Message from the King (2016)

Korte Inhoud

In het hedendaagse Los Angeles arriveert Jacob King vanuit Zuid-Afrika op zoek naar zijn jongere zus. Met een paar honderd dollar en een retourticket op zak komt hij er al binnen 24 uur achter dat zijn zus op brute wijze is vermoord. 'Message from the King' vertelt het verhaal van de daaropvolgende zes dagen.

Genre : Thriller
Land : VS/UK/België

Cast :
Chadwick Boseman : Jacob King
Luke Evans : Wentworth
Alfred Molina : Preston

Regisseur :Fabrice du Welz

Mijn mening

“It's Bianca.
She's got a brother.
He's in town, says he has what we've been looking for.
He's out of control, Mike.
You told me Bianca was not a problem anymore.
Bianca isn't a problem anymore. I'm afraid that's his problem.”

Voor diegenen die er een idealistisch en fraai denkbeeld op nahouden over de Amerikaanse metropool Los Angeles, zullen die voorstelling hierover toch lichtjes moeten aanpassen na het bekijken van “Message from the King”. Het minder fraaie gedeelte van Los Angeles staat hier centraal. Een verpauperde buurt waar het overgrote deel van de inwoners in armoede leeft en waar criminaliteit en drugs een vanzelfsprekend onderdeel zijn van de samenleving. Asgrauwe getto’s vol menselijk leed en dat wordt dan nog eens extra benadrukt door het druilerige weer. Het volgestouwde mortuarium is een afspiegeling van deze in verval geraakte achterbuurten. Een verzameling van nobodies die aan hun einde kwamen door een overdosis, waanzin (verdronken in een badkuip als denkbeeldige vis) en gang-geweld.

Dit is hetgeen waarmee Jacob King (Chadwick Boseman) geconfronteerd wordt op het moment dat hij in L.A. arriveert. De reden waarom hij in de engelenstad verblijft, is het plotse verdwijnen van zijn jongere zus Bianca (Sibongile Mlambo). Algauw ontdekt hij in wat voor een netelige situatie zijn zus zich bevond en wat dit haar opbracht : een plekje in het mortuarium met een naamkaartje aan haar dikke teen. De zoektocht naar de moordenaars van zijn jongere zusje brengt hem in contact met allerlei figuren van verschillend pluimage. Trish (Natalie martinez) de losbandige buurvrouw zet hem op het juiste spoor waarna hij achtereenvolgens kennismaakt met een gewelddadige bende uit de Balkan onder leiding van een zekere Zico (Lucan Melkonian), de gefortuneerde tandarts Wentworth (Luke Evans) en de steenrijke filmproducent Preston (Alfred Molina). En er zijn er die vervolgens ook op een minder plezante manier kennismaken met zijn pas aangekochte fietsketting.

Voor King zijn deze achterbuurten van L.A. hoogstwaarschijnlijk nog bekoorlijke wijken, als je kijkt waar hij van afkomstig is. Zijn zus Bianca, zijn overleden broer Isaac en hijzelf woonden het grootste gedeelte van hun leven in Zuid-Afrika op de Kaapse Vlakte (Cape Flat), een zanderig gebied ten zuiden van Kaapstad en beter gekend als “Apartheid’s dumping ground”. Een verloederde gemeenschap waar gangs heersen zowel in de sloppenwijken als binnen de gevangenismuren. Zoals “The number Gangs” waar Isaac, tot aan zijn dood, deel van uitmaakte. Reden genoeg voor Bianca om haar thuisland de rug toe te keren en haar heil te zoeken in de VS.

Het lijkt wel een goedkopere versie van “The Equalizer” met Boseman die een evenwaardige persoonlijkheid uitstraalt als Denzel Washington. Een koelbloedig maar alert figuur wiens gewelddadige uitbarstingen gecontroleerd zijn en die op een accurate manier de aangereikte sporen volgt om tenslotte het misdadig raadsel op te lossen. Wat nu het uiteindelijke motief is, blijft echter nogal raadselachtig. Misschien het enige minpuntje dat ik kan vinden in deze keiharde, gitzwarte film. In feit is het een gewone wraak film die dan toch lichtjes afwijkt van anderen door zijn eigenzinnige sfeer en toon. En dan kom ik nog te weten dat de film geregisseerd werd door een landgenoot, namelijk Fabrice du Welz. Vandaar die eigenzinnigheid misschien.

Ook al is deze action-flick doordrenkt van clichématige elementen (corrupte politie, een geslepen politicus en een hoertje (Teresa "Lights out" Palmer) die de barmhartige Samaritaan uithangt) kan je toch spreken van een stijlvol eindproduct. Geen expliciete geweldscènes (het resultaat ervan is meestal explicieter dan de actie zelf) en een paar ijzersterke vertolkingen zoals die van Teresa Palmer. Maar vooral Chadwick Boseman imponeerde. Een man met weinig woorden maar wel keiharde onderhandelingstechnieken. Van meet af aan fascineert deze persoon. In mijn ogen weeral zo’n ongeslepen diamant die onontdekt weg sluimert op Netflix. Laat je niet tegenhouden om deze te bekijken als je de film ergens tegenkomt, want deze zal je geheid verrassen.