Gremlin (2017)

Korte Inhoud

Een man ontvangt op een dag een mysterieus doosje. Hij opent het doosje en laat daarmee een kwaadaardig wezen vrij. Het wezen zal al zijn familieleden afslachten, tenzij de man het doosje doorgeeft aan een geliefde. Hij kan het wezen niet uitschakelen en het doosje niet vernietigen. Het is nu aan de man een oplossing te vinden.

Genre : Horror
Land : VS

Cast :
Adam Hampton : Adam Thatcher
Kristy K. Boone : Julia Thatcher
Katie Burgess : Anna Thatcher

Regisseur :
Ryan Bellgardt

Mijn mening

“What do you think happens to us when we die?
I don't know.
I guess it's a lot like it is before you're born.”

Allereerst een waarschuwing voor diegenen die ervan uitgaan dat dit een voortzetting is van de meesterlijke film “Gremlins” uit 1984. Geloof me vrij, deze film heeft hier helemaal niets mee te maken. In de verste verte niet. Niet op vlak van entertainment. Niet op vlak van inhoud. En zeker niet op vlak van acteren. Als er iets was dat me echt op de zenuwen werkte bij het bekijken van deze B-categorie horror, dan was het wel het vreselijk acteerwerk. Niet alleen was het zielloos. Maar het kwam zo amateuristisch en geforceerd over. Er is zelfs geen sprankeltje humor aanwezig. Geen kwaadaardige Gremlins die een orgie houden in een lokale pub. Of een bejaarde dame die met haar stoeltjeslift gelanceerd wordt. Of zou het kunnen dat ze de debiele conversaties zagen als humoristisch? Ik vrees het niet.

Maar toch was het uitgangspunt en basisidee redelijk inventief en origineel te noemen. Een metaalachtige kubus met een klok-achtige afbeelding vol astrologische tekeningen waarin iets gehuisvest is waar je liever niet mee geconfronteerd wordt. En er is maar één gouden regel die ervoor zorgt dat je van het kleinood verlost raakt. Je moet het gewoonweg doorgeven aan iemand anders waar je zielsveel van houdt. Daar sta je dan voor een dilemma. Een vergiftigd geschenk voor iemand die je enorm graag ziet. En dat is wat ene zekere James uiteindelijk doet, nadat zijn huisgezin waarschijnlijk al kennis gemaakt heeft met het bloeddorstige wezen. Hij schenkt het aan zijn moeder. Wist hij veel dat er nog meerdere personen aanwezig zijn in het ouderlijke huis. En voor je het weet begint het kleine wezentje toe te slaan en stapelen de lijken zich langzaamaan op. Uiteindelijk is het Adam Thatcher (Adam Hampton) die opgescheept zit met de duivelse doos.

Het meest positieve in deze indie-horror is de vormgeving van het duiveltje met een onvermoeibaar killer-instinct uit de doos. Ondanks het feit dat het budget beduidend lager ligt dan de meeste films waar computer gegenereerde wezens in opduiken, zijn de makers er wonderwel in geslaagd om een verrekt realistisch schepsel te creëren. Maar net als in “Big Ass Spider” is het buitenproportioneel gevormd exemplaar van veel mindere kwaliteit. Het lijkt wel een nep, plastiek figuurtje dat via stop-motion tot leven komt. Vergelijkbaar met de reusachtige insekten uit SF-films van de jaren 70. Ook inhoudelijk gingen de makers creatief te werk. Zo is het niet zo evident voor de familie Thatcher om de kubus kwijt te raken. Als ze denken dat ze van de ellende verlost zijn door het zomaar aan iemand willekeurig door te geven (een beetje zoals het probleem werd opgelost in “It follows”), dan komen ze ook bedrogen uit. Blijkbaar kan het mysterieuze wezentje op een bepaalde manier aanvoelen dat je niet echt houdt van de nieuwe eigenaar. Dat het onding telkens weer opduikt, ongeacht wat Adam ook probeert, was te verwachten. En om eerlijk te zijn was het hoogst irritant na de zoveelste poging.

Moest deze film dateren uit de jaren 80, dan was het uiteindelijk eindproduct verantwoord te noemen en paste het zonder twijfel bij andere toen uitgebrachte monster-horror films. Spijtig genoeg kan het creatief in beeld brengen van de gremlin (Trouwens, ik vraag me nog steeds af waarom het zo genoemd werd), de zeldzame spannende momenten (de confrontatie tussen dochter Anna (Katie Burgess) en het monstertje) en de toch wel intrigerende onderwerp, er niet voor zorgen dat de balans positief uitslaat. En de oorzaak is dan vooral het gebrekkige acteren, de stupiditeiten, de soms toch wel slechte SE’s (vooral de aangebrachte wonden zagen er kitcherig uit) en de beperkte verhaallijn. De naïviteit waarmee bepaalde problemen opgelost worden is soms ronduit belachelijk (zoals het verbergen van lijken in de kelder). En voor de zoveelste keer zijn de dienaars van de wet niet slimmer dan de twee idioten uit “Dumb and Dumber”. Meest hilarische moment was voor mij de reactie van een rechercheur die detective Harris (Kyle Pennington) in contact bracht met Lucy Anifero, zigeunerin en blijkbaar iemand die iets weet over occulte en bizarre zaken. Nadat Harris bij de bewuste dame een degelijke uiteenzetting heeft gekregen over de duivelse kubus, is dit de eerste opmerking van deze rechercheur : “She’s hot, right?”. Van zo’n idioot moet je niet gaan verwachten dat hij de zaak zal oplossen.

Ben je een fan van zulk type SF-horror en ben je aanhanger van alles wat ook maar gerelateerd is aan de jaren 80, dan kan ik je deze wel aanraden (er zit zelfs een Alien-achtig fragment in). Je zal er niet met open mond naar kijken en omvergeblazen worden door wereldschokkende nieuwigheden, maar het kan wel zorgen voor kort vertier.
PS. Deze hilarische recensie las ik op Letterboxd en vat het eigenlijk een klein beetje samen : My roommate and I decided to watch a movie tonight. I asked her if she wanted to watch The Dark Tower, 'cause I hadn't seen it yet. She said "No, I've already seen it and it's the worst movie of the year". So we watched this instead. Once it was over, her only comment was "We should have watched The Dark Tower..."