daar aantreffen ontstijgt hun ergste verwachtingen.

Genre : Horror
Land : VS

Cast :
Larry Fessenden : Smith
Lauren Ashley Carter : Lyla
Brian Morvant : Martin
Dean Cates : Ed

Regisseur : Mickey Keating

My Opinion

Hoe moet je “Pod” nu omschrijven? Een experimentele kortfilm met hysterie als centraal thema? Of tracht de bedenker een persoonlijke nachtmerrie te visualiseren? Een echt spannende film is het nu ook weer niet. En persoonlijk vind ik het gebruikte argument dat het je doet denken aan het beste van de X-files een beetje overdreven. De episodes van de X-files waren tenminste voorzien van een degelijke verhaallijn. “Pod” is een simpel rechtlijnig verhaal zonder noemenswaardige hoogtepunten en een totaal gebrek aan duiding. De film raast vooruit in hetzelfde tempo als de credits aan het begin. Het lezen van alle namen was nagenoeg onmogelijk. Maar misschien was dat dan ook wel de bedoeling.

Het complete verhaal kan beknopt samengevat worden en is inhoudelijk echt summier gehouden. Alles begint na een zorgwekkend telefoontje van Martin (Brian Morvant) aan zijn broer Ed (Dean Cates). Martin is een aan PTSD lijdende marinier (veronderstel ik toch) die ze hebben gedumpt in het ouderlijke vakantiehuisje. Ed smeekt zijn zus Lyla (Lauren Ashley Carter) om mee te gaan naar het vakantiehuisje om te controleren of de toestand van Martin echt wel zo verslechterd is. Daar aangekomen treffen ze dus een wel echt geschifte Martin aan die een verwarrend verhaal vertelt over geheime experimenten en onrustwekkende verdwijningen tijdens missies. En dan beweert hij nog dat hij het resultaat van deze experimenten, een “Pod”, heeft kunnen overmeesteren en dat deze opgesloten zit in de kelder achter slot en grendel. Realiteit of een hersenschim die Martin parten speelt vanwege zijn paranoïde fase?

Als je ziet hoe manisch Martin is en hoe verwarrend hij overkomt, kan je niet anders besluiten dat hij weer rijp is om in een dwangbuis afgevoerd te worden naar het dichtstbijzijnde gekkenhuis. Maar zijn broer en zus zien er ook niet echt mentaal stabiel uit. Lyla heeft of is een serieus alcohol probleem aan het kweken. Tevens slaat de hysterie bij haar wel heel snel toe en gelooft ze onmiddellijk het verhaal van martin. Verwacht je dus maar aan een voortdurend hysterisch gekrijs en gejammer. Komt daar nog eens bij dat de relatie met haar broer Ed ook niet echt opperbest is, wat dan aanleiding geeft tot een voortdurend gekibbel. Ed is dan weer de controlefreak (niet voor niets is hij ook psychiater) die geen geloof hecht aan het hallucinante verhaal. Logischerwijze is hij dan ook diegene die al stampvoetend de kelder binnentreedt om te bewijzen dat het allemaal larie en apekool is.

Wat heeft de film dan wel te bieden ? Kortweg niets eigenlijk. Qua vertolkingen is alleen die van Brian Morvant lovenswaardig. Hij is erg overtuigend als de geschifte broer. Cates en Carter zijn gewoonweg irritant. Als kortfilm heeft het zijn charmes en technisch ziet het, ook al is het budget gelimiteerd, er helemaal niet slecht uit (mooie shots bij momenten). Maar als film schiet het op meerdere vlakken tekort. Het hutje-in-het-bos thema is niet bepaald origineel te noemen. Er is wel een paranoïde en claustrofobisch sfeertje in het door aluminium afgedekte huisje. En de toestand waarin het zich bevind is redelijk chaotisch. Maar echt horror kan je het niet noemen. En wat de relatie met de X-files is, kan je alleen maar raden. Verder ziet het fenomeen er ook niet uit en zijn de momenten dat het in beeld komt te wazig en te vluchtig. Het moment dat Larry Fessenden zich ermee bemoeit, neemt het verhaal een heel andere wending. Verwacht niet teveel verklaringen of inzichten. Het blijft allemaal redelijk vaag. En afsluiten doet het met een enorm voorspelbaar schrikmoment. Tja, en voor je het weet kijk je naar de eindgeneriek. Misschien wordt het relaas verklaard in Pod II.