Cold Moon (2016)
Korte Inhoud In een slaperig dorpje in het zuiden van het land maakt de familie Larkin een verschrikkelijke tragedie mee. De kleindochter wordt namelijk dood in een rivier aangetroffen. Het blijkt om moord te gaan. Jaren geleden verdwenen de ouders van het meisje onder mysterieuze omstandigheden terwijl zij aan het varen waren op diezelfde rivier. De verdenkingen vallen op een bankier en zijn welgestelde vader.
Genre : Horror
Land : VS
Land : VS
Cast :
Josh Stewart : Nathan Redfield
Candy Clark : Evelyn Larkin
Christopher Lloyd : James Redfield
Josh Stewart : Nathan Redfield
Candy Clark : Evelyn Larkin
Christopher Lloyd : James Redfield
Regisseur :
Griff Furst
Griff Furst
Mijn mening
“But I never seen nothing like this.
Well, you might want to have a little chat with the father.
He's dead.
In fact, he died in the sticks, too, about 13 years ago.
No, I mean the father of the baby she's carrying.
This girl’s about four months pregnant.”
Ik kreeg onlangs een uitnodiging om de première van “Cold moon” bij te wonen in het gezelschap van de makers en acteurs, waaronder ook Christopher Lloyd. Nodeloos te zeggen dat ik eventjes lichtjes opgewonden was. Te bedenken dat ik in dezelfde zaal zou zitten samen met één van mijn jeugdidolen. Samen met Dr. Emmett Brown, de geschifte professor die de tijdspiraal onveilig maakte met zijn omgebouwde Deloreon in "Back to the future”, in eenzelfde filmzaal. Als de betreffende film ook nog zo’n enthousiasme zou veroorzaken, dan had ik er nu al spijt van dat ik geen vlucht heb geboekt. Spijtig genoeg bleef het enthousiasme bij mij wat achterwege tijdens het bekijken van de screener die me toegestuurd werd. Ook al is “Cold moon” qua sfeer gelijkaardig aan dat van een goedkope, vintage-horror uit de jaren 80. Een periode waar ik met nostalgie aan terugdenk. Toen keerde ik telkens huiswaarts overladen met een stapel gehuurde VHS-cassettes, waarna ik me vervolgens een heel weekend lang voor de televisie neervlijde.
Well, you might want to have a little chat with the father.
He's dead.
In fact, he died in the sticks, too, about 13 years ago.
No, I mean the father of the baby she's carrying.
This girl’s about four months pregnant.”
Ik kreeg onlangs een uitnodiging om de première van “Cold moon” bij te wonen in het gezelschap van de makers en acteurs, waaronder ook Christopher Lloyd. Nodeloos te zeggen dat ik eventjes lichtjes opgewonden was. Te bedenken dat ik in dezelfde zaal zou zitten samen met één van mijn jeugdidolen. Samen met Dr. Emmett Brown, de geschifte professor die de tijdspiraal onveilig maakte met zijn omgebouwde Deloreon in "Back to the future”, in eenzelfde filmzaal. Als de betreffende film ook nog zo’n enthousiasme zou veroorzaken, dan had ik er nu al spijt van dat ik geen vlucht heb geboekt. Spijtig genoeg bleef het enthousiasme bij mij wat achterwege tijdens het bekijken van de screener die me toegestuurd werd. Ook al is “Cold moon” qua sfeer gelijkaardig aan dat van een goedkope, vintage-horror uit de jaren 80. Een periode waar ik met nostalgie aan terugdenk. Toen keerde ik telkens huiswaarts overladen met een stapel gehuurde VHS-cassettes, waarna ik me vervolgens een heel weekend lang voor de televisie neervlijde.
“Cold moon” is een doorsnee misdaadverhaal dat perfect zou kunnen
dienen als een episode in de Columbo reeks. Er is echter ook sprake van
bovennatuurlijke entiteiten die de dader de stuipen op het lijf jaagt
(alhoewel deze de angstaanjagende verschijningen doodleuk de rug
toekeert bij de meeste confrontaties. Stalen zenuwen klaarblijkelijk).
En dit alles start de dag dat Margaret Larkin (Sara Catherine Bellamy)
onderweg naar huis, met fiets en al in de plaatselijke beek wordt
geflikkerd en ter plaatste verdrinkt. De dag dat haar lichaam door een
visser uit het water wordt gehengeld is het begin van een zoektocht naar
de dader (als het geen buitenstaander is, zou dit niet al te moeilijk
moeten zijn voor de sheriff van zo’n kleine gemeenschap). Zonder
verpinken wijst grootmoeder Evelyn Larkin (Candy Clark) met een
beschuldigende vinger naar Nathan Redfield (Josh Stewart), zoon van
James Redfield (Christopher Lloyd), bankmagnaat en oprichter van de
enige bank.
En tegelijkertijd is dit een teken voor de kwaadaardige geest van Margaret om zichzelf uit de beek te takelen om dan de snoodaard te pas en te onpas angst aan te jagen. Het is niet duidelijk waarom Margaret nu als wraakzoekende geest terugkeert. Het is ook onduidelijk waarom de identiteit van de dader zo snel prijsgegeven werd. Naar mijn mening moet de rest van de film wel verdomd intrigerend genoeg en van hoge kwaliteit zijn, als je dit spanningselement zo vroeg wegneemt. En dat is het grote nadeel in deze film. Spannend is het omzeggens nooit. Een horror zonder griezelmomenten of een angstaanjagende sfeer kan je moeilijk horror noemen. Zelfs al zijn de geestverschijningen bij momenten toch wel geslaagd te noemen.
En tegelijkertijd is dit een teken voor de kwaadaardige geest van Margaret om zichzelf uit de beek te takelen om dan de snoodaard te pas en te onpas angst aan te jagen. Het is niet duidelijk waarom Margaret nu als wraakzoekende geest terugkeert. Het is ook onduidelijk waarom de identiteit van de dader zo snel prijsgegeven werd. Naar mijn mening moet de rest van de film wel verdomd intrigerend genoeg en van hoge kwaliteit zijn, als je dit spanningselement zo vroeg wegneemt. En dat is het grote nadeel in deze film. Spannend is het omzeggens nooit. Een horror zonder griezelmomenten of een angstaanjagende sfeer kan je moeilijk horror noemen. Zelfs al zijn de geestverschijningen bij momenten toch wel geslaagd te noemen.
Post a Comment